Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji, odmawiające zwolnienia od kosztów sądowych (w całości lub w części) kasacja nie przysługuje.

Kasacja, oparta na podstawie z art. 3931 pkt. 2 k.p.c., jeśli nie wymienia konkretnych przepisów postępowania naruszonych przez sąd drugiej instancji, lecz jedynie reguły procesowe", którym uchybił, nie czyni zadość wymaganiom tego przepisu i podlega odrzuceniu, bez wzywania o jej uzupełnienie (art. 3935 k.p.c.).

Okoliczność, że zawarte w zaskarżonej decyzji pouczenie mówi o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu, nie może przesądzać o prawie do skorzystania z tej drogi bez spełnienia wymogu z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. O dopuszczalności skargi nie może stanowić wola organu administracyjnego, względnie niewłaściwe rozumienie

Na postanowienie, wydane na podstawie art. 59 par. 2 Kpa, o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, jako nie podlegające zaskarżeniu w drodze zażalenia i nie kończące postępowania co do istoty, jak również nie kończące postępowania odwoławczego, skarga do sądu nie przysługuje.

Kasacja powinna zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych, przez co należy rozumieć wskazanie tych przepisów, które - zdaniem wnoszącego kasację - uległy naruszeniu.

Rozstrzygnięcie prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie świadczenia określonego w art. 65 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 267 ze zm./ jest decyzją administracyjną podlegającą kontroli sądu administracyjnego.

Bierność organu odnośnie wniosku o doręczenie decyzji nie może być oceniana jako bezczynność skutkująca możliwością wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

r Roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń, zgłoszone na podstawie art. 222 § 2 k.c., należy do kategorii powództw o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 k.p.c. O dopuszczalności kasacji od orzeczeń wydanych w takich sprawach decyduje wartość przedmiotu sprawy.

Dla oceny dopuszczalności kasacji z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC) nie można zliczyć wartości kilku roszczeń dochodzonych przez powoda od kilku osób, które łączy współuczestnictwo formalne, a także, gdy po stronie pozwanej występuje jedna z dwóch postaci współuczestnictwa materialnego: oparcie praw i obowiązków na tej samej podstawie faktycznej i prawnej.

Trudności w znalezieniu adwokata podejmującego się sporządzenia kasacji z reguły nie uzasadniają przywrócenia terminu do jej wniesienia (art. 168 § 1 w związku z art. 3932 § 1 KPC).

Artykuł 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ stanowi, że grunty komunalne mogą być oddawane odpłatnie w zarząd komunalnym jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej. Z przepisu tego nie wynika prawo skutecznego żądania oddania gruntu w zarząd. Z faktu, że ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie

Sąd Najwyższy podejmuje uchwały mające na celu wyjaśnienie przepisów prawnych wyłącznie na wniosek organów określonych w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sadzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48 ze zm.), odmawia zatem podjęcia uchwały na wniosek Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego.

W obowiązującym stanie prawnym, przy uwzględnieniu treści art. 81, art. 19 i art. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ brak jest podstaw do przyjęcia, aby właściwy w sprawach przyznania ekwiwalentu za mienie pozostawione za granicą rejonowy organ administracji ogólnej rozstrzygał tę kwestię w drodze decyzji administracyjnej

Odmowa uwzględnienia wniosku o przeprowadzenie referendum w sprawie "ważnej dla gminy", w sytuacji gdy "wariantowe pytania" zawierały informacje niepełne, wprowadzające w błąd i nie uwzględniały stanu faktycznego sprawy, a przez to nie prowadziły do osiągnięcia celu referendum określonego w przepisach art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. 1996 nr 84 poz

Uchwały dotyczące wewnętrznego, bieżącego funkcjonowania rady, na przykład o umieszczeniu jakiejś kwestii w porządku obrad, nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego w trybie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ w związku z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr

Postępowanie egzekucyjne prowadzone w celu wyegzekwowania świadczenia spełnionego wcześniej przez dłużnika dobrowolnie do rąk komornika nie jest dotknięte nieważnością. Przewodniczący: sędzia SN S. Dąbrowski.

Na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania decyzji organu podatkowego /art. 173 par. 1 Kpa/ nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Członek spółdzielni, w tym także właściciele spółdzielczych lokali mieszkalnych mogą swoje żądania w zakresie zagospodarowania osiedla przedstawiać właściwym organom spółdzielczym. Uprawnienie to jako wynikające ze stosunku członkostwa może być jednak realizowane wyłącznie w stosunkach wewnątrzspółdzielczych, nie może natomiast uzasadniać bezpośredniego uczestnictwa tych członków, w postępowaniu administracyjnym

Sąd nie jest zobowiązany, ustanawiając w postępowaniu o zniesienie współwłasności odrębną własność lokalu, korzystać z zaświadczenia właściwego organu nadzoru architektoniczno-budowlanego dla dokonania oceny, czy istnieją ustawowe przesłanki do ustanowienia odrębnej własności lokalu (art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali - Dz. U. Nr 85, poz. 388). Dla dokonania tej oceny