Dopuszczalność skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję centralnego organu administracji wydaną w pierwszej instancji jest możliwa tylko i wyłącznie wówczas, gdy strona uprzednio skorzystała z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu jest niedopuszczalne (art. 39315 KPC).

Przewidziany w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ termin do złożenia zeznania podatkowego jest terminem materialnoprawnym. Może on być odroczony przez organ podatkowy na wniosek podatnika, złożony przed upływem terminu na podstawie art. 13 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108

Doręczenie stronie wydanego na posiedzeniu niejawnym postanowienia kończącego postępowanie w sprawie bez pouczenia o dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia (art. 357 § 2 KPC) powoduje, że termin do wniesienia kasacji od tego postanowienia nie rozpoczyna biegu.

Zaniedbanie, a zwłaszcza brak należytej organizacji pracy i staranności osób zatrudnianych przez skarżącego nie może usprawiedliwiać uchybienia terminom i skutkować ich przywróceniem, ponieważ obciążają samą stronę postępowania.

W sytuacji wydania prawomocnego wyroku orzekającego eksmisję najemcy z lokalu mieszkalnego, przesłanką którego to wyroku jest ustalenie nieistnienia stosunku najmu, postępowanie w sprawie między tymi samymi stronami o ustalenie istnienia stosunku najmu dotknięte jest nieważnością (art. 379 pkt 3 kpc).

Organ administracji, pozostający w strukturze organów orzekających w danej sprawie, nie może zmieniać swojej sytuacji prawnej w zależności od stadium postępowania administracyjnosądowego.

Kasacja od postanowienia dotyczącego zastosowania kary porządkowej w trybie art. 44 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25) jest niedopuszczalna.

1. W toku postępowania dotyczącego ewentualnej odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązanie podatkowe - a więc i odpowiedzialności wspólnika za zobowiązania spółki - przedmiotem ustaleń i rozstrzygnięcia jest istnienie przesłanek podmiotowych odpowiedzialności danej osoby /to jest czy konkretny podmiot odpowiada i w jakim zakresie za zobowiązania innego podmiotu/, nie istnieją natomiast podstawy-przesłanki

W świetle przepisu art. 367 § 2 w zw. z art. 407 kpk sąd odwoławczy jest obowiązany z urzędu doręczyć wyrok oskarżonemu pozbawionemu wolności wtedy, gdy nie był on obecny podczas ogłoszenia wyroku.

Przewidziana w art. 577 kpc ogólna zasada, pozwalająca na dostosowanie – do każdej sytuacji – rozstrzygnięcia, zawartego zarówno w prawomocnym, jak i nieprawomocnym orzeczeniu, odnosi się wyłącznie do spraw rozpoznawanych przez sąd rejonowy jako sąd opiekuńczy (art. 568 kpc).

Sprawa, w której ubezpieczony wywodzi swoje roszczenia z twierdzenia, że jego emerytura została zaniżona wskutek zastosowania przez organ rentowy błędnego wskaźnika podstawy wysokości wymiaru świadczenia i błędnej wysokości kwoty bazowej jest sprawą o świadczenie w rozumieniu przepisu art. 393 pkt 1 KPC.

Przed doręczeniem wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem stronie, która w terminie tygodniowym tego zażądała nie rozpoczyna się bieg terminu do wniesienia kasacji.

Środek odwoławczy dotyczy orzeczenia co do winy, gdy kwestionuje się jej przyjęcie (lub nieprzyjęcie) albo gdy kwestionuje się rodzaj winy lub kwalifikację prawną, a nawet stopień (zakres winy), np. przez przyjęcie „przyczynienia się” innej osoby. Należy to odnieść także do takiej sytuacji, jaka jest określona w art. 145 § 1 kk, a mianowicie, gdy chodzi wprawdzie o występek nieumyślny, ale taki, którego

Złożenie wniosku o ustanowienie adwokata z urzędu po upływie terminu do wniesienia kasacji nie przesądza o jego bezzasadności.

Hipoteka, o której mowa w art. 2 ust. 9 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. 1990 r. Nr 79, poz. 464 ze zm.), jest hipoteką przymusową.

Jedynym wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może być jednoosobowa spółka prawa obcego, mająca cechy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w rozumieniu przepisów kodeksu handlowego.

Przepis art. 130 § 1 KPC stosuje się również do kasacji w zakresie oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia.