Uznanie przeszkody jako niemożliwej do przezwyciężenia wymaga udokumentowania przez stronę braku winy w uchybieniu terminu. W sytuacji pandemii COVID-19, ogólnie dotykającej populację, powoływanie się na nią bez szczegółowych dowodów działań mających na celu dochowanie terminu, nie może skutkować przywróceniem terminu.

Przywrócenie terminu na podstawie art. 58 § 1 k.p.a. wymaga uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Niesprecyzowane trudności organizacyjne związane z pandemią COVID-19 bez szczególnego wykazania podjętych działań nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do przywrócenia terminu.

Nie jest wystarczające powołanie się na przepisy szczególne, by ograniczyć udostępnienie informacji jako publicznej, jeśli sama ustawa szczególna nie wyklucza jednoznacznie tego charakteru - zastosowanie mają przepisy u.d.i.p.

Przywrócenie terminu na dokonanie czynności administracyjnych wymaga wykazania, że uchybienie nastąpiło bez winy strony, poprzez uprawdopodobnienie przeszkód obiektywnie niemożliwych do przezwyciężenia. Sytuacje o charakterze ogólnokrajowym, jak pandemia, bez szczegółowego wykazania indywidualnych utrudnień, nie uzasadniają z automatu przywrócenia terminu.

W kontekście przywracania terminów, strona ubiegająca się o przywrócenie musi uprawdopodobnić brak swojej winy, co oznacza nie tylko wykazanie przeszkody nie do przezwyciężenia, ale także udokumentowanie podejmowanych działań zmierzających do dochowania terminu, niezależnie od trudności organizacyjnych związanych z sytuacją ogólnokrajową, jaką była pandemia COVID-19.

Unieważnienie wyroku nakładającego zakaz prowadzenia pojazdów skutkuje brakiem podstaw do skazania za naruszenie tego zakazu, co czyni wyrok skazujący za taki czyn rażąco niesprawiedliwym.