W uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji trudno znaleźć wymaganą konsekwencję w zakresie przypisania elementu czasownikowego, tj. podrobienia lub przerobienia, jako znamion przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., w odniesieniu do legitymacji służbowej oraz przepustki. Używa się bowiem w uzasadnieniu wyroku do tych dokumentów zarówno określenia „przerobienie” (…), jak i „podrobienie” (…). Ten brak konsekwencji

1. Nie możliwie jest zaaprobowanie szerokiego pojęcia dobrej wiary [art. 172 k.c.] dla oznaczonej grupy posiadaczy, w tym posiadaczy nieruchomości pozostałych po tzw. późnych przesiedleńcach, a to dla zaspokojenia poczucia sprawiedliwości społecznej, w której dominuje potrzeba ochrony osób korzystających z tych nieruchomości przed roszczeniami późnych przesiedleńców. 2. Pozwolenie na zasiedlenie nieruchomości

Celem regulacji art. 18 par. 1 pkt 6a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - zgodnie z uzasadnieniem do projektu nowelizacji - jest, aby sędzia który badał legalność decyzji administracyjnej w konkretnej sprawie, nie orzekał przy badaniu legalności decyzji wydanej w tej sprawie w nadzwyczajnym trybie postepowania, a

Stwierdzenie sądu, iż skazany z racji młodego wieku i braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy zarobkowej, miał możliwość zapłacenia kosztów sądowych, jest niewystarczające do uznania, że „uchyla się” od ich uiszczenia. W określeniu tym mieści się bowiem negatywne nastawienie do wykonania obowiązku, którego pomimo obiektywnej możliwości, skazany nie chce ze złej woli wykonać.