Ocena dopuszczalności kasacji na podstawie art. 519 § 1 k.p.c. staje się możliwa dopiero po wydaniu przez sąd drugiej instancji orzeczenia co do istoty sprawy oraz po wniesieniu tego środka odwoławczego; kasacja nie przysługuje tylko wówczas, gdy uzasadnienie jej podstaw ogranicza się do zarzutów umożliwiających zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 523 in fine, 539, 559,577

1. Dla zachowania formy kasacji nie jest wystarczające powołanie art. 3931 pkt 2 k.p.c., ale konieczne jest także uzasadnienie podnoszonej podstawy przez wskazanie, które przepisy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W przeciwnym razie ocena zasadności kasacji nie jest w ogóle możliwa, samo zaś pismo pozostaje tylko namiastką środka odwoławczego

W razie zawarcia nieformalnej umowy sprzedaży nieruchomości skuteczność roszczenia zbywcy o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z przedmiotu umowy nie jest uzależniona od wytoczenia przeciwko nabywcy powództwa o zwrot (wydanie) tego przedmiotu. Skuteczność tego roszczenia zależy natomiast od tego, czy jedna ze stron zażądała zwrotu swego świadczenia.

Art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ reguluje zakres dopuszczalności wznowienia postępowania stanowiąc, iż dopuszczalne jest wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem. Pod pojęciem orzeczenia należy rozumieć wyroki i postanowienia /art. 54 ust. 1 w związku z art. 53 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Społeczna Komisja Rewindykacyjna jest organem równorzędnym z urzędem centralnym pod względem jej statusu w postępowaniu administracyjnym, co wywołuje konieczność skorzystania z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego na orzeczenie wydane przez Komisję /art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Podział rzeczy quoad usum jest z reguły czynnością zwykłego zarządu. Jeżeli podstawę rozstrzygnięcia przez sąd żądania współwłaścicieli stanowi art. 201 k.c., kasacja jest niedopuszczalna (art. 5191 § 2 pkt 1 k.p.c.).

Przesłanką dopuszczalności postępowania sądowoadministracyjnego w odniesieniu do skarg na bezczynność polegającą na niewydaniu w terminie decyzji sprowadza się do tego, że skarżący obowiązany jest przed wniesieniem skargi do wyczerpania środków prawnych przewidzianych w art. 37 Kpa, tzn. winien wnieść zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie.

1. Spółka mogła wybrać jedną z form korzystania z prywatnego samochodu dla celów służbowych. Skoro jednak prywatny samochód pracownika Spółki w określonym czasie oddany został Spółce w użytkowanie, to wydatki z tym związane mogły być zaliczane w ciężar kosztów na podstawie posiadanych przez Spółkę rachunków. Nie jest jednocześnie możliwe, aby w tym samym okresie koszty używania tego samochodu mogły

W formule orzekania o odszkodowaniu /art. 160 par. 4 Kpa/ mieszczą się wszystkie możliwe rozstrzygnięcia organu, które mogą być ocenione przez sąd powszechny, z wyjątkiem bezczynności organu administracji, podlegającej zaskarżeniu tylko do Naczelnego Sądu Administracyjnego w ramach art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Sąd Najwyższy badając, jako sąd kasacyjny, dopuszczalność wniesienia kasacji, ocenia także zasadność wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia o przywróceniu terminu do wniesienia kasacji. Stwierdzając bezzasadność takiego postanowienia, Sąd Najwyższy odrzuca kasację na podstawie art. 3938 § 1 k.p.c.

Niedziałanie w procesie pełnomocnika z urzędu może uzasadniać wznowienie postępowania na podstawie przewidzianej w art. 401 pkt 2 kpc.

Wznowienie postępowania na podstawie art. 80 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) przez sąd pracy i ubezpieczeń społecznych następuje na wniosek organu rentowego, którego nie można domniemywać ani wyprowadzać ze skargi o wznowienie postępowania sądowego w trybie przepisów działu VI KPC.

Dla uznania niedopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o sprostowanie świadectwa pracy (art. 393 pkt 6 KPC) jest bez znaczenia, czy żądanie sprostowania zastosowanego trybu rozwiązania stosunku pracy może być przedmiotem samodzielnego roszczenia, czy też musi być przez pracownika dochodzone równocześnie z roszczeniem o przywrócenie do pracy albo o odszkodowanie.

Za wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, o jakim mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ nie można uznać wystąpień do wojewody o stwierdzenie nieważności uchwały na podstawie art. 91 powyższej ustawy.

Terminy wprowadzenia ewidencjonowania obrotu i kwot należnego podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących, przewidziane w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz przepisach wykonawczych do tej ustawy, są terminami prawa materialnego nie podlegającymi przywróceniu na zasadach przewidzianych w art. 58-60 Kpa.

Jeżeli sąd II instancji, zmieniając zaskarżony wyrok, nie orzekł o wszystkich żądaniach rewizji (apelacji), a żadna ze stron w przewidzianym terminie nie złożyła wniosku o uzupełnienie, to kasacja skierowana przeciwko orzeczeniu nie istniejącemu podlega - jako niedopuszczalna - odrzuceniu.

I. Zdolność układowa, wyrażona w art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz.U. Nr 93, poz. 836 ze zm.), jest przymiotem dłużnika dającym mu uprawnienie do wystąpienia do sądu z podaniem o otwarcie postępowania układowego, chyba że dłużnika tego dotyczy zakaz żądania otwarcia postępowania układowego, objęty art. 2 Prawa o postępowaniu

Od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w przedmiocie wpisu lub wykreślenia z rejestru stowarzyszeń danych dotyczących składu zarządu kasacja nie przysługuje (art. 5191 § 3 k.p.c.).