W postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi kasacyjnej, wynagrodzenie radcy prawnego za czynności, które nie zostały wymienione w par. 14 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielanej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu /Dz.U. nr 163 poz. 1349

Sporządzenie skargi kasacyjnej przez stronę z naruszeniem art. 175 par. 1 - 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ jest brakiem kasacji, który uzasadnia jej odrzucenie jako niedopuszczalnej.

Wyznaczony adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej, na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, do których należy także sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stosownie bowiem do przepisu par. 18 ust. 1 pkt 2 lit. "a" rozporządzenia

Do czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej podjętych przez adwokata, o których mowa w art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, należy także sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.

Do rozpoznania zażalenia na postanowienie wydane przez organ jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 106 par. 5 Kpa właściwe jest samorządowe kolegium odwoławcze.

Jeżeli żaden z organów pozostających w sporze nie jest właściwy do rozpoznania sprawy, której dotyczy spór kompetencyjny, nie można wskazać innego organu /właściwego/ do rozpoznania sprawy objętej sporem, który to organ nie brał udziału w sprawie.

Przepisy ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych /Dz.U. nr 137 poz. 1302/ nowelizujące przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

Jeżeli z wnioskiem o rozpoznanie sporu kompetencyjnego występuje jeden z organów pozostających w sporze /art. 22 par. 3 pkt 2 Kpa/, a żaden z organów pozostających w sporze nie jest właściwy do rozpoznania sprawy objętej sporem, nie jest możliwe rozpoznanie sporu przez wskazanie jako właściwego, innego organu który nie uczestniczy w tym postępowaniu.

Organem wyższego stopnia w rozumieniu art. 157 par. 1 Kpa w sprawach scaleniowych zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scaleniu i wymianie gruntów /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 349 ze zm./ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego /Dz.U. nr 64 poz. 592/ jest wojewoda niezależnie kiedy zostało wszczęte postępowanie scaleniowe i czy zostało

W przypadku gdy organy pozostające w sporze występują do ministra właściwego do spraw administracji publicznej o rozstrzygnięcie sporu, który w ocenie ministra jest sporem kompetencyjnym rozstrzyganym stosownie do art. 22 par. 2 Kpa przez sąd administracyjny, minister może wystąpić z wnioskiem o rozpatrzeniu sporu przez sąd administracyjny /art. 22 par. 3 pkt 3 Kpa/ albo pouczyć o możliwości wystąpienia

Skutek czynu zabronionego określonego w art. 160 § 1 k.k. może urzeczywistniać się także w zwiększeniu stopnia narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, które wystąpiło już wcześniej, ale jeśli zarzuconym zachowaniem jest nieumyślne zaniechanie ciążącego na oskarżonym obowiązku zapobiegnięcia skutkowi, to warunkiem pociągnięcia oskarżonego do odpowiedzialności karnej za przestępstwo

Jeżeli decyzja została wydana przez organ jednostki samorządu terytorialnego, organem właściwym do stwierdzenia jej nieważności jest samorządowe kolegium odwoławcze. Zasada ta obowiązuje zarówno wówczas, gdy organ jednostki samorządu terytorialnego wydał decyzję zgodnie ze swoją właściwością, jak i w przypadku naruszenia tej właściwości.

Negatywny spór kompetencyjny powstaje wówczas, kiedy organy administracji uznają się za niewłaściwe do prowadzenia postępowania w sprawie, przy czym uczestniczące w sporze organy muszą mieć świadomość co do tego, że w takim sporze pozostają. Sprowadza się to w praktyce do wzajemnej wymiany stanowisk między konkretnymi organami, które nie mogą załatwić sprawy z uwagi na przekonanie o swojej niewłaściwości