Naruszenie przepisów Kodeksu wyborczego dotyczące wadliwego sporządzenia kart do głosowania nie ma wpływu na wynik wyborów, gdy zwiększenie liczby głosów oddanych na listę kandydatów na posłów komitetu wyborczego pominiętego na karcie do głosowania o wszystkie głosy nieważne z tego powodu, nie prowadziłoby do uczestniczenia tego komitetu w podziale mandatów.

Przepisy Kodeksu wyborczego nie przewidują złożenia protestu przeciwko ważności wyborów w formie elektronicznej.

Wyborca przebywający czasowo w okresie obejmującym dzień wyborów na obszarze gminy, w której położona jest jednostka organizacyjna tworząca odrębny obwód głosowania, nie może być bez wiedzy i woli umieszczony w spisie wyborców w takim odrębnym obwodzie głosowania.

Celem instytucji przewidzianej w art. 390 k.p.c. nie jest wspieranie przez Sąd Najwyższy jednoznacznie sformułowanego i podzielanego stanowiska sądu drugiej instancji, wyraźnie dominującego w uzasadnieniu jego postanowienia, w którym brak jest zarazem wskazania argumentów jurydycznych pozwalających na inne możliwe rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego przedstawionego w sentencji tego postanowienia.

Nowelizacja przepisu art. 93 k.k. dokonana ustawą z dnia 5 listopada 2009r. (Dz. U. Nr 206, poz. 1589), która weszła w życie dnia w dniu 8 czerwca 2010r., nie spowodowała modyfikacji możliwości stosowania środków zabezpieczających wobec sprawców popełniających czyny zabronione w stanie niepoczytalności określonej w art. 31 § 1 k.k. W stosunku do takich sprawców wyłączne zastosowanie nadal znajduje

W przypadku rozwiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i ustanowienia przez sąd likwidatora, staje się on nie organem spółki, lecz jej ustawowym przedstawicielem, który ma prawo prowadzenia spraw takiej spółki i reprezentowania jej, ale tylko w granicach swoich uprawnień (art. 283 § 1 k.s.h.), a więc w zakresie związanym z likwidacją tej spółki jako podmiotu gospodarczego (art. 282 k.s.h.)

nietezowane

Zmiana pełnomocnika, już po doręczeniu prawidłowo ustanowionemu pełnomocnikowi z urzędu wyroku wraz z uzasadnieniem, nie ma wpływu na zmianę początku biegu terminu do złożenia skargi kasacyjnej.

Sąd Najwyższy, oznaczając na podstawie art. 45 k.p.c. sąd właściwy miejscowo, nie bada, czy w sprawie istnieje jurysdykcja krajowa. oddalił wniosek.

W sytuacjach, w których nie jest możliwe posiadanie rzeczy wspólnej i korzystanie z niej w sposób określony w art. 206 k.c., zakres zgodnego z prawem posiadania i korzystania z tej rzeczy - w razie braku odmiennej umowy współwłaścicieli - powinien być wyznaczony odpowiednio do wielkości udziałów we współwłasności.

Brak jakichkolwiek podstaw, aby regulację zawartą w art. 70 Ordynacji podatkowej po jego nowelizacji, która weszła w życie 1 stycznia 2003 r., stosować do stanów faktycznych mających miejsce przed tą datą. Wszczęcie postępowania upadłościowego może wobec tego przerwać bieg terminu przedawnienia roszczeń o zapłatę podatku tylko wobec roszczeń, które w tym dniu nie były jeszcze przedawnione.

Sąd Najwyższy może na podstawie art. 63 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.) zażądać sporządzenia przez sąd drugiej instancji także uzasadnienia orzeczenia, które podlega rozpoznaniu przez Sąd Najwyższy na podstawie art. 380 w związku z art. 39821 i art. 3941 § 3 k.p.c.

Nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 745 § 1 k.p.c. wydane w toku jej rozpoznawania postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia; w takim postanowieniu sąd nie zamieszcza rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego.

Więź co do „czasu i przestrzeni”. Ten związek nie jest jednak wystarczającym kryterium do przyjęcia tożsamości „czynu” na gruncie prawa karnego. Nie całość zachowania się człowieka w określonym wycinku czasu i przestrzeni oceniana jest jako „czyn zabroniony”, a tylko fragmenty tego zachowania „wycięte” znamionami czynności sprawczych. Wzajemne usytuowanie tych „wyciętych” fragmentów pozwala z kolei

1. oddalił zażalenie, 2. zasądził od powoda na rzecz Heleny S. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, 3. przyznał adw. Wojciechowi K. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego w Ł. kwotę 300 (trzysta) złotych powiększoną o należny podatek VAT z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.

Sąd nie jest związany żądaniem wniosku co do przebiegu drogi koniecznej.

Termin do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4246 k.p.c.) nie podlega przywróceniu na podstawie art. 168 § 1 k.p.c. odrzucił skargę.

1. oddalił skargę kasacyjną; 2. oddalił wniosek wnioskodawcy i Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa o przyznanie kosztów postępowania kasacyjnego.