Określenie w przepisie znamion typu czynu zabronionego, określonego w art. 300 § 2 k.k. wskazuje, że kryminalizacja zawężona została do tych tylko postaci udaremniania przez dłużnika egzekucji, które prowadzą do skutku w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela.

Przedmiotem skargi jest decyzja Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, która odmówiła skarżącej Spółce statusu strony. Skarga na taką decyzję podlega wpisowi stałemu. Radca prawny wnosząc skargę podlegającą wpisowi stałemu, obowiązany jest wnieść wpis łącznie ze skargą.

Organ związku zawodowego nie posiadający osobowości prawnej, nie może być stroną postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Zakwestionowana uchwała nie jest uchwałą podjęta, przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, a do takich uchwał ma zastosowanie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.

Cofnięcie skargi jest dopuszczalne. W konsekwencji, na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ postępowanie wszczęte wniesieniem skargi podlega umorzeniu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 118 poz. 561 ze zm./ komercjalizacja, w rozumieniu ustawy, polega na przekształceniu przedsiębiorstwa państwowego w spółkę, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej a prywatyzacja w rozumieniu ustawy polega na zbywaniu należących do Skarbu państwa akcji lub udziałów spółek powstałych

Sformułowany w art. 12 ust. 1 pkt 1 prawa prasowego wymóg szczególnej staranności należy rozumieć jako zalecenie kierunkowe wskazujące na zasady oceniania zachowania dziennikarza m.in. przez sądy. Wymóg ten zakłada każdorazową potrzebę konstruowania modelu działania o szczególnie surowych, wymagających kryteriach, stanowiących wzorzec, z którym porównywać należy kwestionowane zachowanie dziennikarza

Na rozstrzygnięcie Państwowej Komisji Wyborczej wydane w postępowaniu nadzorczym nad przestrzeganiem prawa przez wojewódzkie komisje wyborcze nie służy skarga do Sądu Najwyższego (art. 11 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 64h ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików wojewódzkich, Dz.U. Nr 95, poz. 602 ze zm.).

1. Wsadowym postępowaniu ekstradycyjnym prawdopodobieństwo naruszenia, określonych w postanowieniach art. 3 i 6 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, praw i minimalnych standardów procesowych wobec osoby ściganej za przestępstwo pospolite musi być rezultatem ustaleń odnoszących się do praktyki organów państwa wzywającego w sprawach tego rodzaju i nie może być ustalane

Przy orzekaniu, w trybie przepisów kodeksu postępowania karnego, w przedmiocie roszczeń odszkodowawczych, wysuwanych wobec Skarbu Państwa na podstawie przepisów tego kodeksu lub przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), kwestia dopuszczalności

Wykładnia art. 454 § 2 k.p.k. prowadzi do wniosku, że przepis ten nie uprawnia sądu odwoławczego, w wypadku zmiany ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności, jeśli w wyroku sądu pierwszej instancji wymierzono mu karę łagodniejszego rodzaju.

W sprawie dotyczącej wymiaru i poboru składki z tytułu podlegania obowiązkowi ubezpieczenia społecznego w określonej kwocie dopuszczalność kasacji zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3921 zdanie pierwsze k.p.c.).

Nie jest dopuszczalne prowadzenie wspólnego rachunku bankowego przez partię polityczną i inne podmioty, bowiem jest to sprzeczne z zasadą jawności źródeł finansowania tych partii (art. 23a ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.).

Partia polityczna nie może dysponować środkami finansowymi zgromadzonymi poza rachunkiem bankowym, niezależnie od tego czy utworzyła fundusz wyborczy (art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.).

Przewidziany w art. 38 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.) termin do składania sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych nie później niż do 31 marca każdego roku ma charakter terminu ustawowego i jego przekroczenie powoduje odrzucenie sprawozdania (art. 38a tej ustawy).