Uprawnienia o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej i osadzonym w obozie pracy przez III Rzeszę i ZSRR należą do sfery osobistych uprawnień strony, są ściśle z nią związane; nie należą więc do spadku, stąd nie nabywają ich spadkobiercy zmarłej strony, ani z mocy szczególnych przepisów nie przechodzą one na rzecz innych osób z chwilą śmierci strony. Wynika to

Postanowienie o pozostawieniu bez rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora o umorzeniu śledztwa stanowi „czynność sądową w postępowaniu przygotowawczym” i, zgodnie z art. 329 § 2 k.p.k., powinno być wydane przez sąd jednoosobowo. Natomiast rozpoznanie zażalenia na to postanowienie sądu stanowi już „czynność postępowania sądowego” dotyczącego postępowania przygotowawczego, dla dokonania której

Nie wymaga pisemnego uzasadnienia oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej, w rozumieniu art. 535 § 2 k.p.k., bez względu na to, czy orzeczenie wydane zostało na posiedzeniu, czy na rozprawie, i niezależnie od tego czy kasacja pochodzi od podmiotu określonego w art. 521 k.p.k., czy też określonego w art. 520 § 1 k.p.k.

Przy dokonywaniu oceny „niebezpieczności” przedmiotu z punktu widzenia kwalifikacji prawnej z art. 223 k.k. (także art. 280 § 2 k.k.), istotne znaczenie będą miały takie cechy (właściwości) przedmiotu, które sprawią, że wykorzystanie zwykłych funkcji lub działania przedmiotu przeciwko człowiekowi spowoduje powstanie realnego zagrożenia o równowartości odpowiadającej użyciu broni palnej lub noża.

Interpretacje-opinie urzędów statystycznych, dotyczące standardowych klasyfikacji towarów /SWW/, nie mają charakteru decyzji administracyjnych ani innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego /Dział VIII Kpa/ nie podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Tym samym nie można złożyć skargi na bezczynność organu w tym zakresie, bowiem zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga może dotyczyć tylko spraw określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 cyt. ustawy

Specyfika postępowania dyscyplinarnego wobec studentów oznacza, że w tym postępowaniu stosuje się tryb ściśle określony przepisami art. 162 do art. 176 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./, że postępowanie dyscyplinarne wobec studentów, uregulowane w Rozdziale 3 ustawy o szkolnictwie wyższym, nie jest postępowaniem administracyjnym.

Rozpoznając wniosek o wpis do księgi wieczystej, Sąd bada wyłącznie treść wniosku i dołączonych do niego dokumentów, natomiast nie może uwzględniać żadnych dalszych okoliczności z dokumentów tych wynikających. W postępowaniu wieczystoksięgowym nie mogą więc być rozpoznawane jakiekolwiek spory z zakresu własności (ani w charakterze przesłanki, ani samego rozstrzygnięcia), prowadzące sąd do konkluzji

Skarga o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, oparta na przesłance braku możności działania, zgłoszona w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym, podlega odrzuceniu jako nieopierająca się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Wniosek o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oparty na przesłance braku możności działania, zgłoszony w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym podlega odrzuceniu jako nieopierający się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Postanowienie wydane w trybie art. 4c ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /t.j. Dz.U. 2002 nr 123 poz. 1058 ze zm./ nie należy do kategorii postanowień określonych w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości jego zaskarżenia i nie jest to postanowienie kończące

Podział kompetencji między urzędem skarbowym a organem kontroli, określony w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, wyklucza uprawnienie urzędu skarbowego do wydania decyzji, o której mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających

Weryfikacja w wyniku kontroli skarbowej straty określonej przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych następuje w formie decyzji organu kontroli skarbowej. W stanie prawnym sprawy poniesienie straty uprawniało do obniżenia dochodu w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych /art. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993

Wystarczającą przesłanką wydania zaświadczenia o przysługiwaniu uprawnienia do udziału w kampanii referendalnej w programach radiowych i telewizyjnych jest prowadzenie działalności związanej z przedmiotem referendum, mieszczącej się w zakresie celów statutowych stowarzyszenia, nie jest natomiast niezbędne umieszczenie w statucie skonkretyzowanego celu referendalnego (art. 48 ust. 1 pkt 3 lit. c ustawy

Termin do wniesienia skargi na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o odmowie wydania zaświadczenia o przysługiwaniu uprawnienia do specjalnego udziału w kampanii referendalnej (art. 48 ust. 6 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym, Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.) nie może być przedłużony w trybie przewidzianym dla terminów procesowych.

Stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, która nie spełnia wymagań z art. 48 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.) nie jest uprawniona do zgłaszania kandydatów do obwodowych komisji do spraw referendum (art. 13 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Terenowy oddział stowarzyszenia, którego obszar działania nie obejmuje całego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie jest podmiotem uprawnionym do udziału w kampanii referendalnej na zasadach określonych w art. 48 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.).

O zachowaniu terminu określonego w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.) decyduje data powzięcia przez Państwową Komisję Wyborczą wiadomości o zamiarze skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w art. 48 ust. 1 tej ustawy, a nie data nadania zawiadomienia w polskim urzędzie pocztowym.

Instytucja wyłączenia sędziego z udziału w rozpoznawaniu sprawy nie została uregulowana w ustawie z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W postępowaniu przed Naczelnym Sądzie Administracyjnym przepisy regulujące tą kwestie /art. 48 i art. 49 Kpc/ znajdują zastosowanie na podstawie odesłania z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

1. Prowadzenie działalności związanej z przedmiotem referendum powinno mieścić się w zakresie celów statutowych stowarzyszenia i nie można tego domniemywać z ogólnych postanowień statutu. 2. Uzupełnienie braku zawiadomienia przez dołączenie do niego uwierzytelnionego statutu przed upływem terminu, o którym mowa w załączniku do uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 kwietnia 2003 r. o zarządzeniu

Koszty sądowe stanowią dochody budżetu Państwa, zwolnienie, więc od tego obowiązku oznacza w rzeczywistości swoistą formę kredytowania podmiotów zobowiązanych do uiszczenia tych kosztów i niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podmioty te wykonują inne ciążące na nich zobowiązania, a żądają by koszty sądowe pokrywał im Skarb Państwa. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej

Przepisów art. 102 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 46, poz. 499 ze zm.) oraz art. 64 § 2 KPA nie stosuje się w razie niespełnienia warunków zawiadomienia o zamiarze skorzystania z uprawnienia do udziału w kampanii referendalnej w programach radiowych i telewizyjnych wymaganych w art. 48 ust. 2 ustawy