Wyjaśnienia A. B. wykazują pełną orientację co do sensu i szczegółowej treści zeznań pokrzywdzonego. Podejmowane przez skazanego wobec tego dowodu reakcje obronne były całkowicie adekwatne i niczego w ocenie tej nie zmienia fakt, że ostatecznie okazały się nieskuteczne. W sposób wykazujący co najmniej dobrą znajomość swej sytuacji procesowej skazany złożył skuteczny sprzeciw od wyroku nakazowego, składał

Postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego (...) oraz postępowanie w sprawie (przestępstwa objętego następnie wyrokiem łącznym) są odrębnymi postępowaniami i fakt że orzekała w ich składzie ta sama sędzia nie stanowi naruszenia art. 40 § 1 pkt 7 k.p.k. O obrazie tego przepisu można mówić jedynie wówczas, gdyby w składzie orzekającym zasiadał ponownie sędzia który brał udział w wydaniu orzeczenia

1. Okoliczności nie uwzględnione przy skazaniu, a stanowiące warunek sine qua non wznowienia postępowania, to tylko takie, które wskazywałyby na obligatoryjne nadzwyczajne złagodzenie kary zobowiązujących. Tym samym wznowienie postępowania na podstawie tego przepisu nie jest możliwe, gdy nowo ujawnione fakty lub dowody świadczą wyłącznie o wystąpienie okoliczności mogących wprawdzie skutkować nadzwyczajnym