W odniesieniu do sprawcy przestępstwa ciągłego (art. 12 k.k.), określony w art. 60 § 3 k.k. warunek współdziałania z innymi osobami w popełnieniu przestępstwa jest spełniony wówczas, gdy sprawca ten popełnił z innymi osobami całe przestępstwo ciągłe, to jest gdy każde zachowanie sprawcy, stanowiące fragment przestępstwa ciągłego, odpowiada temu wymogowi.

Przy ustalaniu na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. Nr. 162, poz. 1118 ze zm.) wysokości emerytury osoby, która miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy i która żąda przyjęcia za podstawę wymiaru emerytury podstawy wymiaru renty ( art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy), składnik emerytury wynoszący

Sąd rejonowy, w którego okręgu dozór był wykonywany i który zgodnie z art. 178 § 1 k.k.w. zarządził wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, jest także właściwy do wykonania tego orzeczenia, chociaż nie orzekał w sprawie w pierwszej instancji, a w tym do rozstrzygania kwestii incydentalnych związanych z jego wykonaniem.

„Innym postępowaniem karnym', w rozumieniu art. 101 § 1 pkt 3 k.p.k., jest każde prawomocnie ukończone postępowanie, poprzedzające postępowanie, w trakcie którego wydano ponowne rozstrzygnięcie co do tego samego czynu tej samej osoby, niezależnie od tego, czy postępowania te zostały w „techniczny' sposób wydzielone jako odrębne sprawy, czy też wydzielenie takie nie nastąpiło.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Przepis art. 115 § 3 k.k., stanowiąc, że przestępstwami podobnymi są m. in. przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, nie wymaga, aby porównywane przestępstwa były przestępstwami, do których ustawowych znamion należy stosowanie przemocy lub groźby jej użycia. Należy zatem przyjmować podobieństwo przestępstw także wtedy, gdy zastosowana przemoc lub groźba jej użycia pozostają poza

Magnetyczna karta telefoniczna nie jest „innym środkiem płatniczym” w rozumieniu art. 310 § 1 k.k.

Przepis art. 37j ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128/, w brzmieniu nadanym temu przepisowi przez ustawę z dnia 31 marca 2000 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. nr 31 poz. 384/ miał zastosowanie do osoby, która została zwolniona z pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w grupie co najmniej

Przepis art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, ma zastosowanie także do osoby, która w latach 1944-1956 była zatrudniona w Urzędzie Bezpieczeństwa i nie pełniła w strukturach tego Urzędu służby lub funkcji.

O przywróceniu pasa drogowego drogi wewnętrznej do stanu poprzedniego, w razie jego samowolnego naruszenia /art. 36 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838/, nie orzeka się w drodze decyzji administracyjnej.

1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy organ nadzoru wszczyna z urzędu, o czym zawiadamia organ gminy /art. 91 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm. w związku z art. 61 par. 1 i 4 Kpa/. 2. Brak zawiadomienia organu gminy o wszczęciu postępowania stanowi naruszenie przepisów o postępowaniu, które może mieć wpływ

Sędzia, który osiągnął wiek emerytalny po 1 stycznia 1999 r. i nadal pozostawał w stosunku służbowym nabywał przed 1 października 2001 r. prawo do emerytury na podstawie art. 27 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Sędziemu Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje jednorazowe odszkodowanie w związku z wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy, które wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych (art. 41 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych -jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Podmiotem przestępstwa określonego w art. 306 k.k. może być każdy, kto usuwa, podrabia lub przerabia znak identyfikacyjny, datę produkcji lub datę przydatności towaru lub urządzenia.