Trybunał Konstytucyjny w procedurze hierarchicznej kontroli norm nie dysponuje instrumentarium prawnym, którego zastosowanie pozwoliłoby badać, czy stan faktyczny kreowany przez zaskarżony przepis pozostaje w granicach wyznaczonych przez zasady, wartości lub normy konstytucyjne. Trybunał Konstytucyjny nie może zatem rozstrzygać o legalności, gospodarności, rzetelności, a tym bardziej celowości repartycji

Kontrola hierarchicznej zgodności aktów normatywnych, nie licząc specyficznego trybu kontroli prewencyjnej, dotyczy aktów obowiązujących, ponieważ skutkiem stwierdzenia niezgodności jest utrata mocy obowiązującej aktu normatywnego i jego eliminacja z systemu obowiązującego prawa.

Niczym nieuzasadnione przekonanie profesjonalnego pełnomocnika strony w o terminowości złożonego wniosku o uzasadnienie wyroku, podczas otwartego do wniesienia apelacji terminu wynikającego z art. 369 § 2 k.p.c., świadczy o niedochowaniu należytej staranności i dbałości o interesy strony (art. 168 §1 k.p.c.).

Na podstawie art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji ogólnokrajowym władzom organizacji zawodowych przysługuje kompetencja do inicjowania kontroli konstytucyjności norm.