Dla przyznania odszkodowania za działkę wydzieloną pod drogę publiczną na podstawie art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami konieczne jest nie tylko uzyskanie ostatecznej decyzji podziałowej, ale również przejście własności na rzecz podmiotu publicznego, które powinno być ujawnione w księdze wieczystej.

Pośrednik przy przewozie osób ma obowiązek weryfikacji, czy przewoźnik, któremu przekazuje zlecenie, posiada odpowiednią licencję oraz czy pojazd używany do przewozu spełnia wymagania techniczne wynikające z tej licencji. Niedopełnienie obowiązków weryfikacyjnych przez pośrednika może skutkować odpowiedzialnością administracyjną i nałożeniem kary pieniężnej.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może stwierdzić wygaśnięcie interpretacji indywidualnej tylko wtedy, gdy jej niezgodność z interpretacją ogólną ma charakter istotny, uzasadniając pozbawienie podatnika ochrony przewidzianej w art. 14k Ordynacji podatkowej.

Przejście własności nieruchomości z mocy prawa na jednostkę samorządu terytorialnego zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami wymaga uzgodnienia charakteru tej nieruchomości jako drogi publicznej; brak wpisu w księdze wieczystej o takim przeznaczeniu wyklucza możliwość przyznania odszkodowania.

Przejście własności działki wydzielonej pod drogę publiczną na własność gminy następuje z mocy prawa w momencie, gdy decyzja podziałowa staje się ostateczna, pod warunkiem, że działka ta faktycznie służy celom publicznym.

Obowiązek ponoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, wynikający z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, obciąża osoby bliskie pensjonariusza niezależnie od kosztów pobytu w konkretnym DPS. Ewentualna zmiana miejsca pobytu z uwagi na koszty wymaga prowadzenia odrębnego postępowania.

Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej obowiązany jest do takiej konfiguracji swojej poczty elektronicznej oraz takiej organizacji obsługi technicznej, aby zapewnić bezproblemowy i niezwłoczny odbiór przesyłanych na ten adres podań. Ryzyko nieodebrania wniosku o udostępnienie informacji publicznej obciąża ten podmiot, a nie wnioskodawcę.

Bezpodstawne przedłużanie terminów w postępowaniu administracyjnym dotyczącym udostępnienia informacji publicznej, wynikające z powoływania się na potrzebę zasięgnięcia opinii specjalisty, stanowi rażące naruszenie prawa i prowadzi do stwierdzenia bezczynności organu.

Organ administracyjny jest zobowiązany do rozpoznania odwołania w sprawie udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni, a przedłużenie tego terminu bez podstawy prawnej może zostać uznane za bezczynność z rażącym naruszeniem prawa.

Organ administracji publicznej ma obowiązek rozpoznać odwołanie od decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni, a przekroczenie tego terminu bez uzasadnionych przyczyn stanowi rażące naruszenie prawa.

Zatarcie punktów karnych za wykroczenia drogowe po złożeniu wniosku przez komendanta Policji nie wpływa na skuteczność tego wniosku i nie unieważnia decyzji administracyjnych dotyczących skierowania kierowcy na badania psychologiczne, jeśli wniosek został złożony wcześniej (NSA, sygn. akt II GSK 432/21).

Po upływie przedawnienia wydanie decyzji w sprawie stwierdzenia nadpłaty na wniosek złożony przed upływem przedawnienia było możliwe także przed wejściem w życie przepisu art. 79 § 3 Ordynacji podatkowej. Skoro zobowiązanie w tym przypadku wygasło w wyniku jego zapłaty, nie mogło wygasnąć po raz drugi w wyniku przedawnienia. W związku z tym organ podatkowy mógł określić prawidłową kwotę podatku i na