Sprawa o „wyrównanie emerytury” za okres poprzedzający datę przyznania świadczenia nie jest sprawą o „przyznanie emerytury”, lecz „sprawą o prawa majątkowe”, w której kasacja jest dopuszczalna wówczas, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia nie jest mniejsza niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3921 § 1 KPC).

Sprawą o prawo majątkowe, w której dopuszczalność kasacji jest uzależniona od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3921 § 1 KPC) jest nie tylko sprawa o świadczenie, ale także sprawa o ustalenie prawa majątkowego lub stosunku prawnego o charakterze majątkowym.

W sprawie o przyznanie emerytury kasacja przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia, chociażby zaskarżono wyłącznie wysokość przyznanego świadczenia.

Pojęcie sprawy o wstrzymanie emerytury lub renty obejmuje sprawy wynikłe z odwołania od decyzji organu rentowego o wstrzymaniu wypłaty świadczenia, a nie od decyzji o potrąceniu świadczeń nienależnie pobranych (art. 3921 § 1 zdanie drugie KPC).

Obowiązek doręczania pism sądowych pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu powstaje dopiero z momentem zawiadomienia sądu przez organ samorządu zawodowego o wyznaczeniu konkretnej osoby. Sąd nie jest obowiązany do ponownego doręczenia takiemu pełnomocnikowi pism uprzednio doręczonych stronie.

Skarga jest skuteczna nie tylko wtedy, gdy orzeknie o tym Sąd, ale także wtedy, gdy skargę uwzględni organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono.

Skarga na bank w przedmiocie likwidacji książeczek mieszkaniowych nie należy do kategorii spraw wymienionych w art. 16-18 i art. 20 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Przedmiotowo właściwy jest Sąd powszechny, bowiem nie są to działania administracji publicznej.

Ujawnienie po wszczęciu postępowania administracyjnego okoliczności, że sprawa będąca przedmiotem zgłoszonego żądania z uwagi na swój cywilnoprawny charakter nie należy do właściwości organu administracji publicznej winno prowadzić do załatwienia jej w terminach przewidzianych przepisami Kpa przez wydanie na podstawie art. 105 par. 1 Kpa decyzji o umorzeniu postępowania. Ujawnienie po wszczęciu postępowania

Skarga na uchwałę organu sądu okręgowego podjęta na podstawie art. 41 par. 1 pkt 7 obowiązującej ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 ze zm./ w sprawie odwołania sędziego ze stanowiska przewodniczącego wydziału nie podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W razie skazania za przestępstwo określone w art. 178a § 2 k.k. sąd obowiązany jest orzec wobec sprawcy - na podstawie art. 42 § 2 k.k. - zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych lub pojazdów mechanicznych określonego rodzaju.

Żądanie udzielenia informacji, której przedmiotem nie jest przyznanie, stwierdzenie albo uznanie uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa, nie mieści się w katalogu czynności z zakresu administracji publicznej, w których może być wniesiona skarga na bezczynność organu.

Sobota nie jest dniem uznanym ustawowo za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 KC w związku z art. 165 § 1 KPC.

Sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania spraw związanych z toczącym się postępowaniem upadłościowym.

Pogląd o możliwości wniesienia po dniu 15 lipca 2000 r. skargi na uchwałę rady gminy stanowiącą przepisy prawa miejscowego, która podjęta była i weszła w życie przed tą datą, pomimo faktu dodania z dniem 15 lipca 2000 r. przepisu art. 35 ust. 2a ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, oznaczałby zaburzenie pewności obrotu prawnego, a także pozbawienie

W sprawie wniosku o wyłączenie członka składu orzekającego Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Naczelnej Rady Adwokackiej mają odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania karnego dotyczące wyłączenia sędziego (art. 40 i następne KPK w związku z § 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów

Instytucja wstrzymania wykonania aktu, o której mowa w art. 40 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie ma zastosowania w przypadku wniesienia skargi na bezczynność a wniosek taki jest niedopuszczalny, gdyż nie jest przewidziany przez prawo.