Sąd orzeka, że przedsiębiorstwo pozostające w trudnej sytuacji na dzień 31 grudnia 2019 r., zgodnie z art. 2 pkt 18 rozporządzenia 651/2014, nie kwalifikuje się do uzyskania pomocy z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jak określono w art. 15gga ustawy COVID-19.

Sąd II instancji potwierdził obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę dla obiektów trwale związanych z gruntem, odrzucając argumenty skargi kasacyjnej dotyczące braku takiego wymogu dla kontenera usługowego.

Decyzja o nacjonalizacji majątku [...] w kontekście dekretu z 1944 r. wymaga wszechstronnej analizy dowodowej w zakresie faktycznej powierzchni gruntów na dzień 1 września 1939 r., przy uwzględnieniu rzeczywistego stanu i związku funkcjonalnego części rolnych i leśnych, zgodnie z zasadami wykładni prawa materialnego.

Odmawia się przyznania zasiłku stałego osobie nie współpracującej z organami pomocy społecznej oraz wykazującej znaczne rozbieżności między deklarowanymi a rzeczywistymi dochodami, co pokrywa jej potrzeby bytowe bez potrzeby wsparcia. Subsydiarny charakter pomocy społecznej wyklucza jej traktowanie jako stałego źródła utrzymania.

Odmowa przyznania zasiłku celowego jest uzasadniona, gdy wniosek nie spełnia kryteriów ustawowych, wnioskodawca ma własne środki na zaspokojenie potrzeb, a współpraca z organem administracyjnym jest niewystarczająca.

Nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego dla osoby pobierającej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy wymaga zawieszenia tego prawa przed 31 grudnia 2023 r., w przeciwnym razie świadczenie to nie przysługuje.

Odmowa przeprowadzenia wywiadu środowiskowego przez wnioskodawcę oraz istotna dysproporcja między deklarowanymi a rzeczywistymi wydatkami uzasadniają odmowę przyznania zasiłku celowego. Pomoc społeczna ma charakter subsydiarny i nie powinna być traktowana jako stałe źródło dochodu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że decyzja o odmowie przyznania zasiłku celowego była prawidłowa, uwzględniając ustalenia dotyczące braku współpracy strony i dysproporcji dochodów oraz wydatków. Wyrok WSA naruszył zasady oceny dowodów oraz granice uznania administracyjnego.

Opóźnienie w wykonaniu obowiązków budowlanych nałożonych decyzją administracyjną nie skutkuje automatycznymi konsekwencjami prawnymi, jeżeli przed końcową decyzją wykonanie to zostanie zakończone, a finalna kontrola organów wykaże jego zgodność z decyzją.

Utwardzenie terenu płytami betonowymi, które stanowi samodzielny plac postojowy, jest budowlą wymagającą pozwolenia na budowę. W jego przypadku konieczne jest wszczęcie postępowania legalizacyjnego w trybie art. 48 ustawy Prawo budowlane.

Uchwała Rady Miasta Lublin z [...] w sprawie lokalizacji inwestycji mieszkaniowej jest zgodna z obowiązującym Studium zagospodarowania przestrzennego; nie narusza ustaleń dotyczących Ekologicznego Systemu Obszarów Chronionych ani ochrony widokowej Starego Miasta.

Brak właściwej instancyjnej kontroli odwołania przez sąd apelacyjny, pomijającej szczegółową analizę zarzutów apelacyjnych oraz niewykazującej wystarczających powodów dla odrzucenia wersji oskarżonego, prowadzi do uchylenia orzeczenia i konieczności ponownego rozpoznania sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za zgodne z prawem decyzje organów administracyjnych w przedmiocie zatwierdzenia projektu zagospodarowania działki i projektu budowlanego, podważając zarzuty proceduralne skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż pismo organu administracyjnego, które odmawia realizacji żądania strony o wydanie kopii z akt sprawy, stanowi postanowienie w rozumieniu art. 74 § 2 k.p.a., na które przysługuje zażalenie.

Postanowienie organu sanitarno-epidemiologicznego o częściowym uchyleniu i utrzymaniu postanowienia w mocy narusza art. 138 k.p.a., co uzasadnia uchylenie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.; konieczność rozważenia norm konstytucyjnych przy ocenie wymagalności szczepień ochronnych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rozstrzygnięcia wydane przez organy I i II instancji w przedmiocie egzekucji obowiązku szczepień ochronnych zostały oparte na naruszeniach przepisów procedury administracyjnej oraz prawa materialnego; decyzja sanepidu częściowo uchylająca i utrzymująca w mocy postanowienie I instancji była niezgodna z art. 138 KPA. Skarga kasacyjna została oddalona.

Skarga kasacyjna dotycząca uchylenia decyzji odmownej o rekompensacie została oddalona z uwagi na materialnoprawny upływ pięcioletniego terminu, który uniemożliwia uchylenie decyzji mimo opieszałości organów i nowych dowodów. Przepisy COVID-19 nie mają na to wpływu.

Skarga kasacyjna na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona; decyzja o warunkach zabudowy nie naruszała rażąco przepisów prawa, a ewentualne uchybienia nie miały rażącego charakteru umożliwiającego stwierdzenie nieważności decyzji.

§ 9 ust. 1 pkt 1 lit. a uchwały krajobrazowej wymaga jednoczesnego spełnienia warunków: baner na rusztowaniu, przy obiekcie w związku z robotami budowlanymi. Sytuowanie banera bez takich warunków narusza uchwałę.

Umieszczenie tablicy reklamowej w formie baneru wymaga spełnienia warunków określonych w § 9 ust. 1 pkt 1 lit. a uchwały krajobrazowej. Skarga kasacyjna odrzucona z uwagi na nielegalność baneru umieszczonego bez rusztowania i związku z robotami.

Organy administracji publicznej, działając zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie mają obowiązku poszukiwania alternatywnych lokalizacji dla inwestycji celu publicznego. Rokowania z właścicielem nieruchomości, zakończone brakiem zgody, spełniają warunki do wydania decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości.

NSA podtrzymuje, że nieusunięcie uchybień określonych w decyzji powiatowego lekarza weterynarii obliguje do wydania decyzji o uboju świń, zgodnie z art. 48b ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, i nie narusza to konstytucyjnych praw właściciela.

Decyzja o karze pieniężnej nałożona za urządzanie gier hazardowych poza kasynem gry nie narusza przepisów prawa w sposób rażący, a materiał dowodowy uzasadnia odpowiedzialność podmiotu będącego stroną postępowania, nie naruszając art. 247 § 1 pkt 3 i 5 Ordynacji podatkowej.

Odmowa wywiadu środowiskowego oraz niewyjaśnione źródła dodatkowych dochodów wnioskującej o zasiłek uzasadniają decyzję odmowną organu administracyjnego w sprawie przyznania zasiłku celowego, zgodnie z zasadą pomocniczości świadczeń pomocy społecznej.