Obowiązki przedsiębiorcy w zakresie bezpieczeństwa przewozów drogowych, w tym zapewnienia kierowcom odpowiednich badań, są niezależne od podstawowej formy zatrudnienia kierowcy, o ile wykonuje on zadania przewozowe na rzecz przedsiębiorstwa.

Skarga kasacyjna X. Sp. z o.o. nie została uwzględniona, gdyż przedsiębiorca powinien był znać i stosować się do przepisów krajowych dotyczących okresowych badań technicznych pojazdów, a informacje o niestosowaniu unijnych przepisów były dostępne publicznie.

Skarżący kasacyjnie nie posiadają legitymacji prawnej do udziału w postępowaniu administracyjnym dotyczącym zezwolenia na usunięcie drzew, albowiem nie są właścicielami ani posiadaczami całej nieruchomości, co wyklucza ich status jako strony w niniejszym postępowaniu.

W sprawie ustalenia zaległości opłaty produktowej, masa odpadów opakowaniowych poddanych recyklingowi musi zostać potwierdzona wyłącznie dokumentem DPR lub DPO, co determinuje spełnienie obowiązku prawnego. Brak takich dokumentów skutkuje koniecznością wniesienia opłaty produktowej.

Nieprzedłożenie ważnego certyfikatu pojazdu w trakcie kontroli drogowej równoznaczne jest z jego brakiem; odpowiedzialność za to ciąży na przewoźniku, niezależnie od barier językowych kierowcy w trakcie kontroli.

Postanowienie organu administracji stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia skargi na czynność egzekucyjną, może być wydane niezależnie od rozstrzygnięcia wniosku o przywrócenie tego terminu; kwestię terminowości środka zaskarżenia ocenia się na podstawie daty dokonania doręczenia i wpłynięcia środków zaskarżenia.

Decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska o umorzeniu postępowania dotyczącego wstrzymania działalności kopalni była prawidłowa, gdyż działalność nie miała znacznego wpływu na pogorszenie stanu środowiska oraz nie zagrażała zdrowiu ludzi.

Decyzja o pozwoleniu na budowę chodnika w trybie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nie stanowi rażącego naruszenia prawa, gdy szerokość chodnika jest jedynie nieznacznie mniejsza od wymaganej, ani gdy inwestor złożył akceptowalne oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nakaz rozbiórki samowolnie zbudowanego obiektu jest zgodny z prawem, a kwestie cywilnoprawne dotyczące zasiedzenia działek są niezależne od procesu legalizacji budowy.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie prawa przez organ oraz Sąd I instancji w zakresie weryfikacji recenzji naukowych, i przyjętej wykładni przesłanek z art. 227 ust. 1 pkt 1 P.s.w.n. Uchylając wyrok WSA, NSA nakazał ponowne rozpoznanie sprawy, uwzględniając spójność decyzji z recenzjami.

Utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 3 k.p. odnosi się wyłącznie do sformalizowanych wymagań kwalifikacyjnych wynikających z przepisów prawa warunkujących dopuszczenie do wykonywania pracy na określonym stanowisku, wymagających urzędowego certyfikatu, a nie do uprawnień które są niezbędne jedynie z punktu widzenia interesów pracodawcy

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak odpowiedniego uzasadnienia decyzji Ministra, z powołaniem się na niejawne informacje, naruszał prawa skarżącej. Odmowa zgody na nabycie nieruchomości, oparta na niewystarczających dowodach, była bezzasadna.

Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej w sprawie ograniczenia prawa własności przy wpisie nieruchomości do gminnej ewidencji zabytków, podtrzymując wcześniejszy wyrok sądu administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że ocena projektu przez PARP odbyła się zgodnie z prawem i kryteriami projektowymi, a brak niezbędnych danych we wniosku uniemożliwił jego pozytywną ocenę. Organ nie dopuścił się uchybień proceduralnych, które mogłyby wpływać na wynik oceny.

Zasada neutralności podatkowej jako gwarancja dla podatnika nie może być ograniczana bez obiektywnego wykazania jego złej wiary. Instrumentalne wszczęcie postępowań karnych nie może prowadzić do zawieszenia przedawnienia zobowiązań bez właściwego uzasadnienia faktycznego i proceduralnego.

Zaskarżony wyrok WSA oraz decyzja SKO zostały uchylone z uwagi na błędną kwalifikację inwestycji narciarskiej jako celu publicznego liniowego, co czyniła uzasadnienie decyzji proceduralnie wadliwym.

Decyzja o rozłożeniu zaległości podatkowych na raty wygasa z mocy prawa w razie niedotrzymania terminu płatności trzech kolejnych rat, co uzasadnia możliwość wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Skarga kasacyjna zostaje oddalona z uwagi na brak podstaw do uchylenia wyroku pierwszej instancji.

Narzucenie obowiązków właścicielom nieruchomości związanych z lokalizacją i obsługą pojemników na odpady komunalne przez Radę Miasta Kielce jest zgodne z delegacjami ustawowymi zawartymi w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, czego stwierdzenia nieważności nie wymaga rozstrzygnięcie sądu.

Uchwała Rady Miejskiej nie może być prawnie skuteczna, jeżeli jej treść uniemożliwia zgodną z prawem, wynikającą z art. 18a ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, reprezentację wszystkich klubów radnych w Komisji Rewizyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem szczegółowej analizy warunków zamówienia oraz ich interpretacji w świetle powiązań uczestników postępowania ofertowego.

Przepisy art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID nie mają zastosowania do terminów administracyjnych zakończonych przed 16 grudnia 2020 r. Organy administracji były upoważnione do nałożenia kary za niezawiadomienie o zbyciu pojazdu w wymaganym terminie, mimo przedłużenia stanu epidemii.