1. Skoro przepis art. 469 zd. 2 k.p.k. odwołuje się wprost do art. 325i § 1 k.p.k., a to unormowanie wyznacza określone warunki, w tym konkretne terminy, w jakich dotychczas prowadzone dochodzenie powinno przybrać formę śledztwa, to nie znajduje podstaw rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym w każdej innej sytuacji, w której zmiana formy postępowania przygotowawczego z dochodzenia na śledztwo nastąpiła

1. Wniosek o stwierdzenie, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.Urz. WE L 12 z dnia 16 stycznia 2001 r., s. 1; Dz.Urz. UE, rozdział 19, t. 4, s. 42), wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego sąd pierwszej instancji rozpoznaje na posiedzeniu

Nie można (...) zbrodni komunistycznej, o której mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej... traktować jako pojęcia autonomicznego, odrębnego od pojęć o których mowa w art. 2a i 2b ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytucie Pamięci Narodowej (Dz. U. z 1984 r. Nr 21, poz. 98), w tym sensie, iż są

Sąd pierwszej instancji nie jest uprawniony na podstawie art. 3701 k.p.c. do oceny zasadności apelacji, jak również do oceny logicznej poprawności powiązań między zarzutami apelacji a wskazanym w niej zakresem zaskarżenia. Odnosi się to również do postępowania sądu drugiej instancji określonego w art. 373 k.p.c.

Skarga kasacyjna wniesiona przez radcę prawnego będącego pełnomocnikiem pracownika jako przedstawiciel związku zawodowego (art. 465 § 1 k.p.c.) podlega opłacie na zasadach określonych w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).

Związek, (udzielenia korzyści majątkowej z funkcją publiczną o którym mowa w art. 229 § 1 k.k.), nie musi dotyczyć wyłącznych kompetencji adresata korzyści majątkowej do załatwienia danej sprawy, czy też podjęcia w niej ostatecznej decyzji. Adresatem może być także osoba pełniąca funkcję publiczną, która działa tylko na pewnym etapie załatwienia danej sprawy i może tym działaniem wpłynąć na końcowy

Przepis art. 3701 zdanie pierwsze k.p.c. nie dotyczy apelacji sporządzonej przez radcę prawnego będącego stroną procesu.

W art. 173 § 1 p.p.s.a. przewidziano, że istnieje kategoria postanowień zaskarżalnych skargą kasacyjną. Są to postanowienia kończące postępowanie „w sprawie”. Ponieważ postanowienie o wymierzeniu organowi grzywny nie kończy postępowania „w sprawie”, to nie przysługuje od niego skarga kasacyjna. Nie przeczy temu przedstawiona koncepcja samodzielności postępowań wszczynanych skutkiem wniosków, o jakich

W kwalifikacji prawnej i podstawie skazania powinien był również znaleźć się rzutujący w zasadzie tylko na stopień zawinienia art. 31 § 2 k.k., mimo że odstąpiono od stosowania wobec skazanego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary. Zbytecznym postąpieniem było natomiast powołanie art. 31 § 2 k.k. w podstawie wymiaru kary, skoro zrezygnowano z sięgnięcia in concreto po instytucję nadzwyczajnego

Kasacja na korzyść oskarżonego z powodu rażącego naruszenia prawa, innego niż wymienione w art. 439 k.p.k., może być wniesiona także od tych, zawartych w wyroku sądu odwoławczego, rozstrzygnięć, które nie dotyczą odpowiedzialności karnej oskarżonego, jeżeli tylko kończą postępowanie w sprawie, w której orzeczono bezwzględną karę pozbawienia wolności.

(...) powody, które zadecydowały o rozpoznaniu zażalenia w takim a nie innym terminie (urlop wypoczynkowy sędziego i zaplanowane przez niego wcześniej inne czynności służbowe), nie sposób uznać za usprawiedliwiające w dostatecznym stopniu bezczynność sądu. Kwestie techniczno-organizacyjne, które zresztą in concreto dość łatwo było rozwiązać, nie powinny ujemnie rzutować na prawo strony do rozpoznania

Przepis art. 535 § 3 k.p.k., w brzmieniu ustalonym ustawą nowelizującą z dnia 12 stycznia 2007 r. (Dz. U. Nr 20, poz. 116) w zdaniu pierwszym do średnika, formułuje brak wymogu sporządzenia uzasadnienia orzeczenia sądu kasacyjnego, w razie uznania kasacji za oczywiście bezzasadną, natomiast w zdaniu drugim, po średniku, obowiązek sporządzenia takiego uzasadnienia, w sytuacjach procesowych tam określonych

Przez postępowanie sądowe (art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k.) rozumieć należy przeprowadzenie rozprawy głównej i wydanie końcowego orzeczenia przy zachowaniu wszelkich warunków ustawowych, a zatem tok czynności procesowych od momentu określonego w art. 381 k.p.k. do momentu określonego w art. 418 k.p.k.

Obraza prawa materialnego ma miejsce w wypadku naruszenia przepisu o charakterze stanowczym, zawierającym niezrealizowany w zaskarżonym orzeczeniu nakaz lub pominięty zakaz. Takiego charakteru nie ma (...) przepis art. 53 k.k., formułujący dyrektywy sędziowskiego wymiaru kary. Praktyczne konsekwencje art. 58 § 1 k.k. sprowadzają się do tego, że w każdym uzasadnieniu wyroku, w którym wymierzono bezwzględną

Skoro (...) z treści powołanego we wniosku o wznowienie postępowania wyroku Trybunału Konstytucyjnego, opublikowanego w Dzienniku Ustaw z 2006 r. Nr 15, poz. 118, wynika, że wejdzie on w życie z dniem 30 stycznia 2007 r. i tym samym dopiero z tą datą nastąpi utrata mocy obowiązującej przepisu art. 535 § 2 k.p.k., to brak było podstaw do powoływania się na tę okoliczność jako przesłankę uzasadniającą

Ustawowe pojęcie orzekania „co do kasacji” dotyczy nie tylko decyzji rozstrzygających wprost w kwestii dopuszczalności skargi, ale również i tych rozstrzygnięć, które pozostają w ścisłym związku z wydaniem zarządzenia w przedmiocie jej dopuszczalności. Do takich decyzji należy m. in. rozstrzygnięcie w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem celem wniesienia

1. Orzeczenie (Naczelnego Sądu Lekarskiego) w najmniejszym stopniu nie zakwestionowało wiadomości specjalnych (art. 193 § 1 k.p.k.) posiadanych przez A. K. z zakresu medycyny sądowej. Był on jedynie „specjalistą pierwszego stopnia”, co w świetle regulacji dotyczących zawodu lekarza nie uprawniało go do posługiwania się tytułem „specjalisty”. 2. O nowym fakcie bądź dowodzie wskazującym na to, że doszło

Niedopuszczalne jest wykorzystywanie w postępowaniu karnym jakichkolwiek dowodów nieznanych stronom tego postępowania, obrońcom i pełnomocnikom, nawet jeśli nie będą one stanowiły podstawy ustaleń faktycznych.