Nierozpoznanie istoty sprawy, w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c, jest wadą rozstrzygnięcia polegającą na wydaniu przez sąd pierwszej instancji orzeczenia, które nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy albo zaniechaniu zbadania przez sąd pierwszej instancji materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów stron z powodu bezpodstawnego przyjęcia, że istnieje przesłanka materialnoprawna

Nie można zaś zaakceptować poglądu, że w świetle art. 184 i 187 k.s.h. kurator spółki, w przypadku braku organów spółki i śmierci wszystkich jej wspólników powinien ustalać pełny krąg spadkobierców tych wspólników, a nawet dalszych spadkobierców i ich zawiadomić o zgromadzeniu.

Art. 386 § 4 k.p.c. nie nakłada na sąd drugiej instancji obowiązku uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, wskazuje jedynie taką możliwość rozstrzygnięcia.