Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się chociażby lekkiego niedbalstwa, przy czym przy ocenie winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy.

Art. 351 Kpc ma ograniczone zastosowanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym i w zasadzie może być stosowany w przypadkach gdy sąd w wyroku nie orzekł co do kosztów postępowania albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

Decyzję o wydaniu dziecka bezprawnie uprowadzonego lub zatrzymanego podejmuje władza tego państwa, do którego dziecko zostało wywiezione, a nie władza państwa, w którym dziecko miało bezpośrednio przed wywiezieniem miejsce stałego pobytu (art. 12 Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę sporządzonej w Hadze 25 października 1980 r. - Dz.U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528).

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego istnieje od wielu lat utrwalona zgodność poglądów, że wznowienie postępowania dopuszczalne jest tylko od prawomocnych orzeczeń wyroków i postanowień - rozstrzygających sprawę merytorycznie.

Przewidziany w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 18, poz. 82 ze zm.) termin jest zachowany, jeżeli przed upływem trzech lat od uprawomocnienia się ugody bankowej bank wystąpi do sądu z wnioskiem o jej rozwiązanie.

Rozstrzygnięcie wydane przez Ministra Skarbu Państwa na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ o sposobie zagospodarowania nieruchomości nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Spory z zakresu obowiązku ubezpieczenia społecznego, wymierzaniu i pobierania składek na ubezpieczenie społeczne /art. 68 pkt 1 lit. "a" i "c" oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz.U. nr 137 poz. 887/ należą do właściwości sądów ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 par. 2 pkt 1 Kpc.

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. i dotyczy właściwości organów samorządowych do orzekania w sprawach podziału nieruchomości w postępowaniu zwykłym, będącym w toku /art. 233 ustawy/ lub wszczętym po 1 stycznia 1998 r. Przepisy tej ustawy nie wprowadzają natomiast żadnych zmian

Niepowiadomienie oskarżyciela posiłkowego o terminie rozprawy nie jest uchybieniem stanowiącym przyczynę nieważności orzeczeń w rozumieniu pkt 8 § 1 art. 101 k.p.k.

Z mocy art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. nr 133 poz. 883/, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych uprawniony jest tylko do ochrony danych osobowych wymienionych w tej ustawie, a nie należących do właściwości innych organów, przeto skarga na bezczynność Generalnego Inspektora, w sprawach nie należących do jego właściwości, podlega odrzuceniu na

W sprawie o zasądzenie zaległych odsetek (art. 482 § 1 k.p.c.), których źródłem powstania jest opóźnienie w zapłacie należnych odsetek od czynszu, kasacja jest niedopuszczalna.

Wobec treści art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga na postanowienie w przedmiocie odmowy udostępnienia stronie akt sprawy czy poszczególnych dokumentów nie jest dopuszczalna i podlega odrzuceniu zgodnie z dyspozycją art. 27 ust. 2 cyt. ustawy.

Nie jest uzasadniony zarzut kasacyjny naruszenia przez sąd art. 5 KPC przez niepouczenie strony o trybie i sposobie wniesienia apelacji skoro pouczenie takie udzielane jest na podstawie art. 327 § 1 KPC.

Fakt nadesłania przez organ naczelny załącznika do decyzji określającego przedmiot decyzji o pozwoleniu na budowę po zamknięciu rozprawy przed sądem administracyjnym, nie może być oceniony jako pozbawienie skarżącego możności działania wskutek naruszenia przepisów prawa /art. 401 Kpc/, nawet przy najszerzej pojmowanym znaczeniu tego pojęcia i stąd nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania sądowego

1. Zagadnienia dotyczące sprostowania, uzupełnienia i wykładni wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego uregulowane są w art. 350-353 Kpc, które to przepisy stosuje się w postępowaniu przed Sądem Administracyjnym zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. 2. Stosownie do art. 350 par. 1 Kpc Sąd może z urzędu sprostować w wyroku

Uwzględniając okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie wymiaru należności celnych jest spadkobierczyni osoby, która wprowadziła samochód na polski obszar celny.

Niedopuszczalna jest kasacja, w której po stosownym wezwaniu przez sąd, oznaczono inne strony postępowania niż w zaskarżonym orzeczeniu (zaskarżenie nieistniejącego orzeczenia).

Podmiotowi, który nie był stroną postępowania nie przysługuje kasacja od postanowienia o odrzuceniu apelacji.

W sprawie, w której przedmiotem rozpoznania jest odwołanie od decyzji o udzieleniu odszkodowania za straty poniesione w wyniku powodzi w lipcu 1997 r., kasacja nie przysługuje.

Postanowienie wstępne wydane w postępowaniu nieprocesowym na podstawie art. 318 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc, rozstrzygające o samej zasadzie żądania, wywołuje skutki orzeczenia formalnie prawomocnego (art. 365 § 1 kpc), wiąże zatem sąd orzekający w sprawie.