Skierowanie bądź odmowa skierowania do sanatorium, jak również ustalenie terminu pobytu w sanatorium nie następuje w drodze decyzji administracyjnej. Orzekające w tych sprawach komisje lekarskie nie są organami administracji w rozumieniu art. 1 par. 1 Kpa. Orzeczenia te nie mieszczą się w art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Kasacja nie przysługuje stronie od orzeczeń sądu drugiej instancji, kończących postępowanie w sprawie, wydanych przed dniem 1 lipca 1996 r.

Przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie uzasadnia wstrzymania wykonania zaskarżonych do sądu administracyjnego decyzji urzędów pracy w przedmiocie utraty, wygaśnięcia czy pozbawienia bezrobotnego prawa do zasiłku, wydanych w trybie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu

Możliwość żądania przez stronę (uczestnika postępowania nieprocesowego) wznowienia postępowania (art. 399 i nast. oraz art. 524 w związku z art. 523 k.p.c.) nie wyłącza dopuszczalności zaskarżenia prawomocnych orzeczeń w drodze kasacji przewidzianej w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego ... (Dz.U. nr 43, poz. 189).

Postępowanie wywołane wniesieniem rewizji nadzwyczajnej w interesie wnioskodawcy podlega umorzeniu jako bezpodstawne wówczas, gdy przed wniesieniem tej rewizji organ rentowy zmienił swą decyzję uwzględniając żądanie.

1. Jeżeli osoba fizyczna prowadzi przedsiębiorstwo (firmę), to w zakresie praw i obowiązków wynikających z prawa celnego ich podmiotem jest ta osoba, a nie przedsiębiorstwo. 2. Zawiadomienie o terminie rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym tylko strony i nieobecność na niej prawidłowo ustanowionego pełnomocnika, którego o terminie rozprawy nie zawiadomiono, oznacza pozbawienie strony możności

Z dniem 5 grudnia 1990 r. nabycie własności garażu i otrzymanie gruntu w użytkowanie wieczyste na podstawie art. 8 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ następuje w wyniku zawarcia umowy cywilnoprawnej. W tej sytuacji sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg na bezczynność organu, który

Brzmienie art. 467 § 2 k.p.k. nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że jeżeli chodzi o tryb i konsekwencje przeprowadzania kontroli formalnych warunków dopuszczalności kasacji, to przepis ten stanowi lex specialis względem art. 377 § 2 k.p.k. Jasne jest w szczególności, że kontroli tej dokonuje nie prezes sądu odwoławczego, lecz sąd odwoławczy w składzie jednego sędziego, że sąd ten orzeka

Niedopuszczalna jest skarga na bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku strony w przedmiocie wyłączenia pracownika /członka organu kolegialnego/ złożona w trybie art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Wydanie decyzji przez organ właściwy do rozpatrzenia odwołania, przed rozpoznaniem skargi przez sąd administracyjny na bezczynność organu w tym zakresie spowodowało, że skarga ta stała się bezprzedmiotowa, a tym samym wydanie wyroku stało się zbędne.

Sąd rozpoznający wniosek o wyłączenie sędziego nie bada zasadności i prawidłowości czynności podjętych w sprawie przez sąd orzekający (sędziego, którego wniosek dotyczy).

Od postanowienie w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności kasacja nie przysługuje.

Radca prawny może być pełnomocnikiem pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy jeżeli działa jako przedstawiciel związku zawodowego (art. 465 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.) i jeżeli jest radcą prawnym związku zawodowego to może w imieniu pracownika wnieść także kasację (art. 465 § 1 zdanie drugie).

Przedmiotem przedstawionego Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości (art. 391 § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 1996 r. oraz art. 390 § 1 k.p.c. w brzmieniu nadanym mu przez ustawę z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu

1. Zakaz wyrażony w art. 30 § 3 k.p.k., że sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego w trybie kasacji, nie może orzekać co do tej kasacji, obejmuje nie tylko orzekanie w przedmiocie merytorycznej zasadności kasacji, ale również wydawanie orzeczeń „blokujących” jej rozpoznanie (w postaci wydania postanowienia o pozostawieniu kasacji bez dalszego biegu lub postanowienia o pozostawieniu

Z treści przepisu art. 160 par. 5 Kpa, wynika, iż strona niezadowolona z przyznanego jej odszkodowania może w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia decyzji wnieść powództwo do sądu powszechnego. Ten sam tryb postępowania obowiązuje także wówczas, gdy stronie w ogóle odmówiono odszkodowania.

Zawarta w uchwale właściwego organu władzy państwowej wypowiedź, wyrażona w przeszłości, może być oceniana jako źródło powstania użytkowania przy uwzględnieniu okoliczności dotyczących sposobu korzystania - przez podmiot powołujący się na przysługujące mu prawo użytkowania - z rzeczy, zgodnie z naturą tego prawa, czasu korzystania z niego i zachowania się właściciela użytkowanej rzeczy (art. 231 k.p.c

1. Wierzyciel domagający się nakazania dłużnikowi wyjawienia majątku przed wszczęciem egzekucji obowiązany jest, stosownie do art. 913 § 2 k.p.c, jedynie do uprawdopodobnienia braku możliwości całkowitego zaspokojenia jego należności tylko ze znanego mu majątku dłużnika i przypadających dłużnikowi, a znanych wierzycielowi, bieżących świadczeń periodycznych. 2. Orzeczenie przez Sąd Najwyższy co do istoty

Dokonanie zmiany klasyfikacji statystycznej usług paszportowych zawartej w zarządzeniu Nr 47 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 29 grudnia 1993 r. /Dz.Urz. GUS nr 24 poz. 132; zm. Dz.Urz. GUS 1994 nr 5 poz. 52/ nie mieści się w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 1-7 i ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, dających podstawę do dokonania

Kwestie dotyczące legalności dokumentacji lekarskiej, sporządzonej przez placówki służby zdrowia, jak również diagnozowanie schorzeń nie następuje w drodze decyzji administracyjnych w rozumieniu art. 104 Kpa ani w innych formach aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej. Przepisy ustaw szczególnych nie przewidują też w tych sprawach możliwości wnoszenia skarg do sądu administracyjnego.

Dyspozycją art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich /Dz.U. nr 30 poz. 158 ze zm./ nie są objęte uchwały organów samorządu lekarzy, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza /Dz.U. nr 50 poz. 458 ze zm./. Oznacza to niedopuszczalność zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwały zobowiązującej lekarza do odbycia przeszkolenia