W postępowaniu przed Sądem Najwyższym toczącym się ze skargi na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej odrzucającą sprawozdanie partii politycznej o źródłach pozyskiwania środków finansowych, dopuszczalne jest przedstawienie dowodów wykazujących, że wpłaty na fundusz wyborczy partii nie pochodzą od cudzoziemców i osób prawnych (art. 34b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych

Środki finansowe pochodzące ze zbycia składników majątkowych partii politycznej mogą być gromadzone wyłącznie na rachunku bankowym (art. 24 ust. 8, art. 38a ust. 1 pkt 3 i art. 38a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.).

Artykuł 151 § 2 k.k.w. określa rozpoczęcie biegu okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonego w pierwszym postanowieniu wydanym w tym przedmiocie. Jeżeli natomiast, dochodzi do wydania kolejnych postanowień o dalszym odroczeniu wykonania kary (art. 151 § 3 k.k.w.), to w ich następstwie, niezależnie od daty wydania, przedłuża się okres odroczenia biegnący nieprzerwanie od dnia wydania

Naruszenie przez partię polityczną zakazu gromadzenia środków finansowych jedynie na rachunkach bankowych powoduje odrzucenie sprawozdania finansowego partii (art. 24 ust. 8, art. 38a ust. 1 pkt 3 i art. 38a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.).