Zwolnienie od podatków zakładów pracy chronionej /art. 19 ustawy z dnia 9 maja 1991 r o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych - Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, ustanowione w art. 20 ust. 1 ustawy i obejmujące podatek od nieruchomości, odnosi się również do nieruchomości i budynków lub ich części oddanych w najem przez zakłady pracy chronionej innym podmiotom.

1. Obowiązek świadczeń na cele publiczne, wprowadzony w trybie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, dotyczy wyłącznie osób będących mieszkańcami gminy, w której przeprowadzono referendum. 2. Zwolnienie podatkowe, ustanowione w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych /Dz.U. nr 12 poz. 58 ze zm.

1. Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ niedopuszczalne jest uznanie lasu za ochronny w postępowaniu o zatwierdzenie planu urządzenia lasu. 2. Artykuł 78 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, regulujący podstawy prawne orzekania w sprawach wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia

Budynki i grunty podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą mogą być uznane za obiekty wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ także wtedy, gdy w roku podatkowym nie były wykorzystane do prowadzenia wspomnianej działalności.

1. Zwolnienie przewidziane w art. 81 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./ nie ma zastosowania do podmiotu zarządzającego nieruchomością użytkowaną przez szkołę, który w myśl art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest podatnikiem podatku od nieruchomości, jeżeli nie ma on statusu szkoły

Do wyrażenia zgody przez zarząd gminy, wójta lub burmistrza /prezydenta miasta/, o jakiej mowa w art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600/, stosuje się art. 106 Kpa.

Rozstrzyganie spraw z wniosków byłych właścicieli nieruchomości warszawskich /lub ich następców prawnych/, złożonych na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, dotyczących ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność gminy, należało w 1992 r. do właściwych miejscowo

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. 1991 nr 89 poz. 404/ nie znajdują zastosowania w stosunku do osób fizycznych naruszających wymagania ochrony środowiska przez działania określone w art. 110 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie

1. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały na podstawie art. 26 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, ustalającej zróżnicowane stawki czynszu regulowanego, nie stanowi przeszkody do przyznania osobie uprawnionej dodatku mieszkaniowego w wysokości określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy, obliczonego z uwzględnieniem czynszu należnego

1. Stroną postępowania administracyjnego o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu mogą być właściciele lub użytkownicy wieczyści sąsiednich działek. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi w pozostałej części.

Właścicielowi domu jednorodzinnego, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 70 m2, przysługuje, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, dodatek mieszkaniowy także wówczas, gdy liczba członków gospodarstwa domowego jest mniejsza niż 6 osób.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytania.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Przy ustalaniu prawa właściciela domu jednorodzinnego do dodatku mieszkaniowego nie uwzględnia się normatywnej powierzchni użytkowej w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego, określonej w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, natomiast uwzględnia się tę powierzchnię przy ustalaniu wysokości dodatku

1. Przez pojęcie "faktyczne wydatki ponoszone na ten lokal", użyte przez ustawodawcę w art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, należy rozumieć wydatki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych /Dz.U. nr 119 poz. 570/, przypadające na członka spółdzielni

Artykuł 39 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ nie stanowi podstawy odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego osobie prowadzącej działalność gospodarczą zarejestrowaną w zajmowanym lokalu mieszkalnym /siedziba firmy/, jeżeli z istoty i charakteru tej działalności wynika, iż jest ona prowadzona poza siedzibą firmy.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

1. Podjęcie uchwały z naruszeniem wymogów art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 10 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593/ odbiera jej prawną skuteczność, a w konsekwencji - stosownie do art. 2a ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./ w związku

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. 1991 nr 89 poz. 404/ nie mają zastosowania do osób fizycznych naruszających wymagania ochrony środowiska przez działania określone w art. 110 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. 1991 nr 89 poz. 404/ nie mają zastosowania do osób fizycznych naruszających wymagania ochrony środowiska przez działania określone w art. 110 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu

1. Stronami postępowania administracyjnego o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu mogą być właściciele lub użytkownicy wieczyści sąsiednich działek. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi w pozostałej części.

odmówić podjęcia uchwały.

1. Istota prawna Państwowego Funduszu Ziemi oraz istota prawna Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa nie są tożsame. 2. Osoby fizyczne dzierżawiące grunty przejęte przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa z innych źródeł niż Państwowy Fundusz Ziemi, a w szczególności przejmujące w trwałe zagospodarowanie grunty rolne zlikwidowanych po dniu 31 grudnia 1991 r. państwowych przedsiębiorstw gospodarki

1. Do wydania przez zarząd gminy opinii, o jakiej mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, stosuje się przepisy art. 106 Kpa. 2. Opinia zarządu gminy, o jakiej mowa wyżej, jest jednym z elementów materiału dowodowego sprawy o wydanie przez wójta lub burmistrza /prezydenta miasta/ zezwolenia