Stan po użyciu środka podobnie działającego do alkoholu jest równoznaczny jedynie ze znajdowaniem się tego środka w organizmie. Natomiast jego użycie nie oznacza jeszcze realnego wpływu zażytego środka na zdolności psychomotoryczne kierowcy.

W sprawach o podział majątku wspólnego, czy o dział spadku, w razie zaskarżenia postanowienia co do istoty sprawy, wartość przedmiotu zaskarżenia wyznacza z reguły nie wartość dzielonego majątku, ale wartość konkretnego interesu (roszczenia, żądania) lub składnika majątkowego, którego środek odwoławczy dotyczy.

Wnioskodawca twierdzi, że stan prawny nieruchomości ujawniony w księdze wieczystej jest niezgodny z jej rzeczywistym stanem prawnym, bowiem co najmniej w 9/10 cz. stanowi ona majątek wspólny uczestników. Niezgodność taka nie może być jednak usunięta w postępowaniu o wpis, lecz jedynie drodze odrębnego powództwa (art. 10 ust. 1 u.k.w.h.).

Tylko uwzględnienie apelacji, choćby w części, pozwalałoby Sądowi Apelacyjnemu na zastosowanie art. 113 ust. 2 ustawy o ksc, z tym zastrzeżeniem, że wierzytelność o zwrot Skarbowi Państwa opłaty od oddalonej apelacji mogłaby obciążać tylko roszczenie uwzględnione w tej instancji (postępowaniu apelacyjnym).

Przedmiotem ochrony w przypadku czynu zabronionego z art. 270 § 1 k.k. jest dobro prawne ogólnej natury, jakim jest wiarygodność dokumentu. Powoduje to, że w postępowaniu o taki czyn brak jest pokrzywdzonego. To zaś z kolei powoduje, że nie ma również osoby, która na podstawie art. 53 k.p.k. mogłaby działać w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Ustalenie osoby pokrzywdzonej czynem zabronionym

Przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami Gminy i gruntem należącym do Skarbu Państwa zalanym wodami jeziora nie ma znaczenia przy określaniu przebiegu granicy nieruchomości gminnych z nieruchomością uczestniczki, a i biegły, który granicę tę odtwarzał na podstawie dokumentów nawiązywał do danych o stanie prawnym granic obu nieruchomości wynikających z punktów odniesienia usytuowanych na lądzie, nie

Wpis do księgi wieczystej hipoteki przymusowej zabezpieczającej należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników (art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm. w związku z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1999 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr

1. W postępowaniu o unieważnienie prawomocnego orzeczenia wydanego w postępowaniu cywilnym (art. 64 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym Dz. U. Nr 240, poz. 1052 ze zm.) mają zastosowanie przez analogię przepisy kodeksu postępowania cywilnego o skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia oraz - w zakresie przewidzianym w art. 42412 k.p.c. - o skardze kasacyjnej

Utrata mocy wyroku łącznego ipso iure (art. 575 § 1 k.p.k.) następuje w odniesieniu do tych tylko jego rozstrzygnięć o połączeniu kar tego samego rodzaju (o umorzeniu postępowania na podstawie art. 572 k.p.k.), które zostały objęte nowym wyrokiem łącznym, wydanym w związku z powstałą po wydaniu tego wyroku potrzebą, wynikającą z przesłanek prawnomaterialnych określonych w art. 85 k.k.

Uregulowana w art. 6268 § 2 k.p.c. kognicja Sądu wieczystoksięgowego jest zawężona, bo ograniczona do badania jedynie treści i formy wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treści księgi wieczystej.

Penalizacją przewidzianą w przepisie art. 297 § 1 k.k. objęte zostały również zachowania polegające na przedstawieniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa nierzetelnego, pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności istotnych dla uzyskania wsparcia finansowego w postaci płatności bezpośrednich, w tym, w aktualnym stanie prawnym, także wyodrębnionych płatności uzupełniających.

Gravamen może być oceniany nie tylko pod kątem całości środka odwoławczego, ale i poszczególnych podnoszonych w nim zarzutów.

Ze względu na wyjątkowość, przesłanka stosowania art. 390 § 1 k.p.c. powinna być wykładana ściśle. Zagadnienie prawne, stanowiące przedmiot pytania sądu drugiej instancji - poza wymaganiem przedstawienia w sposób ogólny i abstrakcyjny tak, by umożliwić Sądowi Najwyższemu udzielenie uniwersalnej odpowiedzi, nie sprowadzającej się do samej subsumcji i rozstrzygnięcia konkretnego sporu - musi budzić poważne

Utrzymanie w mocy postanowienia o obligatoryjnym zarządzeniu wykonania kary pozbawienia wolności, pomimo braku podstawowej przesłanki do tego, było oczywiście niesprawiedliwe i nastąpiło z rażącą obrazą art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 440 k.p.k., co miało zdecydowany wpływ na treść orzeczenia.

W świetle przepisu art. 82 k.k. warunkiem skutecznego odwołania warunkowego zwolnienia jest nie tylko wydanie przez sąd stosownej treści postanowienia, ale też uprawomocnienie się tego postanowienia w okresie próby, względnie w ciągu dalszych 6 miesięcy.

Wnioskodawca, który żąda wydania orzeczenia przewidzianego w art. 373 ust. 1 pkt 1 p.u.n., powinien udowodnić winę zobowiązanego w złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości po terminie przewidzianym w tym przepisie.

Skoro zatem w aktach sprawy znajduje się poświadczony za zgodność z oryginałem odpis potwierdzenia uiszczenia wpisu sądowego, opiewający na tę kwotę, należy uznać, iż wpis w sprawie został przez Skarżącego poniesiony.

Strona przeciwna nie ma, poza zażaleniem na postanowienie o kosztach postępowania, procesowych środków weryfikacji podanej przez stronę skarżącą wartości przedmiotu zaskarżenia. Takie uprawnienie przysługuje przewodniczącemu na podstawie art. 218 p.p.s.a. oraz sądowi wydającemu wyrok w sprawie. W związku z tym w sytuacji, gdy pełnomocnik skarżącego na poszczególnych etapach postępowania wskazuje różne

Podstawę obliczenia opłaty z tytułu zastępstwa procesowego strony w sprawie o przywrócenie do pracy i łącznie z nim dochodzone wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy stanowi stawka minimalna określona w § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej

Przepis art. 181 § 1 k.r.o. przewidujący, że sąd opiekuńczy może upoważnić kuratora do reprezentowania osoby częściowo ubezwłasnowolnionej i do zarządzania jej majątkiem, oznacza tylko możliwość rozszerzenia uprawnień kuratora poza ramy przedstawicielstwa wynikającego z innych przepisów prawa, nie może zaś być interpretowany w tym sensie, że kurator, któremu sąd opiekuńczy nie przyznał uprawnień przewidzianych

Zaniedbania osób, którymi posłużyła się strona, w tym pełnomocników, powoduje, że nie można uznać braku jej winy w uchybieniu terminowi.

Nie przysługują koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu adwokatowi (radcy prawnemu) za sporządzenie skargi kasacyjnej, w której wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania jest oczywiście bezzasadny.