Organ administracji publicznej ma obowiązek rozpoznać odwołanie od decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni, a przekroczenie tego terminu bez uzasadnionych przyczyn stanowi rażące naruszenie prawa.

Obowiązek ponoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, wynikający z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, obciąża osoby bliskie pensjonariusza niezależnie od kosztów pobytu w konkretnym DPS. Ewentualna zmiana miejsca pobytu z uwagi na koszty wymaga prowadzenia odrębnego postępowania.

Umowy koalicyjne partii politycznych, których przedstawiciele są piastunami organów władzy publicznej, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Dla ustalenia odszkodowania za działki wydzielone pod drogi publiczne zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami kluczowe znaczenie ma aktualny stan prawny ujawniony w księdze wieczystej, a organ administracji publicznej nie może samodzielnie ustalać stanu prawnego działki odmiennego niż wynika z księgi wieczystej.

Art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28.11.2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2123) nie może być stosowany per analogiam do zdarzenia polegającego na częściowym wycofaniu po dniu

Do oceny, czy podmiot ubiegający się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie podejmuje zatrudnienia w związku ze sprawowaną opieką, decydujący jest stan istniejący w dacie powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a organ nie ma prawa ustalać przyczyn braku wcześniejszego zatrudnienia osoby ubiegającej się o świadczenie pielęgnacyjne. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., warunkiem

Ponowne prowadzenie postępowania rozgraniczeniowego na podstawie nowych dokumentów możliwe jest tylko wtedy, gdy nowe zdarzenia o charakterze faktycznym dotyczące stanu władania gruntami miały miejsce po zakończeniu wcześniejszego postępowania rozgraniczeniowego.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym w związku z art. 5d i art. 5e tej ustawy, przedsiębiorca pośredniczący w przewozach osób ma obowiązek przed rozpoczęciem współpracy z przewoźnikiem zweryfikować nie tylko posiadanie przez niego odpowiedniej licencji, ale także czy przewóz będzie wykonywany pojazdem spełniającym wymagania techniczne i wyposażeniowe właściwe dla tej licencji

Pośrednik przy przewozie osób zobowiązany jest do sprawdzenia, czy przewoźnik posiada odpowiednią licencję oraz spełnia wymagane warunki techniczne i oznaczeniowe pojazdu. Przekazanie zlecenia przewozu podmiotowi, który tych wymogów nie spełnia, stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Decyzja administracyjna o odmowie rejestracji pojazdu powinna być oparta na pełnym i rzetelnym materiale dowodowym, uwzględniającym wszystkie okoliczności faktyczne i prawne, w tym przepisy prawa obcego, jeżeli mają zastosowanie do stanu faktycznego sprawy.

Pismo oskarżonego zawierające oświadczenie niezgody z wyrokiem sądu powinno być traktowane jako apelacja wprost, jeżeli zawiera także wniosek o doręczenie uzasadnienia wyroku, a sąd powinien dążyć do wyjaśnienia intencji oskarżonego w celu rzetelnego przeprowadzenia procedury odwoławczej.

Dla przyznania odszkodowania z tytułu przejęcia działki pod drogę publiczną, zgodnie z art. 98 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, konieczne jest, aby decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości wyraźnie stanowiła, że działka została wydzielona pod drogę publiczną, a nie drogę wewnętrzną.

Zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, odszkodowanie za działki wydzielone pod drogi publiczne przysługuje tylko wtedy, gdy decyzja podziałowa wyraźnie przeznacza działkę na drogę publiczną i gdy prawo własności zostało przeniesione z mocy prawa na podmiot publiczny. W przypadku gdy wpis w księdze wieczystej wskazuje na prywatne prawo własności, brak jest podstaw do ustalenia

Jeśli w skład napoju wchodzą tylko składniki zawierające naturalnie cukry będące monosacharydami lub disacharydami, to tak powstały napój należy uważać za zawierający substancje wymienione w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym wyłącznie naturalnie, a więc przy uwzględnieniu definicji z art. 12b ust. 1 tej ustawy podlegający wyłączeniu z opłaty od środków spożywczych. Teza od Redakcji

Rezygnacja z zatrudnienia lub jego niepodjęcie przez osobę ubiegającą się o świadczenie pielęgnacyjne jest uzasadniona, gdy stała opieka nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności stanowi przeszkodę do wykonywania pracy zarobkowej.