Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji, odmawiające zwolnienia od kosztów sądowych (w całości lub w części) kasacja nie przysługuje.

Kasacja, oparta na podstawie z art. 3931 pkt. 2 k.p.c., jeśli nie wymienia konkretnych przepisów postępowania naruszonych przez sąd drugiej instancji, lecz jedynie reguły procesowe", którym uchybił, nie czyni zadość wymaganiom tego przepisu i podlega odrzuceniu, bez wzywania o jej uzupełnienie (art. 3935 k.p.c.).

Okoliczność, że zawarte w zaskarżonej decyzji pouczenie mówi o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu, nie może przesądzać o prawie do skorzystania z tej drogi bez spełnienia wymogu z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. O dopuszczalności skargi nie może stanowić wola organu administracyjnego, względnie niewłaściwe rozumienie

Na postanowienie, wydane na podstawie art. 59 par. 2 Kpa, o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, jako nie podlegające zaskarżeniu w drodze zażalenia i nie kończące postępowania co do istoty, jak również nie kończące postępowania odwoławczego, skarga do sądu nie przysługuje.

Rozstrzygnięcie prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie świadczenia określonego w art. 65 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 267 ze zm./ jest decyzją administracyjną podlegającą kontroli sądu administracyjnego.

Kasacja powinna zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych, przez co należy rozumieć wskazanie tych przepisów, które - zdaniem wnoszącego kasację - uległy naruszeniu.

Bierność organu odnośnie wniosku o doręczenie decyzji nie może być oceniana jako bezczynność skutkująca możliwością wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

r Roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń, zgłoszone na podstawie art. 222 § 2 k.c., należy do kategorii powództw o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 k.p.c. O dopuszczalności kasacji od orzeczeń wydanych w takich sprawach decyduje wartość przedmiotu sprawy.

Dla oceny dopuszczalności kasacji z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC) nie można zliczyć wartości kilku roszczeń dochodzonych przez powoda od kilku osób, które łączy współuczestnictwo formalne, a także, gdy po stronie pozwanej występuje jedna z dwóch postaci współuczestnictwa materialnego: oparcie praw i obowiązków na tej samej podstawie faktycznej i prawnej.

Trudności w znalezieniu adwokata podejmującego się sporządzenia kasacji z reguły nie uzasadniają przywrócenia terminu do jej wniesienia (art. 168 § 1 w związku z art. 3932 § 1 KPC).

Artykuł 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ stanowi, że grunty komunalne mogą być oddawane odpłatnie w zarząd komunalnym jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej. Z przepisu tego nie wynika prawo skutecznego żądania oddania gruntu w zarząd. Z faktu, że ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie

Sąd Najwyższy podejmuje uchwały mające na celu wyjaśnienie przepisów prawnych wyłącznie na wniosek organów określonych w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sadzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48 ze zm.), odmawia zatem podjęcia uchwały na wniosek Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego.

W obowiązującym stanie prawnym, przy uwzględnieniu treści art. 81, art. 19 i art. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ brak jest podstaw do przyjęcia, aby właściwy w sprawach przyznania ekwiwalentu za mienie pozostawione za granicą rejonowy organ administracji ogólnej rozstrzygał tę kwestię w drodze decyzji administracyjnej

Odmowa uwzględnienia wniosku o przeprowadzenie referendum w sprawie "ważnej dla gminy", w sytuacji gdy "wariantowe pytania" zawierały informacje niepełne, wprowadzające w błąd i nie uwzględniały stanu faktycznego sprawy, a przez to nie prowadziły do osiągnięcia celu referendum określonego w przepisach art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. 1996 nr 84 poz

Uchwały dotyczące wewnętrznego, bieżącego funkcjonowania rady, na przykład o umieszczeniu jakiejś kwestii w porządku obrad, nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego w trybie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ w związku z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr

Postępowanie egzekucyjne prowadzone w celu wyegzekwowania świadczenia spełnionego wcześniej przez dłużnika dobrowolnie do rąk komornika nie jest dotknięte nieważnością. Przewodniczący: sędzia SN S. Dąbrowski.

Na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania decyzji organu podatkowego /art. 173 par. 1 Kpa/ nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Członek spółdzielni, w tym także właściciele spółdzielczych lokali mieszkalnych mogą swoje żądania w zakresie zagospodarowania osiedla przedstawiać właściwym organom spółdzielczym. Uprawnienie to jako wynikające ze stosunku członkostwa może być jednak realizowane wyłącznie w stosunkach wewnątrzspółdzielczych, nie może natomiast uzasadniać bezpośredniego uczestnictwa tych członków, w postępowaniu administracyjnym

Sąd nie jest zobowiązany, ustanawiając w postępowaniu o zniesienie współwłasności odrębną własność lokalu, korzystać z zaświadczenia właściwego organu nadzoru architektoniczno-budowlanego dla dokonania oceny, czy istnieją ustawowe przesłanki do ustanowienia odrębnej własności lokalu (art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali - Dz. U. Nr 85, poz. 388). Dla dokonania tej oceny