Do ustanowienia odrębnej własności lokali w postępowaniu o zniesienie współwłasności i dział spadku po dniu 1 października 1990 r. stosuje się przepisy art. 136 i 137 kodeksu cywilnego w brzmieniu nadanym ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321), bez względu na datę powstania współwłasności lub otwarcia spadku.

Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego niedopuszczalna jest zmiana prawomocnego postanowienia sądu ustalającego treść aktu urodzenia w trybie dekretu z dnia 22 października 1947 r. o ustalaniu treści sporządzonych za granicą aktów stanu cywilnego obywateli polskich (Dz.U. RP Nr 65, poz. 392), natomiast dopuszczalne jest sprostowanie tego aktu.

Sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia, jest wyłączony na podstawie art. 30 § 1 pkt 7 k.p.k. od dalszego udziału w sprawie nie tylko wówczas, gdy orzeczenie to zostało uchylone przez sąd odwoławczy a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania, ale także wtedy, gdy orzeczenie to „traci moc” na podstawić przepisu ustawy, wskutek wniesienia przez stronę sprzeciwu od tego orzeczenia.

1. Wynikający z treści art. 4 lit. a Konwencji o przekazywaniu osób skazanych na karę pozbawienia wolności w celu odbycia kary w państwie, którego są obywatelami, sporządzonej w Berlinie dnia 19 maja 1978 r. (Dz.U. z 1980 r., nr 8, poz. 21), warunek „podwójnej karalności” czynu dotyczy wszelkich typów przestępstw, a zatem również przestępstw skarbowych (w tym celnych i dewizowych). 2. Sąd państwa przejmującego

I. Nie jest dopuszczalne skazanie sprawcy fałszywych zeznań za przestępstwo z art. 247 § 1 k.k., jeżeli w postępowaniu karnym, w którym występował jako oskarżony, złożył je uprzednio w charakterze świadka na okoliczności związane z zarzucanym mu czynem. II. Dopuszczalne jest odczytanie na rozprawie protokołu zeznań złożonych przez oskarżonego w charakterze świadka – jako „innego dokumentu”, o którym

Kierownik zakładu pracy nie ma obowiązku zawiadomienia na podstawie art. 38 §1 k.p. o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę działających w zakładzie pracy organizacji związkowych w sytuacji, gdy pracownik niezrzeszony nie wskazał do obrony swoich praw zakładowej organizacji związkowej, która wyraziła na to zgodę.

Radca prawny wykonujący inną pracę zarobkową niż praca radcy prawnego nie korzysta z obniżenia składki członkowskiej, przewidzianego w § 1 ust. 2 uchwały nr 1 Nadzwyczajnego III Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 9 grudnia 1989 r., podjętej na podstawie art. 57 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 19, poz. 145 ze zm.).

Radca prawny wykonujący inna prace zarobkowa niż praca radcy prawnego nie korzysta z obniżenia składki członkowskiej, przewidzianego w § 1 ust 2 uchwały nr 1 Nadzwyczajnego III Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 9 grudnia 1989 r., podjętej na podstawie art. 57 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145 ze zm.).

Rejony dróg publicznych są podmiotami gospodarczymi posiadającymi w postępowaniu przed sądem gospodarczym zdolność sądową w zakresie prowadzonej przez nie działalności gospodarczej (art. 4797 k.p.c.).

Decyzje, wydane w sprawach o wznowieniu postępowania (art. 145 k.p.a.) lub o stwierdzenie nieważności decyzji (art. 156 k.p.a.), w postępowaniach wszczętych po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 4, poz. 8), mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego.

Decyzje, wydane w sprawach o wznowienie postępowania (art. 145 k.p.a.) lub o stwierdzenie nieważności decyzji (art. 156 k.p.a.), w postępowaniach wszczętych po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. nr 4, poz. 8), mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego.1)

Artykuł 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110; zm.: Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz. 215) nie ma zastosowania do zażalenia wniesionego przez adwokata na postanowienie odrzucające zażalenie na postanowienie dotyczące wynagrodzenia biegłego.

Przedsiębiorstwo Państwowe „Polmozbyt”, działając jako zakład usługowy, a nie będący sprzedawcą ani gwarantem, nie jest zobowiązane z mocy § 15 ust. 1 pkt 1 jednolitych warunków gwarancyjnych dotyczących pojazdów samochodowych i sprzętu rolniczego, sprzedawanych przez jednostki uspołecznionego handlu detalicznego.(Mon. Pol. z 1982 r., nr 2, poz. 11), do wymiany samochodu w ramach gwarancji.

Niedopuszczalna jest droga sadowa w sprawie z powództwa Skarbu Państwa (urzędu skarbowego) przeciwko członkom zarządu spółki z ograniczona odpowiedzialnością o zapłatę określonej kwoty pieniężnej z tytułu zobowiązania podatkowego obciążającego te spółkę w związku z prowadzone przez nią działalnością gospodarczą w wypadku, gdy egzekucja prowadzona przeciwko spółce okazała się bezskuteczna.

W postępowaniu przed sądem gospodarczym przedsiębiorstwo Zagraniczne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (j.t. Dz.U. z 1989 r., nr 27, poz. 148) ma zdolność sądową (art. 4797 k.p.c.).

Przejściowa utrata zdolności kredytowej przez zakład pracy, powstała po zakończeniu działalności gospodarczej w danym roku i nie pozostająca w związku przyczynowym z ta działalnością, nie pozbawia kierownika zakładu pracy premii rocznej przewidzianej w § 2 ust. 2 i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1988 r. w sprawie zasad wynagradzania kierowników i tymczasowych kierowników zakładów

Zakaz wypowiedzenia umowy o pracę wynikający z art. 39 kodeksu pracy nie dotyczy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy i pobierającego jednocześnie emeryturę.

Członek spółdzielni mieszkaniowej nie może domagać się w oparciu o przepis art. 189 k.p.a. ustalenia nieistnienia podstaw prawnych członkostwa innego członka tej spółdzielni.

Możliwość zasądzenia od przewoźnika lotniczego – na podstawie art. 19 i 22 Konwencji o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego podpisanej w Warszawie dnia 12 października 1929 r. (Dz.U. z 1933 r., nr 8, poz. 49 z późn. zm.) – zryczałtowanego odszkodowania z tytułu opóźnienia w przewozie towarów nie jest uzależniona od ustalenia, że nadawca poniósł szkodę.

Artykuł 30 ust. 1 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jedn. tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68 ze zm.) ma zastosowanie również do niezawodowych żołnierzy wojska polskiego, którzy odbywali czynną służbę wojskową w okresie pokoju przed dniem 1 września 1939 roku.

Artykuł 30 ust. 1 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (j.t. Dz.U. z 1983 r. nr 13, poz. 68 ze zm.) ma zastosowanie również do niezawodowych żołnierzy Wojska Polskiego, którzy odbywali czynną służbę wojskową w okresie pokoju przed dniem 1 września 1939 r.

Pracownik, który wypowiedział stosunek pracy i uzyskał rentę inwalidzka w związku z choroba, która rozpoczęła się przed upływem okresu wypowiedzenia i trwała nieprzerwanie do chwili wyczerpania okresu zasiłkowego, ma prawo do odprawy przewidzianej w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych Dz. U. Nr 31, poz. 214 ze zm.).

Pracownik, który wypowiedział stosunek pracy i uzyskał rentę inwalidzką w związku z chorobą, która rozpoczęła się przed upływem okresu wypowiedzenia i trwała nieprzerwanie do chwili wyczerpania okresu zasiłkowego, ma prawo do odprawy przewidzianej w art. 28 ust. 1 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 214 ze zm.).

Na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. – Prawo budowlane (Dz.U. nr 38, poz. 229 ze zm.) możliwe jest wydanie decyzji o rozbiórce obiektu budowlanego także w sytuacji, gdy obiekt został wzniesiony bez pozwolenia budowlanego na terenie, dla którego nie było planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w momencie orzekania o rozbiórce plan taki przeznaczył ten teren