Ani czynności udziału w zawarciu aktu notarialnego ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, ani czynności negocjacyjne poprzedzające zawarcie takiej umowy nie są czynnościami z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i nie podlegają zaskarżeniu do Naczelnego Sądu

1. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję prezesa Narodowego Banku Polskiego wydana w pierwszej instancji poprzedzona być musi wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, o którym mowa w art. 127 par. 3 Kpa. 2. Niewyczerpanie tego trybu postępowania powoduje odrzucenie skargi na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz.

Decyzje organów podatkowych o odpowiedzialności osoby trzeciej za zobowiązania podatnika mają charakter czysto osobisty i nie przechodzą na następców prawnych.

Do postanowienia o wyłączeniu bądź o odmowie wyłączenia sędziów /sędziego/, które ma charakter procesowy i nie kończy sprawy, nie ma zastosowania art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./; nie ma również zastosowania w takiej sytuacji art. 399 Kpc.

Począwszy od dnia 1 lipca 1996 r. osoba pozostająca ze stroną postępowania w stałym stosunku zlecenia nie może być jej pełnomocnikiem i dotyczy to także przypadków udzielenia takiego pełnomocnictwa przed wejściem w życie ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania

Orzeczenie o potrzebie przyjęcia osoby chorej psychicznie do szpitala psychiatrycznego na podstawie art. 29 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.U. 1994 r. Nr 111, poz. 535) sąd opiekuńczy może wydać wyłącznie wówczas, gdy dołączona do wniosku opinia, o jakiej mowa w art. 30 tej ustawy, nie zostanie podważona w toku postępowania. Przesłanką wydania takiego orzeczenia

1. W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że rewizja skierowana do innego sądu aniżeli właściwy będzie złożona w terminie, o ile ten właściwy sąd zdąży przekazać ją w terminie, jaki ma strona dla skutecznego zaskarżenia orzeczenia. Te same zasady obowiązują przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Skoro zatem strona wbrew wyraźnemu pouczeniu kieruje skargę za pośrednictwem organu, to

Wyrażenie zgody przez radę gminy na dzierżawę terenu /art. 18 ust. 2 pkt 9 Lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ jest rozporządzeniem przez gminę prawem własności. Uchwała taka nie dotyczy spraw z zakresu administracji publicznej /art. 101 ust. 1 powyższej ustawy/.

1. Niedopuszczalne jest żądanie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w sytuacji, gdy kwestionowane jest wyłącznie uzasadnienie wyroku. 2. Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem w zakresie zmiany części uzasadnienia podlega odrzuceniu na podstawie art. 410 Kpc w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym

Wymieniony w art. 3932 § 2 kpc podmiot działający w sprawie jako pełnomocnik procesowy (art. 87 § 1 kpc) może wnieść kasację także w imieniu reprezentowanego.

W świetle art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ organizacja społeczna jest uprawniona do wniesienia skargi do tego Sądu w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli przedmiot skargi objęty jest statutową działalnością tej organizacji. Nie wykazanie przez organizację społeczną tej okoliczności pozbawia ją uprawnień

Artykuł 112 Kpa, zapewniający stronie ochronę przed skutkami błędnego pouczenia, odnosi się wyłącznie do odwołania, czyli nie ma zastosowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Wynika to wyraźnie z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, który nie wymienia art. 112 Kpa. Błędne pouczenie co do sposobu wniesienia skargi stanowi ważny

Na gruncie obecnie obowiązującego przepisu art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi jest m.in. "każdy, kto ma w tym interes prawny. Sformułowanie to - biorąc pod uwagę obowiązującą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego - nie wyklucza sytuacji, w której gmina będzie miała interes

Czynności kuratora oświaty bądź organu gminy o statusie miasta, w zakresie organizowania opieki w rodzinach zastępczych dla dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej, a w szczególności rozwiązanie z rodziną zastępczą umowy, określone w art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r., o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ nie są ani decyzją administracyjną ani aktem lub czynnością, o których

Datą wniesienia kasacji jest data, w której kasacja została złożona w sądzie właściwym.

Radca prawny - współmałżonek strony - występujący jako jej pełnomocnik w sprawie o świadczenia z ubezpieczenia społecznego przed sądami obu instancji, nie jest uprawniony do wniesienia kasacji (art 3932 w związku z art. 465 § 1 KPC), chyba, że działa jako przedstawiciel związku zawodowego emerytów i rencistów.

1. Datą złożenia wniosku przez sąd występujący o przedłużenie stosowania tymczasowego aresztowania na podstawie art. 222 § 4 kpk jest data złożenia tego wniosku w biurze podawczym Sądu Najwyższego lub nadania go w polskim urzędzie pocztowym. 2. Organy, o których mowa w art. 222 § 4 kpk, mogą wystąpić z wnioskiem o przedłużenie tymczasowego aresztowania również i po upływie terminów z art. 222 § 2 lub

Stosownie do art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze. zm./ który stosuje się odpowiednio w sprawach skarg /art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ środki zaskarżenia, podlegające opłacie w wysokości stałej, wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, należy odrzucić

Organ gminy, który w pierwszej instancji wydał rozstrzygnięcie w sprawie /decyzję lub postanowienie/, nie jest uprawniony do wniesienia skargi do sądu administracyjnego w tej sprawie.