Wartość przedmiotu zaskarżenia (sporu) w sprawie, w której ubezpieczony dochodzi wypłaty prawidłowej wysokości emerytury na bieżąco oraz wypłaty zaległej różnicy za poprzednie lata, wynikającej z nieprawidłowego zastosowania prawa materialnego (waloryzacji), nie może być redukowana tylko do okresu z art. 22 k.p.c. Przepis ten nie ma zastosowania, gdy żądanie dotyczy zaległych świadczeń periodycznych

Jednym z zasadniczych jego elementów jest zagadnienie „wdarcia” się do obiektu, który w stosunku do sprawcy ma stanowić mienie „cudze”. Podkreślić trzeba, że tak opisane znamiona przestępstwa z art. 193 k.k. może zrealizować jedynie sprawca, któremu nie przysługuje - na mocy obowiązujących przepisów lub istniejących między stronami relacji bądź umów - prawo dostępu do obiektu będącego formalnie mieniem

Okoliczność, iż art. 40 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2001r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. akt K 45/07 (Dz. U. z 2009 r. Nr 9, poz. 57), w zakresie w jakim nie zapewnia członkowi składu orzekającego prawa złożenia wyjaśnień przed wytknięciem sądowi uchybienia, uznany został za niezgodny