Podstawę wznowienia postępowania mogą stanowić zarówno nowe fakty wynikające ze znanych uprzednio źródeł dowodowych, jak też ujawnienie się nowych, nie znanych sądowi dowodów o nowych faktach.

Na postanowienie o odrzuceniu wniosku o wznowienie postępowania nie przysługuje środek zaskarżenia w postaci zażalenia. Postanowienie o odrzuceniu wniosku o wznowienie postępowania może być natomiast zaskarżone, jako kończące postępowanie w sprawie, w drodze skargi kasacyjnej /art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz.

Od skargi o uznanie zgłoszenia celnego za nieprawidłowe w części dotyczącej wartości celnej obowiązuje wpis stały /art. 231 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Przepis par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/, przewidujący wniesienie wpisu stałego od skargi na wezwanie sądu, dotyczy wyłącznie skargi wnoszonej do sądu administracyjnego pierwszej instancji.

Przy badaniu przesłanek z art. 246 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, należy wziąć pod uwagę, że zgodnie z art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonkowie są zobowiązani do wzajemnej pomocy i z tego obowiązku nie zwalnia pozostawanie w rozdzielności majątkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny nie może domyślać się intencji autora skargi kasacyjnej, ani wnioskować czego strona skarżąca oczekuje, wywołując postępowanie kasacyjne i żądając rozstrzygnięcia. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych, gdyż nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków przez Sąd, który ma orzekać w danej sprawie

1. Przerwę w rozprawie kończy nie tylko podjęcie czynności dowodowych przez sąd, lecz także czynności procesowych zmierzających do ustalenia czy zachodzą przeszkody do kontynuowania rozprawy; w przypadku stwierdzenia takiej przeszkody i ponownego przerwania rozprawy, okresy przerw nie podlegają sumowaniu, gdyż wobec zakończenia poprzedniej przerwy, termin następnej biegnie od początku. 2. W sytuacji

Rozstrzygnięcie kasatoryjne ze swej istoty nie wywołuje takich skutków prawnych, o których mowa w art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, uzasadniających zastosowanie instytucji wstrzymania jego wykonania. Skutki prawne, o których mowa w powyższym przepisie, wystąpić mogą - co do zasady - dopiero wskutek

Na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie-Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jako sądu pierwszej instancji, przysługuje zażalenie do sądu drugiej instancji (art. 394 w związku z art. 367 § 2 i art. 361 k.p.c.).

Analiza porównawcza treści § 31 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich (Dz. U. Nr 99, poz. 635 ze zm.) z normami art. 448 § 1 i 2 k.p.k., mającymi w tym postępowaniu odpowiednie zastosowanie, nakazuje przyjąć, iż na sądzie pierwszej instancji spoczywa obowiązek zawiadomienia uczestnika

Odsyłanie skarżących na drogę odrębnego postępowania o udzielenie ulg wynikających z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie powinno mieć miejsca w postępowaniu o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji.

Ocena czy zachodzą okoliczności przemawiające za nieskreślaniem radcy prawnego z listy radców w tym celu, aby zachować jurysdykcję organu korporacyjnego, może być dokonywana w postępowaniu toczącym się w trybie art. 29 i art. 30 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.), nie zaś w postępowaniu dyscyplinarnym.

Udział w uroczystościach religijnych przez profesjonalnego pełnomocnika strony w dni, które nie są uznane za ustawowo wolne od pracy, nie może stanowić podstawy do przywrócenia terminu w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Dopiero jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego, z którego organ administracji publicznej wyprowadza wniosek, że nie jest właściwy do załatwienia danej sprawy, daje mu podstawę do przekazania żądania organowi właściwemu jego zdaniem w sprawie, a następnie - jeśli i ten organ uzna się za niewłaściwy - wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego

Postanowienie wstępne wydane na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388 ze zm.) powinno, uznając za usprawiedliwione co do zasady żądanie ustanowienia odrębnej własności określonych lokali, określać zakres prac umożliwiających ich wyodrębnienie.

Sąd Administracyjny nie ma w obecnie obowiązującym stanie prawnym kompetencji do wstrzymania "czynności" dokonywanych w granicach danej sprawy na podstawie art. 63 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ jeżeli nie były bezpośrednio zaskarżone do Sądu.

Wskazanie organu wyższego stopnia, w rozumieniu art. 17 Kpa, właściwego do stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez organ I instancji na podstawie obecnie nieobowiązującej normy prawnej, wymaga ustalenia, czy zadania związane z kompetencją wynikającą z tej normy są zadaniami realizowanymi w obecnym stanie prawnym przez organy administracji rządowej, czy też organy samorządu terytorialnego; w

1. Brak prawidłowego pouczenia o konieczności sporządzenia zażalenia od postanowienia przez adwokata lub radcę prawnego nie eliminuje wymogu sporządzenia go przez jeden z podmiotów określonych w art. 194 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/. 2. Wadliwość pouczenia strony co do sposobu dokonania czynności procesowej może

Innym podobnym świadczeniem, o którym mowa w art. 121 § 2 k.w. jest także płatna usługa, polegająca na podłączeniu odbiornika telewizyjnego do systemu zbiorowego odbioru (sieci kablowej) i na udostępnieniu programów.

Dwukrotne wysłanie i awizowanie przesyłki zawierającej odpis wyroku z uzasadnieniem stanowi spełnienie wymagania skuteczności doręczenia określonego w art. 139 § 1 k.p.c.

Pismo należy uznać za wniesione przez pełnomocnika także wówczas, gdy oprócz niego podpisała je strona.