NSA potwierdza, że Dział IVa k.p.a. nie znajduje zastosowania, gdy inne przepisy odrębnie regulują kwestie administracyjnych kar pieniężnych, z wyłączeniem możliwości rozważenia odstąpienia od nałożenia kary, jeśli istnieją przesłanki szczegółowo przewidziane w innych aktach prawnych, jak u.t.d.

Skazanie przedsiębiorcy za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu stanowi podstawę do obligatoryjnego cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego, w tym przewozu osób taksówką, zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości wchodzące w skład przedsiębiorstwa, nawet jeżeli nie są aktualnie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, o ile mogą być potencjalnie wykorzystane do jej prowadzenia.

Zaskarżenie czynności materialno-technicznej, jaką jest wydanie dowodu rejestracyjnego, nie może być przedmiotem decyzji administracyjnej ani podstawą do wniesienia skargi. Wsa słusznie uznał skargę jako niezasadną w związku z brakiem naruszenia prawa przez organy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż zaskarżony wyrok WSA w Bydgoszczy zgodny jest z przepisami prawa, a skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, wobec braku naruszenia przepisów procesowych i materialnych przez organy podatkowe oraz sąd I instancji.

Nagrody wydawane w konkursach, których jednorazowa wartość nie przekracza 200 zł, mają charakter nieodpłatnych świadczeń promocyjnych, co uprawnia do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.

Bez przedstawienia dowodów potwierdzających legalne pochodzenie gatunków zwierząt, które mają być przedmiotem działań komercyjnych, brak jest podstaw do przyznania świadectw umożliwiających takie działania – art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 338/97 nie może być zastosowany.

Skarga kasacyjna dotycząca wznowienia postępowania administracyjnego, złożona po upływie ustawowego terminu, podlega oddaleniu. Doręczenie zastępcze nie równa się powzięciu wiedzy o decyzji.

Informacja ustalająca wysokość opłaty za usługi wodne, będąca czynnością materialno-techniczną, nie stanowi źródła zobowiązania podatkowego; konstytutywną decyzję wymiarową wydaje organ, będący podstawą prawną do naliczania opłat za usługi wodne.

Informacja o wysokości opłaty za usługi wodne nie jest decyzją administracyjną, a zobowiązanie z tytułu opłaty zmiennej powstaje konstytutywnie przez decyzję organu w przypadku niezgłoszenia reklamacji lub zapłaty w terminie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną T.F., potwierdzając zgodność z prawem decyzji o cofnięciu pozwolenia na broń palną, uznając orzeczenie psychologiczne oraz prawomocne skazanie za przestępstwo umyślne za wystarczające przesłanki do jej utrzymania.

Informacja o wysokości opłaty za usługi wodne, jak przewiduje Prawo wodne, nie kreuje zobowiązania podatkowego. Wysokość opłaty zmiennej jest ustalana władczo decyzją administracyjną, a w przypadku sporu obowiązek wnoszenia opłaty wynika z decyzji wymiarowej.

Momentem utraty zdolności do wykonywania wymagalnych zobowiązań przez spółkę jest data wygaśnięcia decyzji ratalnej, a nie ustawowy termin wymagalności, co oddala odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe.

Brak posiadania interesu prawnego przez skarżącą uniemożliwia nadanie jej statusu strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, co uzasadnia odmowę wszczęcia tego postępowania przez organ.

Nałożenie sankcji VAT na podstawie art. 112b ust. 1-2b u.p.t.u. wymaga wykazania przez organ podatkowy, że podatnik świadomie powtórzył wykryte wcześniej błędy księgowe. Brak dowodów świadczących o świadomości i celowości działania podatnika neguje zasadność nałożenia takiej sankcji.

Uchwała w przedmiocie ustalenia diet dla radnych gminy jest zgodna z art. 25 ust. 6 u.s.g., a maksymalna wysokość diet nie przekroczyła ustawowego limitu; zasady zwrotu kosztów podróży mogą być regulowane oddzielnie.

Przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 u.f.u.s. wymaga spełnienia wszystkich przesłanek, w tym istnienia całkowitej niezdolności do pracy oraz braku niezbędnych środków utrzymania. Brak dowodów niezależnych od woli skarżącej okoliczności wyklucza przyznanie świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że niedotrzymanie ustawowych terminów prowadzenia postępowania przy braku adekwatnych, uzasadniających opóźnienie okoliczności, stanowi bezczynność z rażącym naruszeniem prawa, nawet uwzględniając wpływ okoliczności nadzwyczajnych jak pandemia COVID-19.

W przypadku podatków zryczałtowanych od przychodów z tzw. nieujawnionych źródeł, organ podatkowy obowiązany jest do wyczerpującego zgromadzenia dowodów; nie obciąża go obowiązek poszukiwania dowodów nadmiernie, lecz podatnik winien wykazać pokrycie wydatków ze zgromadzonych środków.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego lub karnego skarbowego ma miejsce wtedy, gdy postępowanie to nie służy realizowaniu celów postępowania i w istocie stanowi jedynie spełnienie wymogu formalnego do przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w oparciu o art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W sytuacji, gdy nie zostały wykazane usprawiedliwione podstawy skargi kasacyjnej, a także brak naruszenia konstytucyjnych praw obywateli, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę złożoną przez C. Sp. z o.o., przyznając rację organowi administracyjnemu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że posiadanie Licencji Taksówkowej nie stanowi podstawy do wykonywania przewozu okazjonalnego, a brak spełnienia wymogów regulacyjnych skutkuje nałożeniem kary pieniężnej na podstawie ustawy o transporcie drogowym.

Zarządzający transportem odpowiada za zgodność operacji z prawem, niezależnie od umów z przedsiębiorcą. Nawet gdy przedsiębiorca został ukarany, zarządzający nie unika odpowiedzialności, jeśli jego błędy przyczyniły się do naruszeń.

Naczelny Sąd Administracyjny, interpretując przepisy prawa użytkowania wieczystego przed wejściem w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz realizacji celów wywłaszczeniowych, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak przesłanek do zwrotu nieruchomości.