Przepisy Kodeksu postępowania karnego nie nakładają na sąd obowiązku doręczania oskarżonemu, nie pozbawionemu wolności, a więc mającemu pełną możliwość monitorowania własnej sytuacji procesowej, odpisu orzeczenia wydanego na rozprawie, ani pisemnego pouczania go o uprawnieniach związanych z treścią tego orzeczenia.

Ustanowienie dla strony w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych adwokata lub radcy prawnego z urzędu na podstawie art. 117 § 6 k.p.c. nie jest równoznaczne ze zwolnieniem od obowiązku uiszczenia opłaty podstawowej od pism procesowych wymienionych w art. 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).

Uchybienie terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku sądu drugiej instancji i doręczenie odpisu tego orzeczenia z uzasadnieniem może być usprawiedliwione rozbieżnością w orzecznictwie sądów doty-czącą tego, czy ustanowiony dla strony pozbawionej wolności i przebywającej w zakładzie karnym pełnomocnik (pełnomocnik z urzędu) powinien działać po wydaniu prawomocnego wyroku przez

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

To, że odpis skargi kasacyjnej złożony na wezwanie sądu różni się od jej oryginału tylko tym, że jeden z akapitów uzasadnienia został umieszczony w innym miejscu, nie oznacza nieuzupełnienia braku skargi.

Po ustaleniu innej wartości przedmiotu zafskarżenia niż wskazana przez stronę, co powoduje uznanie, że apelacja nie została należycie opłacona, nie jest możliwe zastosowanie art. 1302 § 3 k.p.c. i stronę należy wezwać do uzupełnienia opłaty (art. 130 § 1 i art. 370 w związku z art. 1302 § 5 k.p.c.).