Jeżeli powstanie lub ustanie skutków czynności prawnej uzależnione jest wyłącznie od woli stron, to takie zastrzeżenie jako objęte treścią czynności prawnej, nie może być kwalifikowane jako warunek w rozumieniu art. 89 k.c.

Wniesienie skargi o wznowienie postępowania po upływie 3-miesięcznego terminu od dowiedzenia się o podstawie wznowienia (art. 407 KPC) oraz nieuzupełnienie jej braków formalnych mimo wezwania sądu (art. 410 w związku z art. 130 KPC) uzasadnia odrzucenie skargi, a następnie oddalenie zażalenia na postanowienie odrzucające skargę o wznowienie.

Jeżeli strona bez usprawiedliwionej przyczyny (np. z powodu własnej opieszałości lub niezdecydowania) wystąpiła o ustanowienie dla niej adwokata na kilka dni przed upływem terminu do wniesienia kasacji, wskutek czego wydanie przez sąd postanowienia o jego ustanowieniu nastąpiło już po upływie terminu do jej wniesienia, uzasadnione jest oddalenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji,

Rozbieżność pomiędzy praktyką organu rentowego a poglądem sądu orzekającego w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości, o jakim mowa w art. 390 § 1 KPC. Ocena prawidłowości stosowania prawa przez jedną ze stron procesowych należy do sądu.

W trybie art. 102 i nast. kpk dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności jedynie orzeczeń sądowych, którymi rozstrzygnięto o przedmiocie postępowania.

W sprawie o ustalenie ojcostwa i o roszczenia alimentacyjne pełnomocnikiem pozwanego nie może być przedstawiciel właściwego organu gminy oraz organizacji społecznej, mającej na celu udzielanie pomocy rodzinie.

Sprawa o unieważnienie uchwały zgromadzenia wspólników spółki z o.o. nie jest sprawą o świadczenie i kasacja w niej przysługuje bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia.

Wnioskodawca, będący zarazem wierzycielem, może w postępowaniu klauzulowym domagać się wydania zarządzenia tymczasowego przez nakazanie wpisu w księdze wieczystej zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości do czasu zakończenia postępowania klauzulowego (art. 730 i nast. k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).

W sprawie o wysokość roszczeń regresowych (art. 140 kro) kasacja jest niedopuszczalna bez względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 2 kpc).

Od postanowień wydanych na podstawie art. 42 i 43 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (tekst jedn.: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz.25 ze zm.) kasacja nie przysługuje.

Fundacja "Niemiecko-Polskie Pojednanie" ustanowiona na podstawie ustawy z dnia 6 września 1984 r. o fundacjach /t.j. Dz.U. 1991 nr 46 poz. 203/ nie wykonuje funkcji z zakresu administracji publicznej, co oznacza, że jej rozstrzygnięcie w przedmiocie przyznania lub odmowy świadczeń na rzecz poszkodowanych przez okupanta hitlerowskiego nie są, z braku umocowania ustawowego, decyzjami administracyjnymi

W myśl zaś art. 19 pkt 3a ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd nie jest właściwy w sprawach zwolnienia ze służby funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa, gdy wymaga tego ważny interes służby.

1. Przewidziane w art. 1105 § 2 kpc uzależnienie dopuszczalności klauzuli arbitrażowej od „zagranicznego statusu” jednej ze stron odnosi się do fazy zawarcia umowy derogacyjnej, zatem dotyczy stron tej umowy, a nie stron sporu objętego zapisem. 2. Zapis o wyłączeniu jurysdykcji sądów polskich na rzecz zagranicznego sądu polubownego może dotyczyć także umów wielostronnych.

Ustalenie ceny nieruchomości stosownie do art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomości /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ nie jest czynnością z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Roszczenie o „ustalenie prawa do skierowania na badanie lekarskie przez organ rentowy” nie jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 § 2 KPC i tak sformułowany wniosek (odwołanie) podlega odrzuceniu na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 KPC.

Czynności adwokata ustanowionego z urzędu sprzeczne z zasadami profesjonalizmu nie uzasadniają przyznania mu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej.

W postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia sąd nie jest związany stanowiskiem uczestników co do uwzględnienia wniosku. Dlatego oświadczenie pełnomocnika uczestnika postępowania, że przyłącza się do wniosku, jeśli nie zawiera nieprawdziwych twierdzeń o faktach nie może być uznane za podstawę wznowienia postępowania określoną w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c., choćby nie było zgodne z wolą mocodawcy.

1. Na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego lub wydanego za granicą orzeczenia sądu polubownego (arbitrażowego) przysługuje kasacja. 2. Określony w art. 2 ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Finlandią o ochronie prawnej i pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, podpisanej w Helsinkach

Ogłoszenie upadłości osoby prawnej nie pozbawia tej osoby zdolności sądowej.

Jeżeli nie zachodzi wypadek wyjątkowy przewidziany w art. 169 § 4 k.p.c., wniosek o przywrócenie terminu złożony po upływie roku od jego uchybienia podlega oddaleniu, a nie odrzuceniu.

W razie niemożności doręczenia pisma sądowego pełnomocnikowi przedsiębiorcy pod wskazanym adresem siedziby przedsiębiorcy, skuteczne jest doręczenie tego pisma do rąk osoby wchodzącej w skład organu uprawnionego do reprezentowania przedsiębiorcy względnie pracownika przedsiębiorcy upoważnionego do odbioru pism sądowych.

1. Niedopuszczalne jest oparcie postanowienia o odrzuceniu apelacji jedynie na dacie wpływu umieszczonej w wadliwej adnotacji (tzw. prezentacie), nie zawierającej stwierdzenia sposobu wniesienia jej do sądu (art. 165 § 2 k.p.c.). 2. Jeżeli zachowanie terminu wniesienia apelacji budzi wątpliwości, sądy powinny korzystać z - przewidzianej w art. 152 zd. 2 k.p.c. - możliwości odebrania na posiedzeniu

Polski Związek Działkowców nie jest uprawniony do wytaczania powództwa na rzecz obywateli.

Poświadczenie nieprawdy w dokumencie, użytym później przez stronę jako środek dowodowy, nie jest podstawą wznowienia postępowania, wymienioną w art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c.