Nie ma przeszkód, aby po upływie terminu, o którym mowa w art. 68 O.p. wydać decyzję obniżającą wysokość podatku ukształtowanego decyzją konstytutywną w postępowaniu zwyczajnym. Decyzja obniżająca nie kreuje nowego zobowiązania, lecz jedynie koryguje wysokość zobowiązania już istniejącego.

W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej rażące naruszenie prawa materialnego zachodzi, gdy przesłanki z art. 258 § 1 pkt 1) O.p. są stosowane do decyzji od początku wadliwej, a nie stającej się później bezprzedmiotową.

W przypadku, gdy wznowienie postępowania wykazuje bezprzedmiotowość wcześniejszej decyzji podatkowej z uwagi na błędne opodatkowanie, a decyzja była niewłaściwa formalnie już w momencie wydania, termin przedawnienia nie może być barierą do uchylenia takiej decyzji.

Uchybienie terminu przedawnienia z art. 68 O.p. nie uniemożliwia uchylenia decyzji ostatecznej, która była bezprzedmiotowa z przyczyn formalnych. Decyzja w przedmiocie podatku od nieruchomości nie powinna była być wydana, gdyż grunt nie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

Orzeczenie psychologiczne wydane w trybie odwoławczym, choć ostateczne, może ulec zmianie w razie uzyskania nowych wyników badań. Organ cofający pozwolenie na broń zobowiązany jest do dokładnego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych, w tym rozbieżności w orzeczeniach lekarskich.

W przypadku zatrzymania tego samego prawa jazdy na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o kierujących pojazdami, organ administracyjny powinien prowadzić jedno postępowanie i wydać jedną decyzję obejmującą wszystkie przesłanki do zatrzymania dokumentu, o ile nie straciły one aktualności.

Upływ terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 68 Ordynacji podatkowej, nie stoi na przeszkodzie uchyleniu bezprzedmiotowej decyzji ostatecznej, która została wydana wskutek błędnej kwalifikacji podatkowej gruntu. Rozstrzyganie w postępowaniu wznowieniowym ogranicza się wyłącznie do zakresu sprawy zakończonej decyzją ostateczną.

Oddalono skargę kasacyjną, uznając jej podstawy za nieuzasadnione. Obowiązek szczepień ochronnych pozostaje legalny pomimo niekonstytucyjności formy jego określenia przez GIS, co nie podważa jego administracyjnego przymusu egzekucji.

Skarga kasacyjna wniesiona przez N.A. od wyroku WSA została oddalona, gdyż sąd uznał brak podstaw do jej uwzględnienia. Formalne uchybienia w regulacji nie unieważniają wcześniejszych aktów wykonania obowiązku szczepień ochronnych, które są zgodne z materialnym prawem ustawowym.

W przypadku koincydencji przesłanek zatrzymania prawa jazdy w art. 102 ust. 1 u.k.p., organ jest zobowiązany do prowadzenia jednego postępowania i wydania jednej decyzji administracyjnej, zawierającej wszystkie zbiegające się przesłanki.

NSA orzeka o oddaleniu skargi kasacyjnej dotyczącej przymuszenia do szczepień obowiązkowych uznając ją za nieuzasadnioną w zakresie wykazanych zarzutów prawnych i proceduralnych.

Brak uwzględnienia formalnego uzasadnienia uchwały przez sąd administracyjny w toku jej kontroli legalności stanowi wadliwość, która uniemożliwia poprawną ocenę uchwały, prowadząc do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Skarżący jako posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, ponosi odpowiedzialność administracyjną za obecność tych urządzeń, niezależnie od częściowego wynajmu lokalu innemu podmiotowi.

Przy ocenie znikomej wagi naruszenia prawa, zobowiązanego nie wolno oddalić bez wyczerpującego postępowania dowodowego co do dat wprowadzenia danych w CEPiK, mogących stanowić jedną z przesłanek zaniechania administracyjnej kary pieniężnej.

Podmiot nielegitymujący się tytułem prawnorzeczowym do nieruchomości na dzień wywłaszczenia nie posiada interesu prawnego umożliwiającego wznowienie postępowania uwłaszczeniowego. Brak wykazania praw sprzecznych z domniemaniem z księgi wieczystej uniemożliwia zmianę decyzji uwłaszczeniowej w postępowaniu administracyjnym.

W przypadku urządzeń do gier zawierających element losowości, organizator gier na takich urządzeniach zobowiązany jest do posiadania odpowiednich zezwoleń; ich brak skutkuje nałożeniem kary pieniężnej za prowadzenie gier hazardowych bez stosownych uprawnień.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona z uwagi na brak wykazania istotności uchybień przepisom postępowania, które miałyby wpływ na wynik sprawy, oraz prawidłowość postępowania organu administracji i sądu I instancji.

Wytypowanie nauczyciela do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn organizacyjnych (art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela) wyłącznie w oparciu o kryterium posiadania uprawnień do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, z pominięciem oceny kwalifikacji zawodowych i przydatności do pracy, stanowi naruszenie zakazu dyskryminacji ze względu na wiek i płeć (art. 113 k.p. w związku z art. 183a § 1 k.p

NSA uznaje, że WSA w Warszawie naruszył procedury, nie rozpatrując należycie zarzutów co do oceny tajemnicy przedsiębiorstwa oraz wpływu decyzji na rynkową pozycję skarżącej. Uchyla wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że informacje zawarte w protokole kontroli nie obejmują wartości handlowej ani tajemnic przedsiębiorstwa, a zatem ich ujawnienie nie narusza konkurencyjnej pozycji rynkowej T. sp. z o.o.

NSA orzekł, iż skarga kasacyjna dotycząca odmowy wznowienia postępowania jest niezasadna, gdyż zarzuty nie skutkowały naruszeniem prawa procesowego ani materialnego, co uzasadniało oddalenie skargi.

Przepis art. 26 ustawy o odpadach z 2012 r. znajduje zastosowanie do zdarzeń sprzed jej wejścia w życie, a decyzje administracyjne umarzające postępowanie o usunięcie odpadów na tej podstawie podlegają uchyleniu w zakresie naruszenia wiążącej oceny prawnej sądów administracyjnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej w sprawie przyznania wsparcia finansowego producentom rolno-ogrodniczym, uznając ustalenia współposiadania gospodarstwa rolnego przez małżonków za zgodne z prawem oraz nie naruszające przepisów postępowania administracyjnego i materialnego.

Skarga kasacyjna podnosiła niewłaściwą wykładnię prawa materialnego i proceduralnego, co miało prowadzić do niezasadnego zwrotu środków unijnych. Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł jednak podstaw do jej uwzględnienia, uznając decyzję o zwrocie środków za zgodną z prawem.