Wykreowane w umowie prawa osobiste i roszczenia o cechach właściwych prawom rzeczowym, podlegają ujawnieniu w księdze wieczystej na podstawie art. 16 ust. 1 u.k.w.h., tylko wtedy, gdy możliwość taką przewidują konkretne przepisy ustawy.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 listopada 2016 r. K 11/15 (OTK-A 2016, poz. 93) jest wyrokiem zakresowym, a nie wyrokiem interpretacyjnym, co oznacza, że może stanowić podstawę wznowienia postępowania (art. 4011 k.p.c.) w sprawie dotyczącej należności z tytułu podróży służbowych przysługujący kierowcom zatrudnionym w transporcie międzynarodowym, jeżeli zakwestionowane w nim przepisy stanowiły

Prokurator zajmuje samodzielną pozycję w postępowaniu cywilnym, a wytaczając powództwo, staje się stroną tego postępowania. Podobnie należy ocenić sytuację, gdy prokurator wnosi na podstawie art. 401 pkt 2 k.p.c. skargę o wznowienie postępowania, w którym nie uczestniczył. Również w takim wypadku zajmuje on samodzielna pozycję strony postępowania. W konsekwencji termin określony w art. 407 § 1 k.p.c

Na postanowienie Sądu drugiej instancji w przedmiocie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego na podstawie art. 3941 § 2 k.p.c.

Nie jest możliwe skrócenie terminu posiadania wymaganego do zasiedzenia służebności na podstawie art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy -Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 55, poz. 321), o okres korzystania z urządzeń infrastruktury elektroenergetycznej przez przedsiębiorstwo państwowe w czasie, gdy nieruchomość, na której znajdowały się te urządzenia była przedmiotem własności państwowej.

Nie jest możliwe zasiedzenie prawa własności nieruchomości (art. 172 § 1 k.c.), jeżeli władanie nieruchomością (corpus possessionis) nie ma cechy posiadania samoistnego (art. 336 k.c.) ze względu na brak wykazania woli posiadacza odnośnie do władania nią w zakresie prawa własności (animus possidendi domini).

Nie ulega wątpliwości, że celem unormowania zawartego w art. 373 u.p.u.n. jest m.in. uniemożliwienie konkretnym osobom uczestnictwa w obrocie gospodarczym, co ma przede wszystkim chronić i zabezpieczać inne podmioty przed skutkami działań nieprofesjonalnych. Z przepisu tego wynika zatem, że określone osoby nie mogą dokonywać skutecznie czynności prawnych związanych z działalnością lub funkcją objętą