W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, osoba uprawniona może skutecznie wybrać świadczenie pielęgnacyjne tylko wówczas, gdy zrezygnuje z już przyznanego jej specjalnego zasiłku opiekuńczego, a data rozpoczęcia nowego świadczenia nie jest determinowana tylko czasem złożenia wniosku, lecz uzależniona od wygaśnięcia uprawnień do świadczenia konkurencyjnego

Umowy obejmujące powtarzalne i ustandaryzowane czynności, których celem jest staranne wykonanie określonych działań, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, nie zaś umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego wykonawcy.

Umowa, której przedmiotem jest wykonywanie powtarzalnych, prostych czynności bez indywidualnie określonego rezultatu, jest umową o świadczenie usług, a nie umową o dzieło, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Aby przyznać świadczenie pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, niezbędne jest ustalenie bezpośredniego i ścisłego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem lub rezygnacją z pracy a koniecznością sprawowania stałej i długotrwałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 18m ust. 1 pkt 6 ustawy o promocji zatrudnienia marszałek województwa jest zobowiązany do wykreślenia podmiotu z rejestru prowadzących agencje zatrudnienia w przypadku nieusunięcia przez podmiot w wyznaczonym terminie stwierdzonych naruszeń w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Do stwierdzenia działania siły wyższej jako podstawy odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej konieczne jest wykazanie konkretnych i nieprzewidywalnych okoliczności, które uniemożliwiały wypełnienie obowiązku, a standardy dowodowe nie mogą pozostawiać w tym względzie jakichkolwiek wątpliwości.

Zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości musi być oparte na precyzyjnych ustaleniach rozmiaru terenu podlegającego zajęciu, a każde pominięcie w tym zakresie stanowi istotne naruszenie przepisów proceduralnych w rozumieniu art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., wymagające uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.