(...) orzeczenie biegłego lekarza nie wyklucza wprawdzie możliwości udziału oskarżonego w rozprawie lecz ze względu „na zaawansowanie choroby i przebyte powikłania” biegły uznaje za wskazane, aby „rozprawa odbywała się w miejscu zamieszkania oskarżonego”. Za zasadnością wniosku Sądu przemawia również fakt, iż uczestnictwo oskarżonego w rozprawie jest obowiązkowe. W takich okolicznościach prowadzenie

Sąd, któremu przekazano sprawę w trybie art. 37 k.p.k., pozostaje sądem właściwym dla tej sprawy także wtedy, jeżeli po tym przekazaniu zwrócił ją prokuratorowi do uzupełnienia braków postępowania przygotowawczego, a prokurator następnie wniósł uzupełniony lub nowy akt oskarżenia. Sąd ten może zatem stwierdzić swoją niewłaściwość w trybie art. 35 k.p.k. tylko wówczas, gdy czyny zarzucane w akcie oskarżenia

Nie ma podstaw (do oceny) zachowania skazanego przez pryzmat art. 25 § 1 k.k., czego domaga się kasacja.(...). Kompleksowa ocena całego zdarzenia nie może pomijać faktu wyłączenia przez skazanego termy w chwilę po tym, gdy pokrzywdzony ją włączył. Odwołując się do realiów, w jakich przyszło skazanemu żyć, do konfliktu z teściem m.in. na tle opłat za media, słusznie ustalono, że ten fakt był początkiem

Skoro skazany w swoim wniosku o wznowienie podnosił nie tylko zarzuty będące powodem do wznowienia postępowania, ale jedynie z urzędu, co dawałoby podstawę do traktowania jego pisma tylko jako impulsu w rozumieniu art. 9 § 2 k.p.k. (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005 r., I KZP 5/05, OSNKW 2005, z. 6), lecz także inne powody (natury konstytucyjnej), to wniosek ten trafnie uznano za wniosek

W świetle treści art. 40 § 3 k.p.k. i jednolitej interpretacji tego przepisu zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego (także publikowanym), sędzia który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego kasacją, nie tylko nie może rozpoznawać kasacji, ale także nie może orzekać w kwestii jej dopuszczalności.

1. Sąd zawiadamiając stronę o terminie rozprawy, ma prawo oczekiwać, że strona skorzysta z tej możliwości pomimo, że stawiennictwo jest nieobowiązkowe. 2. Zgodnie z art. 141 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie

Nazwa komitetu wyborczego wyborców powinna zawierać określenie odróżniające od nazw partii politycznych wpisanych do ewidencji, choćby postanowienie sądu stanowiące podstawę wpisu było nieprawomocne.

Skierowanie osoby chorej psychicznie do zakładu opieki społecznej, w trybie art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535), uzależnione jest m. in. od niemożności korzystania przez chorego z opieki innych osób.

W skrajnych wypadkach trudna sytuacja materialna, uniemożliwiająca stawienie się na rozprawie i udanie się do sądu w celu dowiedzenia się o treści orzeczenia, może być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą przekroczenie terminu zawitego.

Powołanie się przez wnoszącego kasację na istnienie zagadnienia prawnego wymagającego wyjaśnienia powoduje, że sąd drugiej instancji nie może odrzucić kasacji, stwierdzając iż zagadnienie takie w istocie nie występuje.

Okoliczność braku przymusu adwokackiego do złożenia zażalenia nie może stanowić podstawy odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu. Jak bowiem wynika z art. 246 par. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ jedynym kryterium przyznawania prawa pomocy jest sytuacja materialna

Weryfikacja wartości przedmiotu zaskarżenia jako przesłanki dopuszczalności kasacji (art. 3921 § 1 k.p.c.) nie obejmuje oceny zasadności roszczenia.

Jedynym kryterium przyznawania prawa pomocy jest sytuacja materialna wnioskodawcy. Nie można się więc zgodzić z poglądem, że w sytuacji dużej zaradności skarżącego i braku przymusu adwokackiego, kryterium to nie musi być brane w ogóle pod uwagę.

Dopuszczalność kasacji w sprawach o świadczenia wymienione w art. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) uzależniona jest od wartości przedmiotu zaskarżenia, z wyjątkiem spraw o rentę wypadkową (art. 3921 § 1 k.p.c.).

(...) kwestię dopuszczalności wskazywania przez stronę uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. rozstrzygać trzeba z uwzględnieniem nie tylko obu tych przepisów, lecz także wykładni systemowej. Mimo rozbieżności wypowiedzi komentatorów w tej kwestii, mającej swą przyczynę w niejednoznacznej językowo treści art. 542 § 3 k.p.k., już w postanowieniu z dnia 21 kwietnia 2005 r. (II KO 59/04 - niepubl

Przytoczenie okoliczności uzasadniających skargę na przewlekłość postępowania (art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, Dz.U. Nr 179, poz. 1843) nie może sprowadzać się do zakwestionowania przez stronę ogólnego czasu trwania procesu, ale polega na wskazaniu konkretnych czynności

Przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. Nr 179, poz. 1843) oznacza wskazanie czasu trwania postępowania świadczącego o wystąpieniu przewlekłości, jak również konkretnych czynności procesowych, których sąd nie podjął

Podstawą skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów, w tym w szczególności zarzut nieustalenia okoliczności niezbędnych do zastosowania przepisu prawa materialnego.

„(...) ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii ma ogólne zadanie ochrony społeczeństwa przed szerzeniem się tego groźnego zjawiska. Nie oznacza to jednak, iż poszczególne przepisy w niej zawarte, oprócz realizacji tego ogólnego celu, nie chronią również indywidualnie określonych dóbr prawnych. Czyny zakazane ustawą godzą wszak w zdrowie i życie określonych osób pokrzywdzonych, stwarzając jednocześnie

Przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. Nr 179, poz. 1843) nie przewidują zaskarżania postanowień wydanych po rozpoznaniu skargi na przewlekłość postępowania.

Wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu zgłoszony w postępowaniu kasacyjnym może być przekazany do rozpoznania właściwemu sądowi pierwszej instancji (art. 115 w związku z art. 117 k.p.c.).

Dopuszczalna jest kasacja od postanowienia sądu drugiej instancji oddalającego zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów odrzucające odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.