Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na spotkaniu mediacyjnym nie wywołuje skutków tożsamych z niestawiennictwem tego oskarżyciela i jego pełnomocnika na posiedzeniu pojednawczym (opisanych w art. 491 § 1 k.p.k.), a tym samym, nie daje podstawy do umorzenia postępowania w sprawie z oskarżenia prywatnego.

Na postanowienie uwzględniające tylko część żądanych kosztów procesu, pomimo nieoddalenia wniosku w pozostałym zakresie, stronie przysługuje zażalenie.

Aby spełnione zostały przesłanki do obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 3 k.k., informacje, o których mowa w tym przepisie, muszą być przez sprawcę ujawnione na etapie postępowania przygotowawczego prowadzonego w jego sprawie. Jeżeli sprawca decyduje się ujawnić informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia

Jeżeli pełnomocnik podejmował czynności w sprawie, to nie zachodzi podstawa do przyjęcia występowania przesłanki wznowienia braku należytej reprezentacji strony. Dopiero niedziałanie w ogóle w sprawie pełnomocnika wymagałoby rozważenia istnienia podstawy wznowienia przewidzianej w art. 401 pkt 2 k.p.c.

Samo podejrzenie popełnienia przez świadka przestępstwa złożenia fałszywych zeznań, przy braku wskazania przeszkód procesowych do wszczęcia postępowania karnego i faktu jego umorzenia, to okoliczności nie wyczerpujące podstawy wznowienia unormowanej w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c.