Przepis art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, wszedł w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. i dotyczy właściwości organów samorządowych do orzekania w sprawach podziału nieruchomości w postępowaniu zwykłym, będącym w toku /art. 233 ustawy/ lub wszczętym po 1 stycznia 1998 r. Przepisy tej ustawy nie wprowadzają natomiast żadnych zmian

Niepowiadomienie oskarżyciela posiłkowego o terminie rozprawy nie jest uchybieniem stanowiącym przyczynę nieważności orzeczeń w rozumieniu pkt 8 § 1 art. 101 k.p.k.

W sprawie o zasądzenie zaległych odsetek (art. 482 § 1 k.p.c.), których źródłem powstania jest opóźnienie w zapłacie należnych odsetek od czynszu, kasacja jest niedopuszczalna.

Wobec treści art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga na postanowienie w przedmiocie odmowy udostępnienia stronie akt sprawy czy poszczególnych dokumentów nie jest dopuszczalna i podlega odrzuceniu zgodnie z dyspozycją art. 27 ust. 2 cyt. ustawy.

Nie jest uzasadniony zarzut kasacyjny naruszenia przez sąd art. 5 KPC przez niepouczenie strony o trybie i sposobie wniesienia apelacji skoro pouczenie takie udzielane jest na podstawie art. 327 § 1 KPC.

Fakt nadesłania przez organ naczelny załącznika do decyzji określającego przedmiot decyzji o pozwoleniu na budowę po zamknięciu rozprawy przed sądem administracyjnym, nie może być oceniony jako pozbawienie skarżącego możności działania wskutek naruszenia przepisów prawa /art. 401 Kpc/, nawet przy najszerzej pojmowanym znaczeniu tego pojęcia i stąd nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania sądowego

1. Zagadnienia dotyczące sprostowania, uzupełnienia i wykładni wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego uregulowane są w art. 350-353 Kpc, które to przepisy stosuje się w postępowaniu przed Sądem Administracyjnym zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. 2. Stosownie do art. 350 par. 1 Kpc Sąd może z urzędu sprostować w wyroku

Uwzględniając okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie wymiaru należności celnych jest spadkobierczyni osoby, która wprowadziła samochód na polski obszar celny.

Niedopuszczalna jest kasacja, w której po stosownym wezwaniu przez sąd, oznaczono inne strony postępowania niż w zaskarżonym orzeczeniu (zaskarżenie nieistniejącego orzeczenia).

Podmiotowi, który nie był stroną postępowania nie przysługuje kasacja od postanowienia o odrzuceniu apelacji.

W sprawie, w której przedmiotem rozpoznania jest odwołanie od decyzji o udzieleniu odszkodowania za straty poniesione w wyniku powodzi w lipcu 1997 r., kasacja nie przysługuje.

Postanowienie wstępne wydane w postępowaniu nieprocesowym na podstawie art. 318 § 1 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc, rozstrzygające o samej zasadzie żądania, wywołuje skutki orzeczenia formalnie prawomocnego (art. 365 § 1 kpc), wiąże zatem sąd orzekający w sprawie.

Roszczenia spółdzielni mieszkaniowej wobec banku z tytułu rozliczenia kredytu zaciągniętego na budowę mieszkań w celu przydzielenia ich członkom mają związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 118 kc.

Udzielenie pełnomocnictwa procesowego do „zastępstwa” w konkretnej sprawie, bez ograniczania zakresu pełnomocnictwa, oznacza umocowanie pełnomocnika do podejmowania wszystkich łączących się z tą sprawą czynności procesowych, a więc także do sporządzenia i wniesienia kasacji.

Od postanowienia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie opiekuńczej, nie dotyczącego istoty sprawy, lecz mającego charakter formalny, kasacja jest dopuszczalna.

Nie jest zmianą powództwa w rozumieniu art. 193 k.p.c. zmiana żądania obniżenia alimentów (art. 138 k.r.o.) na żądanie częściowego pozbawienia wykonalności wyroku zasądzającego alimenty i wskazanie - jako podstawy żądania - tylko art. 840 § 1 k.p.c., jeżeli w przytoczonym stanie faktycznym nie ma elementów, mogących uzasadniać powództwo opozycyjne.

Określenie 'inna czynność prawna' zawarte w art. 145 § 2 k.c. zd. 2, odnosi się wyłącznie do ważnych czynności prawnych.

Działalnością gospodarczą gminy jest – prowadzona w formie komunalnych zakładów budżetowych lub spółek prawa handlowego – działalność w zakresie zadań własnych określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Tekst jednolity: Dz. U. 1996 r. Nr 13 poz. 74 ze zm.), których celem jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych

Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał w dniu 21 sierpnia 1999 r. Ponieważ dzień ten nie był dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 par. 4 Kpa należało przyjąć, iż wniesienie skargi w dniu 23 sierpnia 1999 r. nastąpiło z uchybieniem terminu określonego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Orzeczenia wydawane na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. zapadają w formie postanowień.