Zgodnie z art. 176 w zw. z art. 197 par. 2 i art. 198 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zażalenie wnoszone od zarządzeń przewodniczącego wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego musi spełniać szereg warunków formalnych przewidzianych dla pisma procesowego, a nadto winno ono zawierać oznaczenie zaskarżonego zarządzenia

1. Przepis art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie łączy wyrządzenia szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z osobą skarżącego. 2. W sprawach ze skargi na decyzję o pozwoleniu na budowę rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji może wymagać rozważenia wstrzymania wykonania decyzji

Dla wykładni pojęcia „zadośćuczynienie”, o jakim mowa w art. 552 k.p.k., miarodajne są przepisy prawa cywilnego materialnego, a zwłaszcza art. 445 § 2 k.c., z którego wynika, że zadośćuczynienie winno być „odpowiednie”. Wszakże ustalenie jaka kwota w konkretnych okolicznościach jest „odpowiednia” należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego. W postępowaniu kasacyjnym zarzut niewłaściwego ustalenia

Zarzut niezastosowania przez sąd przepisów art. 60 § 1 i 2 k.k. nie może być podstawą kasacji. Oczywiste jest przecież, że nie zachodzi przypadek rażącego naruszenia prawa materialnego przez niezastosowanie określonego przepisu w sytuacji, gdy ustawa przewiduje jedynie możliwość jego stosowania.

1. Przy wykładni statutu partii politycznej należy w pierwszej kolejności uwzględniać wolę wyrażoną przez statutowe organy partii. 2. Członek zarządu partii politycznej uprawniony w statucie do dokonywania czynności zwykłego zarządu może w jej imieniu wnieść apelację od postanowienia o wykreśleniu z ewidencji partii politycznych.

Złożony do sądu powszechnego lub Sądu Najwyższego wniosek strony o przyznanie zwolnienia od kosztów sądowych albo o wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego z urzędu (art. 114 § 1 oraz art. 117 § 1 k.p.c.) w celu wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd administracyjny podlega odrzuceniu (art. 199 § 1 pkt 1 oraz art. 4241 i następne k.p.c.).

Z art. 67 par. 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ oraz par. 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym /Dz.U. nr 62 poz. 697 ze zm./ w zw. z art. 65 par. 2 Prawa o postępowaniu przed

W razie uwzględnienia skargi kasacyjnej na postanowienie o odrzuceniu skargi poniesione przez skarżącego koszty postępowania kasacyjnego podlegają zaliczeniu do kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw i w razie uwzględnienia skargi mogą być zasądzone na rzecz skarżącego od organu na podstawie art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

1. Nie można zgodzić się z sytuacją, w której strona planująca kosztowną rozbudowę domu miałaby być w całości zwolniona od konieczności poniesienia kosztów postępowania dotyczącego wydania zgody na przystąpienie do realizacji tej inwestycji. 2. Fakt przyznania stronie prawa pomocy w zakresie całkowitym w innym postępowaniu prowadzonym przed wojewódzkim sądem administracyjnym nie może mieć wpływu na

Brak pouczenia, o którym mowa w art. 120 § 2 zd. 2 k.p.k., należy traktować jak brak pouczenia uczestnika postępowania o ciążących obowiązkach i przysługujących uprawnieniach, w związku z czym brak ten -stosownie do treści art. 16 § 1 k.p.k. - nie może wywoływać ujemnych skutków procesowych.

Badając zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego do sądu administracyjnego aktu organu administracji publicznej należy wszechstronnie rozważyć wszelkie okoliczności, jakie mogą mieć znaczenie dla dokonania takiej oceny. Ocena ta nie może być oderwana od rozstrzygnięć zapadłych w sprawie, mających bezpośredni związek z jej przedmiotem. Z uwagi na daleko idący skutek stwierdzenia nieważności

postanowił odmówić podjęcia uchwały.

Zarządzenie prezesa (przewodniczącego wydziału, upoważnionego sędziego), stwierdzające bezskuteczność aktu oskarżenia w sprawie z oskarżenia prywatnego z tego powodu, że nie odpowiada on wymaganiom formalnym, wydane w trybie określonym w art. 120 § 2 zd. 2 k.p.k., zamyka drogę do wydania wyroku, a więc przysługuje na nie zażalenie (art. 459 § 1 k.p.k. w zw. z art. 466 § 1 k.p.k.).

Jeżeli wyrok nie został zaskarżony na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej winy, to sąd odwoławczy, wobec zakazu reform ationis in peius, nie może ani dokonywać nowych ustaleń faktycznych, w tym przez zmianę opisu czynu, ani w tym celu uchylać wyroku i przekazywać sprawy do ponownego rozpoznania.

Każde pozbawienie wolności - w tym również zatrzymanie - z wyjątkiem zatrzymania lub tymczasowego aresztowania wobec sprawcy ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem wyłącza, zgodnie z art. 325c pkt 1 k.p.k., możliwość prowadzenia postępowania przygotowawczego w formie dochodzenia.

1. Zgodnie z brzmieniem art. 157 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wniosek o uzupełnienie wyroku może dotyczyć jedynie samego rozstrzygnięcia a więc sentencji wyroku, a nie jego uzasadnienia. 2. Żaden przepis ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie

Wyrażenie „bezpośrednio potem' (art. 325c pkt 1 k.p.k.) w określonych warunkach, tj. przy zachowaniu nieprzerwanej ciągłości czasowej między czynem, zawiadomieniem o nim policji, jak i dokonywanymi przez policję czynnościami związanymi ze pościgiem, może oznaczać także okres nawet kilku dni po popełnieniu przestępstwa.

Jakkolwiek w postanowieniu Wojewody użyte zostało sformułowanie "odmawiam stwierdzenia zgodności z prawem", to jednak nie ulega żadnej wątpliwości, iż Wojewoda w tym postanowieniu nie zawarł stanowiska co do zgodności z prawem przedstawionego projektu decyzji, prezentując pogląd, że art. 44 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ nie ma

1. Naruszenie przez sąd I instancji przepisów prawa materialnego może nastąpić w dwóch formach: przez błędną wykładnię /mylne rozumienie normy prawnej/, bądź przez błędną subsumcję /wadliwe uznanie, że ustalony stan faktyczny odpowiada hipotezie normy prawnej/, obie te podstawy nie mogą zachodzić jednocześnie. 2. Skarga kasacyjna, zawierająca jednocześnie zaskarżenie kilku różnych orzeczeń sądu I instancji

1. Od sądu można oczekiwać niezbędnych wskazówek i pouczeń tylko w granicach przewidzianych w art. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. 2. Wszczęcie postępowania przed sądem oznacza, że skarżący musi się poddać przepisom regulującym postępowanie przed tym sądem /ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu

Wymaganie uzyskania zezwolenia sądu opiekuńczego na odrzucenie spadku w imieniu dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską nie wchodzi w zakres pojęcia formy użytego w art. 12 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. Nr 46, poz. 290 ze zm.).