Do wnoszenia skargi organu nadzoru na uchwałę rady powiatu /art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatu - Dz.U. nr 91 poz. 578/ należy stosować przepis art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

W sprawach dotyczących przyznania rolnikowi świadczeń emerytalno-rentowych w drodze wyjątku, a nie uregulowanych w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1998 nr 7 poz. 25/ stosuje się przepisy o przyznawaniu i wypłacie świadczeń z ubezpieczenia /art. 55c cyt. ustawy/.

Jeżeli zasiedzenie nieruchomości przez pewien czas posiadania jej przez posiadacza samoistnego nie było - jako nieruchomości państwowej - możliwe, do okresu posiadania potrzebnego do zasiedzenia zalicza się czas posiadania sprzed wejścia w życie przepisów wyłączających zasiedzenie nieruchomości państwowych.

1. Jeżeli postępowanie karne nie kończy się na etapie postępowania przygotowawczego, lecz przechodzi do sądowego stadium procesu karnego i kończy się orzeczeniem sądu, to sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie powinien określić, kto, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu, w tym rozstrzygnąć także o kosztach nieopłaconej przez stronę pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przygotowawczym

Utrata stanowiska (prawa wykonywania zawodu) adwokata, będąca następstwem orzeczenia sądu stwierdzającego fakt złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, następuje ex lege (art. 30 ust. 2 in principio ustawy lustracyjnej) z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia, nie zaś z chwilą podjęcia przez okręgową radę adwokacką decyzji o skreśleniu adwokata z listy.

Odwołanie od orzeczenia karnego wydanego przez finansowy organ orzekający w sprawie o przestępstwo skarbowe, nie rozpoznane przed dniem wejścia w życie kodeksu karnego skarbowego, rozpoznaje sąd właściwy według przepisów tego kodeksu oraz kodeksu postępowania karnego, to jest sąd okręgowy (art. 25 § 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 i art. 115 § 2 k.k.s.).

Protesty i odwołania dostawcy lub wykonawcy od czynności podjętych przez zamawiającego w toku postępowania o zamówienie publiczne mają cywilistyczny charakter, co wyklucza możliwość stosowania w nich instytucji postępowania administracyjnego.

Akt odmowy mianowania na stanowisko referendarza, podobnie jak akt odmowy mianowania na stanowisko aplikanta prokuratorskiego nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W sprawie o nakazanie pracodawcy wydania dokumentu związanego ze stosunkiem pracy kasacja nie jest wyłączona przez art. 393 pkt 6 KPC.

Uchwała rady gminy o ustaleniu granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, co do której nastąpiło stwierdzenie jej niezgodności z prawem przez Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 94 ust. 2 w zw. z art. 101 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, nie stanowi przeszkody do założenia ksiąg wieczystych dla nieruchomości powstałych w wyniku przeprowadzonego scalenia

Uchwała rady gminy o ustaleniu granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, co do której nastąpiło stwierdzenie jej niezgodności z prawem przez Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 94 ust. 2 w zw. z art. 101 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, nie stanowi przeszkody do założenia ksiąg wieczystych dla nieruchomości powstałych w wyniku przeprowadzonego scalenia

Do rozstrzygnięcia sporu o zgodności z prawem jednostronnej czynności prawnej tj. oświadczenia Zarządu gminy o skorzystaniu z prawa pierwokupu o jakim mowa w art. 109 i art. 110 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, właściwy jest sąd powszechny /art. 2 par. 1 Kpc/.

O odszkodowaniu /art. 160 Kpa/ rozstrzyga organ, który stwierdził nieważność decyzji, także wtedy, gdy był to organ wyznaczony w trybie art. 27 par. 3 Kpa do załatwienia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji.

Połączenie spraw do wspólnego prowadzenia powoduje, iż okres tymczasowego aresztowania miarodajny dla stosowania art. 263 § 2 i 4 k.p.k. liczy się od dnia zatrzymania w pierwszej ze spraw ulegających połączeniu.