Orzeczenia
Sąd Najwyższy, stwierdzając 'usuwalny' brak formalny przyjętego zażalenia na odmowę przyjęcia kasacji, może zwrócić akta sprawy sądowi odwoławczemu w celu podjęcia czynności zmierzających do usunięcia tego braku (arg. a maiori ad minus z art. 531 § 2 k.p.k.).
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o odrzuceniu odwołania od decyzji organu rentowego należy traktować jako postanowienie w przedmiocie odrzucenia pozwu w rozumieniu art. 392 KPC.
Sprawa o prawo do zasiłku chorobowego należy do spraw, w których dopuszczalność kasacji zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3921 § 1 KPC).
W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, poza sprawami o przyznanie i wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, dopuszczalność kasacji zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3921 KPC w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o
Za oczywiście bezzasadną (art. 393 § 1 KPC) należy uznać kasację, w której skarżący przytoczył niewłaściwe przepisy mające wzruszyć zaskarżone orzeczenie lub gdy w ramach wstępnej oceny kasacji, bez głębszych rozważań, można uznać, że żadna ze wskazanych podstaw kasacyjnych jej nie usprawiedliwia.
Sąd Najwyższy dokonuje wykładni wydanego przez siebie orzeczenia (sentencji lub uzasadnienia) wówczas, gdy jego treść została sformułowana w sposób niejasny, uniemożliwiający jednoznaczne rozumienie tekstu.
Postanowienie sądu drugiej instancji o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji jako niezaskarżalne, podlega na wniosek skarżącego ocenie Sądu Najwyższego w razie zaskarżenia zażaleniem postanowienia o odrzuceniu kasacji (art. 380 w związku z art. 39319 KPC).
Zawiadomienie o załatwieniu skargi w trybie postępowania skargowego wyrażone w formie uchwały przez radę gminy nie daje podstaw do złożenia skargi na taką uchwałę do tego Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. Skarga taka jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 27 ust.
1. Celem kontroli odwoławczej zarządzenia odmawiającego przyjęcia zażalenia na odmowę przyjęcia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia jest ustalenie, czy przy wydaniu tego zarządzenia nie doszło do uchybień związanych z badaniem samych warunków dopuszczalności zażalenia, nie zaś rozważanie zasadności argumentów przemawiających za merytoryczną słusznością wniesionego środka, którego - z powodu
Rozpoznanie zażalenie, o którym mowa w art. 37 par. 1 Kpa nie następuje jednak ani w formie decyzji administracyjnej, ani w formie postanowienia na które przysługiwałoby zażalenie ale w drodze czynności nadzorczej która - gdyby nawet została ujęta w formę postanowienia - nie mogłaby być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ponieważ art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
W wypadku, gdy kodeks upoważnia Sąd Najwyższy do orzekania w zasadniczym nurcie postępowania na posiedzeniu bez udziału stron, trzeba konsekwentnie przyjmować, że także co do 'uzupełnienia' wydanego w tym trybie orzeczenia o rozstrzygnięcia, które mogły być w nim zawarte, a o których wolno rozstrzygać również po wydaniu tego orzeczenia, Sąd Najwyższy może orzekać na posiedzeniu bez udziału stron.
Uchwała rady gminy w sprawie określenia zasad sprzedaż lokali mieszkalnych dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.
Uchwała rady gminy dotycząca określenia bonifikaty dla najemców oraz warunków jej uzyskania przy sprzedaży lokalu mieszkalnego /art. 67 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r
"Decyzja" marszałka województwa, o której mowa w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną ani innym aktem administracyjnym, w związku z czym nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na dokonaną w tym trybie odmowę umorzenia
Jeżeli określony podmiot, zasadnie lub też bezzasadnie był traktowany przez organy administracji jako strona postępowania, to przysługuje mu prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wydaną w tym postępowaniu decyzję.