Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej może nastąpić wyłącznie wówczas, gdy wszczęcie postępowania karnego skarbowego służy rzeczywistej realizacji jego celów, a nie jedynie formalnemu wywołaniu skutku procesowego.

Miasto Stołeczne Warszawa nie posiada przymiotu strony w postępowaniu dotyczącym przydziału tymczasowej kwatery policyjnej, gdyż przydział nie narusza jego interesu prawnego jako właściciela lokalu.

Zgodność projektu budowlanego z planem miejscowym i przepisami prawa budowlanego stanowi zasadniczą przesłankę do wydania pozwolenia na budowę; w przypadku sprzeczności projektowej, prawidłowa odmowa jest zgodna z zasadami planistycznymi i normatywnymi.

Stwierdzenie utraty dobrej reputacji w świetle art. 7d u.t.d. jest uzasadnione, gdy ciężar i liczba naruszeń przepisów transportowych istotnie zagraża bezpieczeństwu, a brak przesłanek zwolnienia z tej sankcji, takich jak skuteczna poprawa sytuacji w przedsiębiorstwie, stanowi podstawę do utrzymania w mocy decyzji administracyjnych.

Decyzja w przedmiocie utraty dobrej reputacji zarządzającego transportem na skutek stwierdzenia dwóch najcięższych naruszeń jest uzasadnioną i proporcjonalną reakcją administracyjną, w świetle art. 7d ust. 5 pkt 1 u.t.d., biorąc pod uwagę brak merytorycznych przesłanek do jej uchylenia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że brak przedłożenia wymaganych dokumentów w postępowaniu legalizacyjnym budowli powstałej w wyniku samowoli budowlanej uzasadnia obligatoryjne wydanie decyzji o nakazie rozbiórki na podstawie art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje odmowę dofinansowania z PFRON za wymagającą formy decyzji administracyjnej, co umożliwia sądową kontrolę decyzji organu publicznego i zapewnia wnioskodawcy prawo do sądu.

W orzeczeniu stwierdzono, że wskaźniki zabudowy i zagospodarowania działki budowlanej objętej miejscowym planem należy obliczać odnosząc się do całej działki budowlanej, a nie jej części znajdującej się w danej jednostce planistycznej.

Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie może być uwzględniony, gdy strona nie uprawdopodobni braku winy w uchybieniu terminu; doręczenie zastępcze dorosłemu domownikowi jest prawidłowe zgodnie z art. 43 k.p.a.

Wydanie wizy krajowej w celu repatriacji wymaga spełnienia przesłanki terytorialnej zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o repatriacji. Miasto S., zamieszkałe przez skarżącą, nie znajduje się w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej według obowiązującego rozporządzenia, co uniemożliwia wydanie wizy.

Przeprowadzenie postępowania w sprawie wpisu do rejestru kościołów i związków wyznaniowych wymaga dogłębnej analizy oraz oceny dowodów przez specjalistę z dziedziny religioznawstwa, co ma na celu zapewnienie pełnego ustalenia stanu faktycznego niezbędnego do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy.

W przypadku wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop dla zwolnionych policjantów należy stosować art. 115a ustawy o Policji w jego nowym brzmieniu nie wpływającym na sama wysokość przeliczników, co zapewnia ich konstytucyjność.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia zastosowania art. 115a ustawy o Policji w nowym, zgodnym z Konstytucją RP brzmieniu do stanów faktycznych zaistniałych przed 1 października 2020 r. Ekwiwalent za niewykorzystany urlop należy obliczać na zasadach sprzed 6 listopada 2018 r., ale z uwzględnieniem nowego przelicznika 1/21.

Nieprawidłowości w realizacji projektu unijnego, stanowiące naruszenie zasady konkurencyjności oraz konflikt interesów, uzasadniają nałożenie obowiązku zwrotu środków oraz korektę finansową, niezależnie od wyników wcześniejszych kontroli organów administracyjnych.

Sąd podtrzymał rozstrzygnięcie organów administracyjnych, uznając, że przesłanki trwałości i dobrowolności opuszczenia lokalu zostały spełnione, mimo wcześniejszego przymusu prawnego, i oddalił skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że przyjęty przez organ sposób obliczenia dotacji oświatowej, po uwzględnionej aktualizacji, jest zgodny z ustawą o finansowaniu zadań oświatowych, zapewniając proporcjonalne dostosowanie wysokości dotacji do aktualnej liczby uczniów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że metoda rozliczania dotacji oświatowych, uwzględniając zaktualizowane kwoty i frekwencję uczniów, została prawidłowo zastosowana przez organ. Oddaleniu ulega skarga kasacyjna dot. indywidualizacji i błędnej wykładni przepisów ustawy o finansowaniu zadań oświatowych.

Aktualizacja kwoty dotacji oświatowej winna uwzględniać roczną perspektywę i zachować proporcjonalność w obniżeniu w związku z korektą nadwyżek dotacji w początkowych miesiącach roku.

Dotacja oświatowa wypłacona przez organ administracyjny została ustalona i zaktualizowana zgodnie z obowiązującymi przepisami, co nie narusza prawa materialnego, a zatem skarga kasacyjna C. Sp. z o.o. była bezzasadna i podlegała oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną C. Sp. z o.o., stwierdzając, że wypłata dotacji oświatowej przez Prezydenta Miasta Leszna była zgodna z prawem, a zastosowany mechanizm aktualizacji dotacji na pojedynczego słuchacza nie naruszał obowiązujących przepisów.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organ jednostki samorządu terytorialnego prawidłowo przeprowadził aktualizację dotacji oświatowej, a działanie to jest zgodne z przewidzianymi zasadami prawnymi określonymi w ustawie o finansowaniu zadań oświatowych. Skarga kasacyjna C. Sp. z o.o. została oddalona.

Decyzja o odmowie ustalenia warunków zabudowy była prawidłowa, gdyż planowana wysokość budynku nie spełniała wymogów zachowania ładu przestrzennego, a zasada dobrego sąsiedztwa nie została naruszona. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość zastosowania art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Organ nadzoru budowlanego ma prawo nakazać rozbiórkę obiektu budowlanego będącego w budowie lub wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie zrealizuje w wyznaczonym terminie obowiązków związanych z legalizacją budowy, a prowadzenie postępowania legalizacyjnego nie jest obowiązkiem inwestora.

W przypadku niespełnienia obowiązków w wyznaczonym terminie w toku postępowania legalizacyjnego samowoli budowlanej, organ nadzoru budowlanego uprawniony jest do orzeczenia o jej rozbiórce na podstawie art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.