Skarga kasacyjna oddalona, postanowienie o wstrzymaniu budowy zgodne z Prawem budowlanym, brak podstaw do legalizacji w trybie uproszczonym.

Skarga kasacyjna wniesiona przez R. Z. jest zasadna, ponieważ zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach został wydany na podstawie niepełnej analizy stanu faktycznego oraz błędnej oceny spełnienia wymogów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że po upływie pięciu lat od doręczenia lub ogłoszenia decyzji o pozwoleniu na budowę stwierdzenie jej nieważności jest niemożliwe. Decyzje te podlegają ochronie art. 37b ustawy Prawo budowlane.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w przedmiocie włączenia nieruchomości do wojewódzkiej ewidencji zabytków została oddalona; czynności konserwatora zabytków były zgodne z prawem, a uprzednie prawomocne orzeczenie wiąże inne organy.

Dopuszczenie przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego budowli infrastrukturalnych nie wymaga określenia parametrów zabudowy, takich jak wysokość obiektów czy udział powierzchni biologicznie czynnej, jeśli nie wpływają one na ład przestrzenny, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu przestrzennym.

Dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego wymaga zarówno zgodności z celami statutowymi, jak i istnienia interesu społecznego. Brak spełnienia tych przesłanek uniemożliwia jej udział w postępowaniu na prawach strony.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że ustalenie warunków zabudowy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, może obejmować instalacje OZE na podstawie decyzji administracyjnej bez ograniczeń co do mocy instalacji, zgodnie z art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu przestrzennym.

NSA stwierdza, że przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą uniemożliwiać realizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności sieci telekomunikacyjnej, co stanowi naruszenie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

Niewłaściwe przeprowadzenie przez organ badania formalnego i merytorycznego przesłanek wznowienia postępowania administracyjnego skutkuje naruszeniem procedury administracyjnej; Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie uchylił postanowienia o odmowie wznowienia, a Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Nie można odmówić przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie braku udziału rodzeństwa w opiece, jeśli skarżący spełnia przesłanki przewidziane w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz faktycznie sprawuje opiekę nad osobą niepełnosprawną.

W sytuacji, gdy dochodzi do niewspółpracy z organem oraz gdy koszty, na które żądany jest zasiłek, nie stanowią niezbędnej potrzeby bytowej, organy administracyjne mogą odmówić przyznania zasiłku celowego w oparciu o przepisy uznaniowe oraz zasadę subsydiarności świadczeń z pomocy społecznej.

Informacja o pełnomocnictwach udzielonych przez Dyrektora Teatru stanowi informację publiczną, a niezapewnienie jej terminowego udostępnienia skutkuje stwierdzeniem bezczynności organu. Problemy techniczne dotyczące obsługi poczty elektronicznej nie zwalniają z odpowiedzialności za udostępnienie informacji w ustawowym terminie.

Podmiot odbierający odpady komunalne, który nie osiąga wymaganych poziomów recyklingu zgodnie z art. 9g u.c.p.g., podlega administracyjnej karze pieniężnej. Organy administracyjne nie mają obowiązku badać okoliczności faktycznych czy winy przedsiębiorcy, a sprawozdania składane przez odbierających odpady muszą być rzetelne i zgodne z rzeczywistością.

Dokumenty powiązane z realizacją inwestycji publicznej, finansowanej z publicznych funduszy, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu. Organ, zaniechując wydania decyzji administracyjnej o odmowie ich udostępnienia, pozostaje w bezczynności.

Dokumenty, takie jak faktury związane z wydatkowaniem środków publicznych, stanowią informację publiczną i muszą być udostępniane przez właściwy organ na wniosek, pomimo ich prywatnego charakteru jako nośników informacji.

Skarga kasacyjna P. S. została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw, gdyż jedynie E. S. miała prawo wniesienia zażalenia. Skarga kasacyjna E. S. odrzucona jako niedopuszczalna.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, orzekając, że decyzja o nakazie przywrócenia budynku do stanu poprzedniego jest prawidłowa i zgodna z prawem. Wykonane roboty budowlane nie mogą być legalizowane z uwagi na brak zgody wszystkich współwłaścicieli oraz konieczność ochrony wartości zabytkowych budynku.

Skargi kasacyjne Urzędu Patentowego RP oraz S. "P." w B. jako bezzasadne, wskazują rozbieżności w interpretacji art. 169 i 170 p.w.p., co nie unieważnia prawidłowości orzecznictwa dotyczącego rzeczywistego używania znaku 'LUXURY CREAM FUDGE'.

Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze wymaga wykazania naganności zgłaszającego w dacie zgłoszenia. W przypadku wątpliwości co do przysługującego prawa własności znaku, zagadnienia te powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd powszechny przed rozstrzygnięciem sprawy o unieważnienie prawa ochronnego.

Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego nie może być podstawą prawną do określania terminów wymagalności obowiązku szczepień; rozstrzygnięcia organów naruszyły przepisy proceduralne i materialne, uzasadniając skargę. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał uchylenie przez sąd I instancji zaskarżonego postanowienia.

Postanowienie Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, wydane z naruszeniem procedur administracyjnych, zostało utrzymane w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny ze względów proceduralnych, zgodnie z przepisami stanowiącymi zamknięty katalog rozstrzygnięć i wymagającymi nowej oceny legalności egzekwowanego obowiązku.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2025 r. stwierdza, że decyzja o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, wydana na podstawie art. 4 ustawy przekształceniowej, jest zaskarżalna przed sądem administracyjnym, gdyż nie stanowi orzeczenia co do istoty sprawy podlegającego sprzeciwowi do sądu powszechnego (sygn. I OSK 3050/23).

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, nieskutecznie wszczęte przed 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu na podstawie art. 4 ustawy zmieniającej, a decyzje w tych sprawach są kontrolowane przez sądy administracyjne.

Brak wspólnego zamieszkiwania oraz posiadanie rodzeństwa zdolnego do alimentacji nie mogą stanowić przeszkód do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli opiekun faktycznie wykonuje obowiązki wynikające z konieczności zapewnienia stałej opieki nad osobą niepełnosprawną.