Określenie: „dowody wymienione w akcie oskarżenia” użyte w art. 387 § 4 k.p.k. obejmuje także zeznania świadków, których wezwania na rozprawę główną żądał oskarżyciel w akcie oskarżenia (art. 333 § 1 pkt 1 k.p.k.), w tym zeznania świadków uprawnionych do odmowy złożenia zeznań (art. 182 k.p.k.), którzy uprzedzeni o tym prawie, nie skorzystali z tego uprawnienia w postępowaniu przygotowawczym.

Przekazywanie informacji innych niż rozmowy telefoniczne, o których mowa w art. 241 kpk, oznacza nie mające charakteru rozmowy telefonicznej przesyłanie informacji za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej, tj. przez przewody, systemy radiowe, optyczne lub jakiekolwiek inne urządzenia wykorzystujące energię elektromagnetyczną.

Dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, na podstawie której Skarb Państwa nabył nieruchomość, jeżeli oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste osobie trzeciej nastąpiło w toku postępowania o stwierdzenie nieważności tej decyzji.

1. Od decyzji wojewody, orzekającej o odszkodowaniu od wójta gminy na podstawie art. 160 par. 3 Kpa, wójtowi gminy nie przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia. 2. Odmówić wyjaśnienia wątpliwości prawnej w pozostałym zakresie.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

Używanie maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3 - 6 i 8 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych oraz środków transportu /z wyjątkiem samochodów osobowych/ w gminach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, o którym mowa w par. 7 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a

Dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności w trybie art. 156 par. 1 Kpa decyzji wydanej na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego.

Na postanowienie wydane w trybie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, uwzględniające skargę, przysługuje skarga bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego, bez uprzedniego wnoszenia środka odwoławczego lub wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.

Z użytych w przepisie art. 242 § 3 k.k. słów „nie powróci do zakładu karnego najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu”, jak też z ratio legis tego przepisu wynika, że określone w nim przestępstwo ma charakter przestępstwa trwałego.

Sąd, umarzając warunkowo postępowanie karne na posiedzeniu może orzec środki karne w postaci świadczenia pieniężnego lub zakazu prowadzenia pojazdów.

Stwierdzenie nieważności orzeczenia w trybie określonym w art. 102 i nast. Kodeksu postępowania karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. dopuszczalne jest jedynie co do tych orzeczeń, które wydane zostały w czasie, gdy przepisy ówcześnie obowiązującego prawa przewidywały nieważność z mocy samego prawa określonej kategorii orzeczeń. Procedura stwierdzenia nieważności takich orzeczeń regulowana jest obecnie

Sądem właściwym funkcjonalnie do stosowania w postępowaniu ekstradycyjnym tymczasowego aresztowania osoby ściganej, co do której organ obcego państwa złożył wniosek o wydanie jest sąd okręgowy właściwy do orzekania w przedmiocie wydania (art. 605 § 1 w związku z art. 602 k.p.k.).

Przewidziane w art. 545 § 1 k.p.k. „odpowiednie” stosowanie art. 530 k.p.k. oznacza, że: - zażalenie na zarządzenie prezesa sądu apelacyjnego, a także Sądu Najwyższego, o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania powinno być sporządzone i podpisane przez adwokata (art. 526 § 2 w zw. z art. 530 § 3 zdanie drugie k.p.k.) - rozpoznając zażalenie na powyższe zarządzenie Sąd Najwyższy orzeka jednoosobowo

Sprawy wynikające z umowy najmu lokalu mieszkalnego, przeznaczonego do zaspokajania osobistych potrzeb mieszkaniowych najemcy i osób bliskich, gdy wynajmującym jest przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie najmu lokali, są 'sprawami o ochronę konsumentów' w rozumieniu art. 61 k.p.c.

Wdowie lub wdowcowi pozostałym po osobach, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze "uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej" i zachowały te uprawnienia jako żołnierze z poboru, którzy pełnili służbę wojskową w Wojsku Polskim w okresie od 10 maja 1945 r. do 30 czerwca 1947 r. na podstawie

Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.

W sytuacji, gdy w sprawie o wpis na listę aplikantów radcowskich, wszczętej przed wejściem w życie ustawy z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 75 poz. 471/, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził nieważność uchwał organów samorządu radcowskiego odmawiających wpisu na listę, do ponownego rozpoznania wniosku o

Organy samorządu studenckiego szkoły wyższej, działającego na podstawie ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. 1990 r. Nr 65 poz. 385 ze zm.), mogą pozywać i być pozywane w sprawach z zakresu ich ustawowych uprawnień.

Nieusuwalny brak uzasadnienia wyroku nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy na skutek apelacji wniesionej od tego wyroku.

Sędzia spokrewniony lub spowinowacony w stopniu określonym w art. 48 § 1 pkt 2 k.p.c. z osobą wchodzącą w skład organu działającego w imieniu osoby prawnej, będącej stroną jest wyłączony na podstawie wymienionego przepisu.

W odwoławczym postępowaniu lustracyjnym, prowadzonym na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Tekst jednolity: Dz. U. 1999 r. Nr 42 poz. 428 ze zm.), z uwagi na art. 19 tej ustawy, sąd stosuje odpowiednio także art. 452 i art. 454 § 1 kpk.

Nie stanowi „orzeczonego przez sąd zakazu” prowadzenia pojazdów – w rozumieniu art. 244 kk – taki zakaz orzeczony przez kolegium do spraw wykroczeń, chociażby orzeczenie to zostało utrzymane w mocy przez sąd w trybie art. 512 kpk w zw. z art. 514 kpk.

Odstąpienie przez Sąd od wymierzenia kary, na wniosek prokuratora złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k., uzależnione jest od tego, czy na takie rozstrzygnięcie pozwalają przepisy materialnego prawa karnego.

Adwokat wykonujący zawód indywidualnie, który nabył prawo do zniżki w opłacaniu składki na ubezpieczenie społeczne w 50 procent nie zachowuje uprawnienia do tej ulgi na podstawie art. 63 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. 123 poz. 776/.