Art. 19 ust. 1 oraz art. 5 ustawy nowelizującej z 2003 r. nie przewidują automatycznego przedłużenia ważności zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych wydanych przed dniem 1 stycznia 2001 r.; okres obowiązywania takich zezwoleń może być zmieniany na wniosek przedsiębiorcy na podstawie ogólnych przepisów u.s.s.e.

W postępowaniu nieważnościowym organ administracji publicznej ma prawo prowadzić postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia, czy decyzja objęta żądaniem stwierdzenia nieważności rażąco naruszała prawo, a wiedza pracownika urzędu obsługującego organ o istotnych okolicznościach faktycznych jest równoznaczna z wiedzą organu w znaczeniu ustrojowym.

Przesłanki wynikające z art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego, dotyczące poszanowania uzasadnionych interesów osób trzecich, muszą być interpretowane w sposób obiektywny, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych i miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. O naruszeniu interesu osób trzecich można mówić jedynie wtedy, gdy zostaną naruszone w tym względzie konkretne przepisy

Decyzja o uzgodnieniu warunków zabudowy na terenach szczególnego zagrożenia powodzią nie wymaga od Inwestora posiadania decyzji zwalniającej z zakazów z art. 176 ust. 1 Prawa wodnego na etapie uzgodnienia, a ocena zgody wodnoprawnej i zagrożeń powodziowych powinna być dokonana przez organ wydający decyzję o warunkach zabudowy.

Dieta radnego nie jest wynagrodzeniem za pracę, lecz ekwiwalentem poniesionych kosztów oraz utraconych korzyści związanych z pełnieniem mandatu. Zasady ustalania diet mogą być różnorodne i dostosowane do specyfiki lokalnej, o ile nie naruszają przepisów prawa.

Brak określenia wartości ograniczonego prawa rzeczowego, jakim jest służebność gruntowa, oraz pominięcie osób uprawnionych do tego prawa w postępowaniu, stanowi naruszenie przepisów prawa, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy odszkodowawczej.

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej może być uznany za nadużycie prawa jedynie w przypadkach skrajnych, w których wnioskodawca wykazuje się złą wolą, a ilość i zakres objętych wnioskami informacji może utrudnić normalne funkcjonowanie organu administracji publicznej.

Przewóz drogowy, który wykorzystywał jedynie krótki odcinek transportu kolejowego, nie spełnia definicji transportu kombinowanego zgodnie z art. 4 pkt 13 ustawy o transporcie drogowym, co nie wyklucza stosowania zakazu ruchu określonego w przepisach.

Podobieństwo oznaczeń towarowych, nawet gdy różnice graficzne występują, oraz komplementarność usług oznaczanych tymi znakami, mogą prowadzić do wprowadzenia w błąd przeciętnego konsumenta co do pochodzenia towarów lub usług, co stanowi podstawę do odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy.

Tryb uchwalenia ustawy