Przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest niedopuszczalne.

Obowiązek uiszczenia opłat administracyjnych powstaje na podstawie przepisów odrębnych m.in. na podstawie ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. 2000 nr 86 poz. 960/. Skoro przepisy prawa nie zobowiązują organu do wydania postanowienia w przedmiocie ustalenia obowiązku uiszczania opłaty skarbowej to skarga na bezczynność organu jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.

Powiązanie czynności sprawczej przestępstwa skutkowego popełnionego przez zaniechanie, z innym obowiązkiem oskarżonego, niż wskazany w czynie zarzuconym, nie narusza tożsamości czynu. Sąd może zatem przyjąć w wyroku, że przestępstwo takie zostało popełnione przez zaniechanie innego, niż określony w zarzucie aktu oskarżenia obowiązku, jeśli tylko był on prawnym, szczególnym obowiązkiem zapobiegnięcia

Ustalenie, czy wniesiona przez obywatela opłata skarbowa od czynności urzędowych była należna czy nie, należy do kompetencji wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Wynika to wprost z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 86 poz. 960 ze zm./. Na pewno nie jest to obowiązek urzędu skarbowego, jeżeli to właśnie on pobrał opłatę od podań, załączników, zaświadczeń

Brzmienie przepisu art. 58 Kpa jednoznacznie wskazuje, iż przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić, gdy spełnione zostaną wszystkie określone w nim przesłanki. W szczególności przywrócenie takie jest możliwe w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego w orzecznictwie przyjmuje się obiektywny miernik

Zgodnie z art. 160 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe /Dz.U. nr 140 poz. 939 ze zm./ ustanowiony przez sąd kurator jest uprawniony wyłącznie do reprezentowania upadłego banku w postępowaniu upadłościowym. Prawo bankowe nie przewiduje, by kurator mógł upadły bank reprezentować w zakresie spraw podatkowych w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Spory o roszczenie ze stosunku służbowego funkcjonariuszy celnych w sprawach nie wymienionych w art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej /Dz.U. nr 72 poz. 802 ze zm./ rozpatruje sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy.

Stosownie do art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591/ zaskarżenie do sądu administracyjnego uchwały organu gminy jest niedopuszczalne jeżeli w sprawie orzekał już sąd administracyjny i skargę oddalił.

Użyty w art. 198 k.k. zwrot „brak zdolności (...) do rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem' odpowiada zawartemu w art. 31 § 1 k.k. opisowi niepoczytalności spowodowanej chorobą psychiczną lub upośledzeniem umysłowym.

Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w sytuacji, w której postępowanie karne zostaje warunkowo umorzone, pozostaje fakultatywny. Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bowiem w zakresie orzekania tego środka karnego przepisem szczególnym w stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłącza stosowanie tego ostatniego w zakresie przez siebie objętym, a więc przy warunkowym umorzeniu postępowania.

Nie jest dopuszczalne wniesienie zażalenia do organu naczelnego na brak rozpoznania zażalenia przez organ wyższego stopnia, do którego złożono zażalenie na bezczynność organu I instancji. Wniesienie zażalenia w takim przypadku w sposób rażący naruszałoby zasadę dwuinstancyjności, obowiązującą w postępowaniu administracyjnym. Niedopuszczalność zażalenia, o której wyżej mowa w konsekwencji stanowi o

Czynności procesowe są obwarowywane terminami, których niedotrzymanie wywołuje określone konsekwencje procesowe, z reguły niekorzystne dla stron. Przepisy art. 43 i art. 44 Kpa określają procedurę doręczania pism w razie nieobecności adresata i w razie niemożności ich doręczenia w sposób określony w art. 42 i art. 43 Kpa. Doręczanie pism /administracyjnych i sądowych/ na skrytkę pocztową prowadziłoby

Sprawa zarządu i administrowania budynkiem a w tym strychem nie należy do kognicji sądu, określonej w art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Rodzaj informacji podlegających udostępnieniu ustawodawca wyraźnie wskazał w art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o dostępie do informacji o środowisku i jego ochronie oraz ocenach oddziaływania na środowisko /Dz.U. nr 109 poz. 1157/. Zestawienie tego katalogu, określającego granice przedmiotowe informacji z treścią art. 5 ust. 1, prowadzi do wniosku, że udostępnienie informacji nie

Przedwczesne złożenie przez „sąd, przed którym sprawa się toczy” (art. 263 § 4 k.p.k.) wniosku o przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania (art. 263 § 6 k.p.k.) nie stanowi przyczyny niewłaściwości sądu apelacyjnego (art. 35 § 1 k.p.k.) - stanowi natomiast podstawę do pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

Niedopuszczalna jest kasacja wniesiona przez sędziego jako pełnomocnika strony w sytuacji, gdy nie mógł być on ustanowiony pełnomocnikiem, ponieważ nie były spełnione przesłanki z art. 87 § 2 k.p.c.

Ustanowienie dla strony pełnomocnika na jej wniosek złożony w rozpoczętym terminie do wniesienia kasacji jest potrzebne w rozumieniu art. 117 § 1 zdanie trzecie k.p.c., gdy przy zachowaniu normalnego toku niezwłocznie podejmowanych czynności procesowych jest możliwe zachowanie przez pełnomocnika terminu do wniesienia kasacji, bądź gdy strona powołuje się na okoliczności, które mogą uzasadniać przywrócenie