1. Oddanie przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa administratorowi na czas oznaczony części mienia w celu gospodarowania na podstawie art. 25 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa /Dz.U. 1995 nr 57 poz. 299 ze zm./ nie powoduje powstania ciążącego na administratorze obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości, albowiem jest on podmiotem
Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie jest organem właściwym do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, wydanej przed dniem 27 maja 1990 r. na podstawie art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, dotyczącej gruntu, który nie jest mieniem komunalnym.
Uchwała rady gminy ustalająca zasady przyznawania świadczeń z pomocy społecznej oraz zasady zwrotu przez świadczeniobiorców wydatków na usługi opiekuńcze nie ustanawia przepisów powszechnie obowiązujących w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm. /.
1. Zbycie przez gminę po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 7 października 1992 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 91 poz. 455/ gruntów będących w dniu 5 grudnia 1990 r. w zarządzie przedsiębiorstwa komunalnego nie stanowi przeszkody do stwierdzenia nabycia przez to przedsiębiorstwo prawa użytkowania wieczystego tych gruntów z mocy
Artykuł 11 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, a więc do dnia 31 grudnia 1991 r., nie zawierał podstawy prawnej do wydania aktu ogólnego lub indywidualnego o zaliczeniu gruntów leśnych znajdujących się
Budowle związane wyłącznie z prowadzeniem działalności polegającej na kontraktacji, skupie i obrocie materiałem siewnym oraz usługach w zakresie gospodarki nasiennej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Zwolnienie od podatków zakładów pracy chronionej /art. 19 ustawy z dnia 9 maja 1991 r o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych - Dz.U. nr 46 poz. 201 ze zm./, ustanowione w art. 20 ust. 1 ustawy i obejmujące podatek od nieruchomości, odnosi się również do nieruchomości i budynków lub ich części oddanych w najem przez zakłady pracy chronionej innym podmiotom.
1. Obowiązek świadczeń na cele publiczne, wprowadzony w trybie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, dotyczy wyłącznie osób będących mieszkańcami gminy, w której przeprowadzono referendum. 2. Zwolnienie podatkowe, ustanowione w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych /Dz.U. nr 12 poz. 58 ze zm.
1. Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ niedopuszczalne jest uznanie lasu za ochronny w postępowaniu o zatwierdzenie planu urządzenia lasu. 2. Artykuł 78 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, regulujący podstawy prawne orzekania w sprawach wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia
Budynki i grunty podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą mogą być uznane za obiekty wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ także wtedy, gdy w roku podatkowym nie były wykorzystane do prowadzenia wspomnianej działalności.
Do wyrażenia zgody przez zarząd gminy, wójta lub burmistrza /prezydenta miasta/, o jakiej mowa w art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600/, stosuje się art. 106 Kpa.
1. Zwolnienie przewidziane w art. 81 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./ nie ma zastosowania do podmiotu zarządzającego nieruchomością użytkowaną przez szkołę, który w myśl art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest podatnikiem podatku od nieruchomości, jeżeli nie ma on statusu szkoły
Rozstrzyganie spraw z wniosków byłych właścicieli nieruchomości warszawskich /lub ich następców prawnych/, złożonych na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, dotyczących ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność gminy, należało w 1992 r. do właściwych miejscowo
Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. 1991 nr 89 poz. 404/ nie znajdują zastosowania w stosunku do osób fizycznych naruszających wymagania ochrony środowiska przez działania określone w art. 110 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie
1. Niepodjęcie przez radę gminy uchwały na podstawie art. 26 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, ustalającej zróżnicowane stawki czynszu regulowanego, nie stanowi przeszkody do przyznania osobie uprawnionej dodatku mieszkaniowego w wysokości określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy, obliczonego z uwzględnieniem czynszu należnego
1. Stroną postępowania administracyjnego o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu mogą być właściciele lub użytkownicy wieczyści sąsiednich działek. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi w pozostałej części.
Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytania.
Właścicielowi domu jednorodzinnego, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 70 m2, przysługuje, na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, dodatek mieszkaniowy także wówczas, gdy liczba członków gospodarstwa domowego jest mniejsza niż 6 osób.
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.
Przy ustalaniu prawa właściciela domu jednorodzinnego do dodatku mieszkaniowego nie uwzględnia się normatywnej powierzchni użytkowej w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego, określonej w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, natomiast uwzględnia się tę powierzchnię przy ustalaniu wysokości dodatku
Artykuł 39 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ nie stanowi podstawy odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego osobie prowadzącej działalność gospodarczą zarejestrowaną w zajmowanym lokalu mieszkalnym /siedziba firmy/, jeżeli z istoty i charakteru tej działalności wynika, iż jest ona prowadzona poza siedzibą firmy.
1. Przez pojęcie "faktyczne wydatki ponoszone na ten lokal", użyte przez ustawodawcę w art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, należy rozumieć wydatki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych /Dz.U. nr 119 poz. 570/, przypadające na członka spółdzielni