Jeżeli Trybunał Konstytucyjny odraczając utratę mocy obowiązującej uznanej za niezgodną z Konstytucją normy prawnej nie orzekł w przedmiocie przyznania wnioskodawcy przywileju indywidualnej korzyści, wnioskodawca nie jest uprawniony do złożenia skargi o wznowienie postępowania, w którym orzeczenie wydano na podstawie niekonstytucyjnej normy prawnej, przed wejściem w życie tego wyroku.

Przepisem szczególnym jest art. 545 § 2 k.p.k., zakładający w odniesieniu do wniosku strony (niebędącej prokuratorem) o wznowienie procesu wymóg, aby było to pismo sporządzone i podpisane przez adwokata lub radcę prawnego. Nie narusza to bynajmniej standardów wynikających z przywołanej przez skarżącego Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r., gwarantującej każdemu oskarżonemu

Udzielenie wskazówek co do sposobu i terminów wniesienia środka zaskarżenia (art. 327 § 1 zdanie pierwsze w związku z art. 391 § 1 k.p.c.) nie może ograniczać się do stwierdzenia, że wyrok sądu drugiej instancji jest prawomocny, a w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus adwokacko-radcowski (art. 327 § 1 zdanie drugie w związku art. 871 k.p.c.). Po ogłoszeniu wyroku, którym oddalono

Sprawy dotyczące istnienia stosunku pracy (nawiązania, ustalenia, przekształcenia, rozwiązania, przywrócenia do pracy) mają charakter majątkowy, choć nie zawsze dochodzone świadczenie ma charakter pieniężny. Wymagane jest w nich zatem określenie wartości przedmiotu sporu i zaskarżenia.