Art. 102 k.p.c. proklamując zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu, jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swojego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Przepis ten nie konkretyzuje pojęcia „wypadków szczególnie uzasadnionych”, pozostawiając ich kwalifikację

Orzeczenia Sądu Najwyższego - w tym postanowienia w przedmiocie odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania - jako wydane przez najwyższy organ sądowy nie podlegają dalszemu zaskarżeniu. Zażalenie nie przysługuje ani na postanowienie Sądu Najwyższego o odrzuceniu skargi kasacyjnej - poprzednio kasacji, ani na postanowienie Sądu Najwyższego o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

W sprawie o zwrot świadczenia z ubezpieczenia społecznego podstawę zasądzenia opłaty za czynności adwokackie powinny stanowić stawki przewidziane w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie... dla spraw z zakresu ubezpieczenia społecznego.

Stosując art. 102 k.p.c. sąd nie może powołać się jedynie na ustawowe sformułowanie o istnieniu szczególnie uzasadnionych wypadków, powinien tę szczególność sytuacji strony zidentyfikować i zindywidualizować, odnosząc ją do różnych konkretnych okoliczności, stanów i zdarzeń strony przegrywającej spór, jeżeli sytuacja ta jest mu znana.

Nienależyte wykonanie obowiązków procesowych przez adwokata ustanowionego z urzędu nie może stanowić podstawy wznowienia postępowania, polegającej na pozbawieniu strony możności działania (art. 401 pkt 2 k.p.c.).

Zwrócenie się przez samoistnego posiadacza do właściciela nieruchomości z wnioskiem o zawarcie umowy sprzedaży, a następnie zawarcie nieformalnej umowy sprzedaży tej nieruchomości oczywiście nie przesądza o braku samoistności posiadania i woli posiadania „jak właściciel”.