Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej oraz środek odwoławczy od orzeczenia o odrzuceniu pisma procesowego (z powodu uchybienia terminu) wyłączają się wzajemnie. Procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła, może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest - właśnie na skutek upływu terminu – bezskuteczna.

"Nierozpoznanie istoty sprawy" w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c. polega na poprzestaniu na błędnym przyjęciu przez sąd pierwszej instancji przesłanki niweczącej lub hamującej roszczenie (prekluzja, przedawnienie, potrącenie, brak legitymacji, prawo zatrzymania itp.) albo na zaniechaniu zbadania (w ogóle) materialnej podstawy żądania pozwu, niezbadaniu podstawy merytorycznej dochodzonego roszczenia albo