W sprawie z zakresu prawa pracy dopuszczalność cofnięcia kasacji podlega ocenie z punktu widzenia przesłanek z art. 469 KP.

Sprawa, w której ubezpieczony domaga się przeliczenia pobieranej renty według przepisu art. 111 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) jest sprawą o prawo majątkowe w rozumieniu art. 3921 § 1 zdanie pierwsze KPC.

Sprawa o przyznanie prawa do zasiłku chorobowego jest sprawą o prawo majątkowe w rozumieniu art. 3921 § 1 KPC.

Sprawa o wzrost emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach jest sprawą o prawa majątkowe, w której kasacja przysługuje tylko wtedy, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia przekracza dziesięć tysięcy złotych (art. 3921 § 1 zdanie pierwsze KPC).

Decyzja podejmowana na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./ nie jest wydawana na zasadach i w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

1. Brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, by zarządzenia podjęte w następstwie wydania postanowienia o anonimizacji i w celu jego wykonania, jak to przewiduje § 2 art. 184 k.p.k., mogły być w swym zakresie szersze, niż sama zasadnicza decyzja, jaką w tym przedmiocie podjęto na podstawie § 1 tego przepisu. 2. Dopuszczenie w procesie karnym dowodu z zeznań świadka anonimowego oznacza, że dowód

Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i nastąpić może jedynie w przypadku, gdy łącznie spełnione zostaną wszystkie określone w nich przesłanki.

1. Do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy o administracji rządowej w województwie /Dz.U. nr 22 poz. 268/ w sprawach zleconych z zakresu administracji rządowej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego organem wyższego stopnia był wojewoda. 2. Celem zmian dokonanych ustawą z dnia 2 marca 2000 r. o

Publikowanie jako „odpowiedzi” tekstu nadesłanego do redakcji jako „sprostowanie” wyczerpuje w przypadku opatrzenia takowego tekstu komentarzem, znamiona przestępstwa z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. (Dz. U. Nr 4, poz. 24 ze zm.) prawo prasowe.

Uchylenie lub zmiana tymczasowego aresztowania, o których mowa w art. 253 § 1 k.p.k., następuje nie tylko wówczas, gdy po jego zastosowaniu powstały okoliczności, o których mowa w tym przepisie, ale - a minori ad maius - także wówczas, gdy środek ten zastosowano z naruszeniem prawa. Nakaz sformułowany w art. 253 § 1 k.p.k. adresowany jest do sądu i prokuratora nie tylko wtedy, gdy organy te prowadzą

Zawarty w treści art. 439 § 1 k.p.k. in principio nakaz uchylenia (jedynie) zaskarżonego orzeczenia powoduje obowiązek zbadania, czy w ogóle istnieje jakikolwiek związek między nie będącym przedmiotem bezpośred-niego zaskarżenia orzeczeniem lub czynnością procesową, dotkniętymi wskazaną tym przepisem wadą, a tym rozstrzygnięciem, które faktycznie zostało zaskarżone i które miałoby podlegać uchyleniu

Zasadność zasądzenia odszkodowania zamiast żądanego przywrócenia do pracy (art. 56 § 2 KP w związku z art. 45 § 2 KP) podlega ocenie w okolicznościach faktycznych konkretnej sprawy i w związku z tym nie stanowi istotnego zagadnienia prawnego w rozumieniu art. 393 § 1 KPC.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, Sąd może orzec o wstrzymaniu wykonania decyzji, zwłaszcza jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu ma charakter przygotowawczy dla postępowania

Osoba nie umieszczona w aktualnym spisie radców prawnych nie ma prawa wykonywania zawodu, a tym samym nie może ani jako pełnomocnik strony, ani we własnym imieniu sporządzić kasacji lub zażalenia do Sądu Najwyższego.

W razie stwierdzenia, że organ, którego działania lub bezczynności dotyczy orzeczenie sądu, nie wykonał w całości lub w części tego orzeczenia Sąd może orzec o wymierzeniu temu organowi grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego o ukaraniu grzywną podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej