Decyzje o lokalizacji zjazdu z drogi publicznej mają charakter uznaniowy, a odmowa udzielenia zgody może być uzasadniona względami bezpieczeństwa ruchu, zgodnie z art. 29 u.d.p. Skarga kasacyjna, jeśli nie zawiera uzasadnionych podstaw, podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że samowolna zmiana użytkowania budynku mieszkalnego na zamieszkanie zbiorowe, bez uzyskania wymaganych zezwoleń, uzasadnia zastosowanie art. 71a ust. 4 Prawa budowlanego i nakazanie przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że obowiązek zgłoszenia przewozów wrażliwych towarów do systemu SENT istnieje obiektywnie, a sankcje za jego naruszenie są uzasadnione interesem publicznym, niezależnie od subiektywnej winy podmiotu. Odstąpienie od kary pieniężnej wymagałoby wykazania szczególnych okoliczności wagi interesu publicznego lub prywatnego.

Zbieranie lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia stanowi naruszenie przepisów o odpadach, skutkując obiektywną odpowiedzialnością administracyjną podmiotu prowadzącego działalność, bez względu na zawinienie w uzyskaniu niezbędnych zezwoleń.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeśli egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, a członek zarządu nie wykaże okoliczności zwalniających go z tej odpowiedzialności, takich jak istnienie majątku pozwalającego na zaspokojenie zobowiązań w znacznej części (art. 116 § 1 o.p.).

W przypadku samowolnej rozbudowy obiektu budowlanego, niezakończonej przed 1 stycznia 1995 r., stosuje się przepisy Prawa budowlanego z 1994 r., które przewidują obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę, w tym przypadku art. 48 P.b. odnosi się do wstrzymania robót i legalizacji inwestycji.

Decyzja o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego była prawidłowa ze względu na jej zgodność z wymogami planu miejscowego i niekompletność dokumentacji. Wymóg uzgodnienia z organami ochrony środowiska jest obligatoryjny.

Nieuprawdopodobnienie braku winy przez pełnomocnika w niedochowaniu terminu do wniesienia odwołania skutkuje odmową przywrócenia tego terminu, a obowiązkiem pełnomocnika jest regularne logowanie się na platformę ePUAP i przeglądanie dokumentów, co stanowi przejaw należytej staranności.

Doręczenie decyzji podatkowej za pomocą platformy ePUAP jest skuteczne, jeśli spełnione są wymogi art. 152a O.p., a upływ terminu na wniesienie odwołania w takich okolicznościach stanowi przesłankę obiektywną.

Postępowanie egzekucyjne nie może być umorzone na podstawie art. 59 § 1 pkt 5 u.p.e.a., jeżeli skarżący nie udowodni obiektywnej niewykonalności nałożonego obowiązku, a twierdzenia o przeszkodach technicznych lub prawnych nie mogą służyć do kwestionowania materialnoprawnych podstaw decyzji administracyjnej.

Wniesienie kolejnego zażalenia na postanowienie o zatwierdzeniu tymczasowego zajęcia ruchomości nie jest dopuszczalne, jeśli postanowienie to było już przedmiotem ostatecznego rozstrzygnięcia, nawet w sytuacji braku wcześniejszego doręczenia protokołu tymczasowego zajęcia.

Postanowienie o przedstawieniu zarzutów w postępowaniu karnoskarbowym spełnia przesłanki skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Podatkowi od dochodów z dywidend zagranicznych przysługuje odliczenie w Polsce w wysokości zapłaconego podatku za granicą, zgodnie z granicą określoną w art. 30a ust. 9 ustawy PIT, tj. do 19%, niezależnie od przepisów umowy międzynarodowej.

Faktura, która nie odzwierciedla rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie może stanowić podstawy do uznania wykazanej w niej kwoty za przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dwuletnie ograniczenie terminu na korektę podatku od towarów i usług, w świetle wyroku TSUE C-335/19, nie może ograniczać realizacji prawa do ulgi na złe długi, jeśli krajowe regulacje okazały się sprzeczne z prawem Unii.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, musi wynikać z rzeczywistej transakcji gospodarczej i być prawidłowo udokumentowany. Faktura nierzetelna, nieodzwierciedlająca faktycznej operacji, nie stanowi dowodu poniesienia kosztu podatkowego.

Przesłanka wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 4 O.p. zostaje spełniona jedynie wówczas, gdy strona nie brała udziału w postępowaniu oraz brak jest jej winy w tym zaniechaniu; obejmuje to zarówno winę umyślną, jak i nieumyślną.

Oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA z powodu niespełnienia przez skarżącą przesłanek dotyczących kondycji finansowej wymaganych dla wypłaty świadczeń na ochronę miejsc pracy, zgodnie z ustawą COVID-19 i regulacjami unijnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że regulacje krajowe odnoszące się do pomocy publicznej muszą być zgodne z unijnymi zasadami pomocy publicznej, co uzasadnia odmowę przyznania świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy w sytuacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w świetle przepisów unijnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej w zakresie unieważnienia zgłoszenia celnego z powodu braku wykazania naruszenia przepisów materialnych i proceduralnych oraz brak udowodnienia istotnego wpływu na wynik sprawy.

Wojewódzki inspektor farmaceutyczny jest uprawniony do przeprowadzania planowej kontroli apteki, jeśli zakres i podstawa kontroli różnią się od uprzednio zakończonej kontroli. Skarga kasacyjna dotycząca naruszenia przepisów materialnych została oddalona.

Sprzedaż działek letniskowych przez osobę nieprowadzącą systematycznej, profesjonalnej działalności związanej z obrotem nieruchomościami nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym nie uzasadnia uznania tej osoby za podatnika VAT.

Pojazd sprowadzony z USA, oznaczony jako "salvage", stanowi odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach, niezależnie od dokonanych napraw, gdyż nie spełnia norm prawnych i technicznych pozwalających na jego użytkowanie zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem oraz rejestrację.

Przepis art. 38b ust. 6 pkt 3 ustawy o odpadach nie wymaga uznaniowości marszałka województwa; jego zastosowanie opiera się na obiektywnym braku decyzji o przetwarzaniu odpadów, co uzasadnia wykreślenie instalacji z listy bez względu na przyczyny tego braku.