Uprawdopodobnienie szkody (art. 4245 § 1 pkt 4 k.p.c.) polega na przedstawieniu wyodrębnionego wywodu wskazującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem.

Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi na przewlekłość postępowania karnego jest niedopuszczalne z mocy ustawy. Przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843) przewidują jednoinstancyjny tryb rozpoznawania takiej skargi. Innymi słowy, przepisy tej ustawy, autonomicznie

Odpisem w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego, w tym odpisem orzeczenia w rozumieniu art. 140 k.p.c., jest dokument wiernie odzwierciedlający treść oryginału orzeczenia albo jego kopia. Dokument ten nie musi być uwierzytelniony lub poświadczony za zgodność.

Wcześniejsze wydanie przez wojewódzki sąd administracyjny postanowienia o przywróceniu terminu do wniesienia skargi, nawet gdy jest prawomocne, nie stoi na przeszkodzie wydaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny orzeczenia na podstawie art. 189 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, uchylającego zaskarżony wyrok i odrzucającego

(...) zgodnie z art. 3 tej ustawy, przedmiotem skargi nie mogą być czynności wykonywane przez prezesów sądów w ramach regulacji określonej rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 października 2002 r. w sprawie trybu sprawowania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów (Dz. U. Nr 187, poz. 1564 ze zm.), w szczególności § 12 pkt 5 tego rozporządzenia.(...). Nie może ulegać wątpliwości

Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245 § 1 pkt 5 k.p.c.) polega na ujawnieniu i przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz na dowiedzeniu jej istnienia i przekonywającym uzasadnieniu.

Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji odrzucające skargę o wznowienie postępowania może być przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia tylko wtedy, gdy szkoda została wyrządzona przez wydanie tego orzeczenia, a nie przez wydanie orzeczenia objętego skargą o wznowienie postępowania.

1. Niedopuszczalne jest wszczęcie i prowadzenie sporu zbiorowego dotyczącego treści porozumienia w sprawie wzrostu wynagrodzeń zawartego na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.), którego stroną jest organizacja związkowa

Na tle zasady procesowej, że wszelkie wątpliwości, których usunąć się nie da, należy tłumaczyć na korzyść oskarżonego (art. 5 § 2 k.p.k.), należy stwierdzić, iż dla podjęcia decyzji o dochowaniu terminu zawitego wystarczy wysokie prawdopodobieństwo, że do przekroczenia terminu nie doszło. Jest to uzasadnione również tym, że wynikające z naczelnej dyrektywy prawdy materialnej żądanie, aby rozstrzygnięcia

Posłużenie się przez sąd administracyjny przy obliczaniu terminu do wniesienia skargi kalendarzem z innego roku niż ten, w którym toczyło się postępowanie i wadliwie uznanie, że skarga została wniesiona w terminie, co doprowadziło to do merytorycznego rozpoznania skargi podlegającej odrzuceniu, powoduje, że postępowanie sądu dotknięte jest wadą nieważności, o której mowa w art. 183 par. 2 pkt 1 ustawy

Postanowienie wydane na podstawie art. 186 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ odmiennie niż art. 185 par. 1 ogranicza rozstrzygnięcie tylko do uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

W świetle art. 425 § 3 k.p.k. skazanemu, któremu z powodów określonych w art. 78 § 1 k.p.k. wyznaczono obrońcę z urzędu do wykonania czynności przewidzianej w art. 84 § 3 k.p.k., nie przysługuje zażalenie na postanowienie o zasądzeniu od Skarbu Państwa na rzecz tego obrońcy kosztów sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia nadzwyczajnego środka zaskarżenia.

Dla zastosowania zasady ignorantia iuris nocet nie ma znaczenia godzina udostępnienia aktu normatywnego adresatom, lecz dzień (data) jego urzędowego ogłoszenia i wejścia w życie.

Z przepisu art. 40 § 3 k.p.k. wynika, iż sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego w trybie skargi kasacyjnej nie może orzekać co do tej skargi. Tym samym jest on wyłączony od wydawania wszelkich decyzji „co do tej skargi”, czyli takich decyzji, których skutkiem może być zablokowanie jej merytorycznego rozpoznania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 1995 r., V KKN

1. Informacje o obowiązującym prawie są również informacjami publicznymi, gdyż stanowią informację o działalności organów władzy publicznej. Odpowiadają więc zakresowi przedmiotowemu tych informacji wskazanemu w art. 61 Konstytucji, czy też używając terminologii z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198 ze zm./ są informacjami o sprawach

W związku z obowiązkiem strony zawiadomienia organu o zmianie adresu wyraźnie określonym w art. 146 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie może być uznane za świadczące o braku winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi /art. 86 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270

Przepis art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nakłada na stronę ubiegającą się o przyznanie prawa pomocy obowiązek złożenia dodatkowego oświadczenia lub przedłożenia dokumentów źródłowych na wezwanie Sądu. W konsekwencji strona, która nie realizuje obowiązków wynikających z wezwania Sądu, nie ma podstaw oczekiwać

Spełnienie wymagania określonego w art. 4245 § 1 pkt 5 in fine k.p.c. polega na zawarciu w skardze wyodrębnionej, jurydycznej argumentacji, przedstawiającej, jakie podstawowe zasady porządku prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka narusza zaskarżone orzeczenie i wskazaniu na czym polegała obraza przepisów mających znaczenie dla ich ochrony.

Skarga kasacyjna nie przysługuje od postanowienia w przedmiocie połączenia spółek kapitałowych i podwyższenia kapitału (art. 5191 § 3 k.p.c. w związku z art. 493 § 2 k.s.h.).

Wykonywanie z tytułu sprawowania funkcji przewodniczącego wydziału sądu administracyjnego czynności przygotowawczych do przeprowadzenia postępowania mediacyjnego, o jakim mowa w art. 115-117 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, nie jest przesłanką jego wyłączenia jako sędziego z mocy samej ustawy, określoną w art. 18