Uprawnienia o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej i osadzonym w obozie pracy przez III Rzeszę i ZSRR należą do sfery osobistych uprawnień strony, są ściśle z nią związane; nie należą więc do spadku, stąd nie nabywają ich spadkobiercy zmarłej strony, ani z mocy szczególnych przepisów nie przechodzą one na rzecz innych osób z chwilą śmierci strony. Wynika to

Przy dokonywaniu oceny „niebezpieczności” przedmiotu z punktu widzenia kwalifikacji prawnej z art. 223 k.k. (także art. 280 § 2 k.k.), istotne znaczenie będą miały takie cechy (właściwości) przedmiotu, które sprawią, że wykorzystanie zwykłych funkcji lub działania przedmiotu przeciwko człowiekowi spowoduje powstanie realnego zagrożenia o równowartości odpowiadającej użyciu broni palnej lub noża.

Nie wymaga pisemnego uzasadnienia oddalenie kasacji jako oczywiście bezzasadnej, w rozumieniu art. 535 § 2 k.p.k., bez względu na to, czy orzeczenie wydane zostało na posiedzeniu, czy na rozprawie, i niezależnie od tego czy kasacja pochodzi od podmiotu określonego w art. 521 k.p.k., czy też określonego w art. 520 § 1 k.p.k.

Postanowienie o pozostawieniu bez rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora o umorzeniu śledztwa stanowi „czynność sądową w postępowaniu przygotowawczym” i, zgodnie z art. 329 § 2 k.p.k., powinno być wydane przez sąd jednoosobowo. Natomiast rozpoznanie zażalenia na to postanowienie sądu stanowi już „czynność postępowania sądowego” dotyczącego postępowania przygotowawczego, dla dokonania której

Interpretacje-opinie urzędów statystycznych, dotyczące standardowych klasyfikacji towarów /SWW/, nie mają charakteru decyzji administracyjnych ani innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego /Dział VIII Kpa/ nie podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Tym samym nie można złożyć skargi na bezczynność organu w tym zakresie, bowiem zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga może dotyczyć tylko spraw określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 cyt. ustawy

Specyfika postępowania dyscyplinarnego wobec studentów oznacza, że w tym postępowaniu stosuje się tryb ściśle określony przepisami art. 162 do art. 176 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./, że postępowanie dyscyplinarne wobec studentów, uregulowane w Rozdziale 3 ustawy o szkolnictwie wyższym, nie jest postępowaniem administracyjnym.

Rozpoznając wniosek o wpis do księgi wieczystej, Sąd bada wyłącznie treść wniosku i dołączonych do niego dokumentów, natomiast nie może uwzględniać żadnych dalszych okoliczności z dokumentów tych wynikających. W postępowaniu wieczystoksięgowym nie mogą więc być rozpoznawane jakiekolwiek spory z zakresu własności (ani w charakterze przesłanki, ani samego rozstrzygnięcia), prowadzące sąd do konkluzji

Skarga o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, oparta na przesłance braku możności działania, zgłoszona w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym, podlega odrzuceniu jako nieopierająca się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Wniosek o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oparty na przesłance braku możności działania, zgłoszony w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym podlega odrzuceniu jako nieopierający się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Postanowienie wydane w trybie art. 4c ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /t.j. Dz.U. 2002 nr 123 poz. 1058 ze zm./ nie należy do kategorii postanowień określonych w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości jego zaskarżenia i nie jest to postanowienie kończące

Podział kompetencji między urzędem skarbowym a organem kontroli, określony w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, wyklucza uprawnienie urzędu skarbowego do wydania decyzji, o której mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających

Weryfikacja w wyniku kontroli skarbowej straty określonej przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych następuje w formie decyzji organu kontroli skarbowej. W stanie prawnym sprawy poniesienie straty uprawniało do obniżenia dochodu w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych /art. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993

Termin do wniesienia skargi na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o odmowie wydania zaświadczenia o przysługiwaniu uprawnienia do specjalnego udziału w kampanii referendalnej (art. 48 ust. 6 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym, Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.) nie może być przedłużony w trybie przewidzianym dla terminów procesowych.

Wystarczającą przesłanką wydania zaświadczenia o przysługiwaniu uprawnienia do udziału w kampanii referendalnej w programach radiowych i telewizyjnych jest prowadzenie działalności związanej z przedmiotem referendum, mieszczącej się w zakresie celów statutowych stowarzyszenia, nie jest natomiast niezbędne umieszczenie w statucie skonkretyzowanego celu referendalnego (art. 48 ust. 1 pkt 3 lit. c ustawy

Stowarzyszenie lub inna organizacja społeczna, która nie spełnia wymagań z art. 48 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.) nie jest uprawniona do zgłaszania kandydatów do obwodowych komisji do spraw referendum (art. 13 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Terenowy oddział stowarzyszenia, którego obszar działania nie obejmuje całego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie jest podmiotem uprawnionym do udziału w kampanii referendalnej na zasadach określonych w art. 48 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.).

O zachowaniu terminu określonego w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.) decyduje data powzięcia przez Państwową Komisję Wyborczą wiadomości o zamiarze skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w art. 48 ust. 1 tej ustawy, a nie data nadania zawiadomienia w polskim urzędzie pocztowym.

Przepisów art. 102 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 46, poz. 499 ze zm.) oraz art. 64 § 2 KPA nie stosuje się w razie niespełnienia warunków zawiadomienia o zamiarze skorzystania z uprawnienia do udziału w kampanii referendalnej w programach radiowych i telewizyjnych wymaganych w art. 48 ust. 2 ustawy

1. Prowadzenie działalności związanej z przedmiotem referendum powinno mieścić się w zakresie celów statutowych stowarzyszenia i nie można tego domniemywać z ogólnych postanowień statutu. 2. Uzupełnienie braku zawiadomienia przez dołączenie do niego uwierzytelnionego statutu przed upływem terminu, o którym mowa w załączniku do uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 kwietnia 2003 r. o zarządzeniu

Instytucja wyłączenia sędziego z udziału w rozpoznawaniu sprawy nie została uregulowana w ustawie z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W postępowaniu przed Naczelnym Sądzie Administracyjnym przepisy regulujące tą kwestie /art. 48 i art. 49 Kpc/ znajdują zastosowanie na podstawie odesłania z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Koszty sądowe stanowią dochody budżetu Państwa, zwolnienie, więc od tego obowiązku oznacza w rzeczywistości swoistą formę kredytowania podmiotów zobowiązanych do uiszczenia tych kosztów i niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podmioty te wykonują inne ciążące na nich zobowiązania, a żądają by koszty sądowe pokrywał im Skarb Państwa. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej